Текст и перевод песни Andre Van Duin - Mijn Allergrootste Fan

Mijn Allergrootste Fan

Hij was mijn allergrootste fan, ik weet het zeker
Er was geen betere komiek voor hem dan ik
Maar ach, wat wil je, 't was per slot mijn eigen vader
Aan mijn succes twijfelde hij geen ogenblik
Als kind al speelde ik zo graag dat ik artiest was
Van ouwe lakens maakte ik dan een toneel
En het publiek was mijn moeder en mijn vader
Ik geef toe, aan hun kritiek had je niet veel
Maar toen ik ouder werd en mijn publiek ging groeien
Zat weer mijn vader op de allereerste rij
Zo hard te klappen en te lachen om mijn grappen
Dat iedereen onmiddellijk zag, die hoort erbij
Hij stuurde menigmaal een briefje naar de omroep
Ze draaiden veel te weinig plaatjes van zijn zoon
En de televisie gaf mij ook te weinig zendtijd
Dat was een schande, riep ie vaak op luide toon
Maar mijn ster ging rijzen met mijn vader als promotor
Hij deelde vele kleurenfoto's van mij rond
En wee degene die het waagde om te zeggen
Dat ie de grappen van mij niet zo aardig vond
Op de kritiek die men mij toedacht in de kranten
Die trok die ouwe zich als niemand anders aan"Zijn ze belazerd om dat allemaal te zeggen
Ik haal die vent achter zijn schrijfbureau vandaan"Wat was ie trots als ik premiere van een show had
In Rotterdam of in Den Haag of in Carre
Dan zei hij graag zo langs zijn neus weg tegen mensen
Dat ie mijn vader was, de vader van Andre
Gelukkig heeft ie dat nog jaren kunnen zeggen
En dat is iets waar ik bijzonder blij om ben
Want op de dag, ik zal het nooit vergeten
Dat ik hem verloor, verloor 'k mijn allergrootste fan

My Biggest Fan

He was my biggest fan, I know it for sure
There was no better comedian than me for him
But oh well, what do you want, he was my own father after all
He never doubted my success for a second
Even as a child I loved to play that I was an artist
I would make a stage out of old sheets
And my audience was my mother and my father
I admit, their criticism wasn't worth much
But when I grew older and my audience started to grow
My father was sitting in the front row again
Clapping and laughing so hard at my jokes
That everyone could immediately see, he belongs there
He often sent a note to the broadcaster
They played far too few records of his son
And television also gave me too little airtime
That was a disgrace, he often exclaimed loudly
But my star started to rise with my father as my promoter
He handed out many color photos of me
And woe to anyone who dared to say
That he didn't like my jokes so much
The criticism that was directed at me in the newspapers
That old man took it personally, like no other"Are they crazy to say all that
I'll get that guy out of his desk"How proud he was when I premiered a show
In Rotterdam or in The Hague or in Carre
He was happy to tell people quite casually then
That he was my father, Andre's father
Luckily he was able to say that for years
And that's something I'm particularly happy about
Because on the day, I'll never forget it
That I lost him, I lost my biggest fan