Текст и перевод песни Anna Maria Jopek - Skłamałabym

Skłamałabym

Skłamałabym, odpowiadając, że w tak wiele lat już oswoiłeś mnie z bliskością Twoich rąk.
Z wiecznie zmiennym światłem oczu.
A wciąż jest tak, że ja spotykam Cię jak gdyby pierwszy raz.
Skłamałabym, opowiadając, że Cię znam, gdy Twoja twarz tak wiele znaczeń ma.
Bo Ty u kresu dnia i w wędrującej smużce świtu to nie ten sam a dwaj tak różni a tak obaj bliscy mi.
Kiedy nie słyszy nikt i kiedy nikt nie patrzy, dziękuję za mój czas przy Tobie.
Za każdy dzień.
Skłamałabym, że tego właśnie chcę: oswoić, przyzwyczaić się.
Wyciszyć błogi dreszcz - tę myśl, że wciąż Cię nie znam jeszcze.
Żyć bez szans na nasz następny, piękny, pierwszy raz.
Kiedy nie słyszy nikt i kiedy nikt nie patrzy, dziękuję za mój czas przy Tobie.
Za każdy dzień.
Następny z pierwszych...

I Would Lie

I would lie, answering that in so many years I got used to the closeness of your hands.
With the eternally changing light of your eyes.
And it is still so, that I meet you as if for the first time.
I would lie, saying that I know you, when your face has so many meanings.
Because You at the end of the day and in the wandering streak of dawn are not the same, but two so different and at the same time close to me.
When no one hears and when no one looks, I thank you for my time with You.
For every day.
I would lie, that this is what I want: to tame, to get used to.
To silence the blissful thrill - this thought, that I still don't know you well enough.
To live without a chance for our next, beautiful, first time.
When no one hears and when no one looks, I thank you for my time with You.
For every day.
The next of the first...