Текст и перевод песни Anna Maria Jopek - Jedyna, ostatnia, pierwsza

Jedyna, ostatnia, pierwsza

Na skórze drzew rysuje krwawy znak serca
Rzeźbię w kamieniu swoją twarz
Pióro i papier proszę o słowa wiersza
One silniejsze są niż czas

Jestem jedyna, ostatnia i pierwsza
Jestem jedyna, na moment, na dzień
Jestem jak cień, jestem jak noc, która lęka się światła gwiazd
Dlaczego czas nie wie, że ma jedną mnie?

Na twoich ustach pozostawiam wspomnienia
Wieczne, jak skamieniały las
Powstaje wciąż na nowo w ludzkich spojrzeniach
Zostanę chwile w każdym z was

La seule, la dernière, la première

Je trace un signe de cœur sanglant sur l'écorce des arbres
Je sculpte mon visage dans la pierre
Je demande à la plume et au papier des mots de poésie
Ils sont plus forts que le temps

Je suis la seule, la dernière et la première
Je suis la seule, pour un moment, pour une journée
Je suis comme une ombre, je suis comme la nuit qui craint la lumière des étoiles
Pourquoi le temps ne sait-il pas qu'il n'a que moi?

Je laisse des souvenirs sur tes lèvres
Éternels, comme une forêt pétrifiée
Ils renaissent sans cesse dans le regard des hommes
Je resterai un instant dans chacun de vous