Текст и перевод песни Anar Nağılbaz - Eh, Deyəcəksən Ki

Eh, Deyəcəksən Ki

Qəlbi qəlbim ilə söz açan uzun
Dodağı ilə silən alın tərimi
İstəyirəm, sənintək gözəlim olsun
Sənə həsr eləyim əsərlərimi
Bir ömür istərəm, həyat yarımı
Yaşayım bu ömürü başdan-başa mən
Silmək üçün, yumaq üçün günahlarımı
Tuş olum gülləyə, dəyim daşa mən

Eh, deyəcəksən ki, bu nə şeirdir?
Bu şeiri yazanın başı çatışmır!
Mənim öz sözlərim özümə sirrdir
Qəlbimdən aşmağa daşı çatışmır

Deyəcəksən ki, bu nə şeirdir?
Bu şeiri yazanın başı çatışmır!
Mənim öz sözlərim özümə sirrdir
Qəlbimdən aşmağa daşı çatışmır

Bir səhnəm istərəm olsun özümün
Mən yazım, sən mənə tamaşa göstər
Verim çiçəklərin sənə yüzünü
Sən də dodağımdan öpəsən, gözəl
İstərəm ən yaxşı kinolar çətin
İstərəm ikimiz oynayaq orda
Eh, bu arzulardan necə əl çəkim?
Hardasan, sevgilim,hardasan,harda?
Bağışla,bağışla, İlahəm mənim
Unut bu sözləri, sanki yox imiş
Yəqin qismətimdir çəkmək dərd-qəmi
Yəqin, bu dünyada sevgi yox imiş!
Qəlbi qəlbim ilə söz açan uzun
Dodağı ilə silən alın tərimi
İstəyirəm, sənintək gözəlim olsun
Sənə həsr eləyim əsərlərimi

Eh, deyəcəksən ki, bu nə şeirdir?
Bu şeiri yazanın başı çatışmır!
Mənim öz sözlərim özümə sirrdir
Qəlbimdən aşmağa daşı çatışmır

Deyəcəksən ki, bu nə şeirdir?
Bu şeiri yazanın başı çatışmır!
Mənim öz sözlərim özümə sirrdir
Qəlbimdən aşmağa daşı çatışmır

Ах, ты скажешь...

Сердце с моим сердцем разговор начавшей,
Губами пот со лба моего стирающей,
Хочу, чтоб подобная тебе красавица была,
Тебе посвятил бы я свои произведения.
Одну жизнь хочу, половинку мою,
Прожить эту жизнь с начала до конца,
Чтобы смыть, отмыть все грехи мои,
Пулей стать, о камень разбиться я.

Ах, ты скажешь, что за стихи такие?
У того, кто их написал, не все дома!
Мои же собственные слова для меня загадка,
Из сердца вырваться им не хватает отваги.

Ты скажешь, что за стихи такие?
У того, кто их написал, не все дома!
Мои же собственные слова для меня загадка,
Из сердца вырваться им не хватает отваги.

Хочу свою собственную сцену,
Я пишу, а ты смотришь на меня,
Дарил бы тебе сотни цветов,
А ты бы целовала меня в губы, красавица.
Хочу, чтобы в лучших фильмах снимались,
Чтобы мы вдвоем там играли роли,
Ах, как же мне отказаться от этих желаний?
Где ты, любимая, где ты, где?
Прости, прости, Муза моя,
Забудь эти слова, как будто их не было,
Наверное, судьба моя — терпеть горе и печаль,
Наверное, в этом мире нет любви!
Сердце с моим сердцем разговор начавшей,
Губами пот со лба моего стирающей,
Хочу, чтоб подобная тебе красавица была,
Тебе посвятил бы я свои произведения.

Ах, ты скажешь, что за стихи такие?
У того, кто их написал, не все дома!
Мои же собственные слова для меня загадка,
Из сердца вырваться им не хватает отваги.

Ты скажешь, что за стихи такие?
У того, кто их написал, не все дома!
Мои же собственные слова для меня загадка,
Из сердца вырваться им не хватает отваги.