Текст и перевод песни Anna Maria Jopek - Z Nadzieja, Ze Nie Ma Istnienia

Jak myślisz, czy tam, za ostatnią już ciszą
Tam, skąd się listów nie pisze
Nasze czułe dusze dwie znowu rozpoznają się
I czy spotkają się?

Czy dusze znają mowę dotyku?
Czy wymieniają spojrzenia?
Czy mijają się w milczeniu
Czy w nieznanym nam języku rozumieją się?

Szczęśliwi w niewiedzy znajdą pocieszenie
Jak dobrze mi z nadzieją, że nie ma nieistnienia

Czy dusze są tu, obok nas, jak powietrze?
Czy są odległe, jak gwiazdy?
Czy unoszą się na wietrze
Albo cicho wiją gniazda z przedwieczornej mgły?

Szczęśliwi w niewiedzy znajdą pocieszenie
Jak dobrze mi z nadzieją, że nie ma nieistnienia

Czy myślisz, że tam niskie lipcowe słońce
Da swego ciepła nam więcej?
I czy dusze nasze na rozgadanej wonnej łące
Będą mogły trzymać się za ręce?
Będą mogły trzymać się za ręce?
Będą mogły

Как вы думаете, или там, за последней тишиной
Там, где письма не пишут
Наши нежные души снова узнают друг друга
И встретятся ли они?

Знают ли души речь прикосновения?
Они обмениваются взглядами?
Проходят ли они молча
Понимают ли они себя на незнакомом нам языке?

Счастливые в неведении найдут утешение
Как хорошо мне надеяться, что нет небытия

Души здесь, рядом с нами, как воздух?
Они далекие, как звезды?
Они плавают на ветру
Или тихо извиваются гнезда из предвечернего тумана?

Счастливые в неведении найдут утешение
Как хорошо мне надеяться, что нет небытия

Как вы думаете, там низкое июльское солнце
Он даст нам больше тепла?
И души наши на благоуханном лугу
Они смогут держаться за руки?
Они смогут держаться за руки?
Они смогут