Текст и перевод песни Antonis Remos - Pragmata

Pragmata

Εγώ θα είμαι το φωτάκι τ' αναμμένο
Η άδεια θέση στης ζωής σου το γκαράζ
Κάνε ένα γύρο τη ζωή θα περιμένω
Μήπως σε δω πάλι σ' εμένα να γυρνάς
Εγώ θα είμαι για ν' ανέβεις τα σκαλιά σου
Θα 'μαι η πόρτα που θυμώνεις και χτυπάς
Ένα χαρτάκι που κρατάς στα δάχτυλά σου
Που μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Που μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Όμως οι άνθρωποι δεν είναι πράγματα
Όταν βαριέσαι να τους αφήνεις
Κι όπως στα μάτια μου τρέχουν τα κλάματα
Ένα σου λέω μάθε να δίνεις
Μάθε να δίνεις
Εγώ θα είμαι το ποτήρι το νερό σου
Και το τσιγάρο στο τασάκι που γερνά
Όπου κι αν πας όποιον κι αν πεις προορισμό σου
Θα 'μαι αυτός που εδώ για σένα ξαγρυπνά
Εγώ θα είμαι για ν' ανέβεις τα σκαλιά σου
Θα 'μαι η πόρτα που θυμώνεις και χτυπάς
Ένα χαρτάκι που κρατάς στα δάχτυλά σου
Που μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Που μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Όμως οι άνθρωποι δεν είναι πράγματα
Όταν βαριέσαι να τους αφήνεις
Κι όπως στα μάτια μου τρέχουν τα κλάματα
Ένα σου λέω μάθε να δίνεις
Mάθε να δίνεις

Things

I'll be the light, the one that's always on
The empty space in your life's garage
Go for a drive, I'll be waiting for life
To see you perhaps turning back to me
I'll be there to help you climb your stairs
I'll be the door you get mad at and slam
A note you hold in your fingers,
Which you scribble on, crumple, and throw away
Which you scribble on, crumple up, and throw away
But people aren't things
When you get tired of leaving them
And as the tears run down my face
I tell you, "You'd better learn to give."
You'd better learn to give
I'll be the cup, the water you drink
And the cigarette that grows old in the ashtray
Wherever you go, whoever you call your destination
I'll be the one staying up all night for you
I'll be there to help you climb your stairs
I'll be the door you get mad at and slam
A note you hold in your fingers,
Which you scribble on, crumple up, and throw away
Which you scribble on, crumple up, and throw away
But people aren't things
When you get tired of leaving them
And as the tears run down my face
I tell you, "You'd better learn to give."
You'd better learn to give