Paralio (Live) - Anna Vissi перевод на французский

Paralio (Live)

Και μοιάζει η ημέρα σαν να 'χει ενωθεί με τη νύχτα
και μοιάζει ο θάνατος σαν να 'ναι η ζωή για μένα
και της καρδιάς μου οι χτύποι φαίνονται στην οθόνη
σαν μια ευθεία γραμμή συνεχόμενη
και μοιάζει ο χρόνος που δίχως να θέλεις σταμάτησες
διπλά να 'χει ταράξει στο πρόσωπό μου
και με 'χει αλλάξει
Και νιώθω το φόβο στο στήθος μου μέσα
πικρό σαν απομεινάρι απο καφέ σε φλιτζάνι
και βλέπω το φως στου μυαλού στο δωμάτιο
οσο πάει καθε μέρα λίγο λίγο να σβήνει
και μες στον καθρέφτη το πρόσωπό μου αλλάζει
και γίνεται ένα πρόσωπο άλλο, που δεν το γνωριζω
και με τρομάζει
Παραλύω,
νιώθω τον κόσμο κάτω απ' τα πόδια μου να χάνεται
σαν να πηγαινω πρώτη μέρα στο σχολείο, Αύγουστος
και στην καρδιά μου το θερμόμετρο να δείχνει μείον δύο
Παραλύω,
τα φρένα τρίζουνε η κόρνα ουρλιάζει
διπλα μου περνάει ξυστά το λεωφορείο
και έχω στην σκέψη πως θα πρέπει κι άλλο χώρια σου να ζήσω
παραλύω
Και βλέπω τη ζωή μου σαν ένα τοίχο γιγάντιο
να υψώνεται στο τέρμα του δρόμου
κι οι φωνές των παιδιών στην αυλή του σχολείου
σαν πένθιμο στα αυτιά μου ηχούν εμβατήριο
κι ο δρομος που κάποτε με έβγαζε
στου σπιτιού σου απ' έξω την πόρτα
τώρα πια δεν υπάρχει

Paralio (Live)

Et le jour semble s'être uni à la nuit
et la mort semble être ma vie
et les battements de mon cœur apparaissent sur l'écran
comme une ligne droite continue
et le temps semble s'être arrêté sans que tu ne le veuilles
il a perturbé mon visage
et il m'a changé
Et je sens la peur dans ma poitrine
amère comme un reste de café dans une tasse
et je vois la lumière dans la pièce de mon esprit
elle s'éteint un peu chaque jour
et dans le miroir, mon visage change
et devient un autre visage, que je ne connais pas
et ça me fait peur
Je suis paralysée,
je sens le monde disparaître sous mes pieds
comme si j'allais au collège pour la première fois, en août
et le thermomètre dans mon cœur affiche moins deux
Je suis paralysée,
les freins grincent, le klaxon hurle
l'autobus passe juste à côté de moi
et je pense que je devrai vivre encore longtemps séparée de toi
je suis paralysée
Et je vois ma vie comme un mur gigantesque
qui s'élève au bout de la route
et les voix des enfants dans la cour de l'école
sonnent comme une marche funèbre à mes oreilles
et la route qui me conduisait autrefois
à ta porte
n'existe plus