Onzichtbare André - Andre Van Duin перевод на немецкий

Onzichtbare André

Refr.: Ik ben onzichtbare Andre Is dat geen knettergek idee Niemand die me ooit eens ziet Je hoort me wel, maar ziet me niet Gelooft u mij, dat val niet mee
Toen hij geboren werd, 't is lang gelee
Vroeg iedereen zich af: "waar is Andre'"Ze hoorden hem wel huilen en men zocht, waar is ie toch
En als ze niet gestopt zijn nou dan zoeken ze hem nog
Laatst kreeg hij in de bus, hij schrok zich dood
Een vrouw van tachtig kilo op z'n schoot
Zij dacht: die plaats is vrij en hield geen rekening met hem
Maar schrok zich haast te pletter toen hij zei met zachte stemrefr.
Met een meisje blijft het meestal niet lang aan
Hij ziet haar wel, maar zij ziet hem niet staan
Maar als hij haar wel leuk vindt en hij vraagt haar om een zoen
Dan zegt ze: "'k zou niet weten waar of ik dat op moest doen"Laatst vroeg aan hem een weekbladjournalist
Hoe oud hij was, of hij dat zelf wel wist
Toen hij zei: "vijfendertig, viel die man haast door de ruit"En riep: "hoe is het mogelijk, daar zie je niet naar uit"refr.(Andre van Duin
Ad Kraamer)

Unsichtbarer André

Refrain: Ich bin der unsichtbare André Ist das nicht eine knallverrückte Idee? Niemand, der mich jemals sieht Man hört mich zwar, aber sieht mich nicht Glauben Sie mir, das fällt nicht leicht
Als er geboren wurde, das ist lange her
Fragte sich jeder: „Wo ist André?“ Man hörte ihn zwar weinen und man suchte, wo ist er nur
Und wenn sie nicht aufgehört haben, nun, dann suchen sie ihn immer noch
Neulich bekam er im Bus, er erschrak sich zu Tode
Eine Frau von achtzig Kilo auf seinen Schoß
Sie dachte: Dieser Platz ist frei und nahm keine Rücksicht auf ihn
Aber erschrak fast zu Tode, als er mit leiser Stimme sagte: Refrain.
Mit einem Mädchen hält es meistens nicht lange
Er sieht sie zwar, aber sie nimmt ihn nicht wahr
Aber wenn er sie doch nett findet und sie um einen Kuss bittet
Dann sagt sie: „Ich wüsste nicht, worauf ich den geben sollte“ Neulich fragte ihn ein Wochenblatt-Journalist
Wie alt er sei, ob er das selbst überhaupt wisse
Als er sagte: „Fünfunddreißig“, fiel der Mann fast durch die Scheibe Und rief: „Wie ist das möglich, so siehst du gar nicht aus!“ Refrain. (Andre van Duin
Ad Kraamer)