Текст и перевод песни Anna Maria Jopek - Z Nadzieja, Ze Nie Ma Istnienia

Z Nadzieja, Ze Nie Ma Istnienia

Jak myślisz, czy tam, za ostatnią już ciszą
Tam, skąd się listów nie pisze
Nasze czułe dusze dwie znowu rozpoznają się
I czy spotkają się?

Czy dusze znają mowę dotyku?
Czy wymieniają spojrzenia?
Czy mijają się w milczeniu
Czy w nieznanym nam języku rozumieją się?

Szczęśliwi w niewiedzy znajdą pocieszenie
Jak dobrze mi z nadzieją, że nie ma nieistnienia

Czy dusze są tu, obok nas, jak powietrze?
Czy są odległe, jak gwiazdy?
Czy unoszą się na wietrze
Albo cicho wiją gniazda z przedwieczornej mgły?

Szczęśliwi w niewiedzy znajdą pocieszenie
Jak dobrze mi z nadzieją, że nie ma nieistnienia

Czy myślisz, że tam niskie lipcowe słońce
Da swego ciepła nam więcej?
I czy dusze nasze na rozgadanej wonnej łące
Będą mogły trzymać się za ręce?
Będą mogły trzymać się za ręce?
Będą mogły

Avec l'espoir, qu'il n'y a pas d'existence

Tu penses, qu' là-bas, après le dernier silence
Là-bas, d'où les lettres ne se sont jamais écrites
Nos deux âmes tendres se reconnaîtront-elles à nouveau
Et se rencontreront-elles ?

Les âmes connaissent-elles le langage du toucher ?
Échangent-elles des regards ?
Se croisent-elles dans le silence
Ou se comprennent-elles dans une langue inconnue pour nous ?

Heureux dans l'ignorance, ils trouveront du réconfort
Comme c'est bon pour moi d'espérer qu'il n'y a pas d'existence

Les âmes sont-elles ici, à côté de nous, comme l'air ?
Sont-elles lointaines, comme les étoiles ?
Sont-elles emportées par le vent
Ou nichent-elles doucement dans le brouillard du soir ?

Heureux dans l'ignorance, ils trouveront du réconfort
Comme c'est bon pour moi d'espérer qu'il n'y a pas d'existence

Penses-tu que là-bas, le faible soleil de juillet
Nous donnera plus de chaleur ?
Et nos âmes, sur la prairie parfumée et bavarde
Pourront-elles se tenir la main ?
Pourront-elles se tenir la main ?
Pourront-elles