Текст и перевод песни Apulanta - Kiertolainen

Kiertolainen

Pitkäksi matka on käynyt
Päivä jo saa laskemaan
Kuljettaa vaan silti tie nyt
Jolle mies lähti kulkemaan
Vaikka pitkä on matka ja kuoppainen tie
Ei väisty mies milloinkaan
Mies - kiertolainen luonteeltaan

Pitkän matkan jälkeen
Kulta, kun sut jälleen nään
Saanhan syliis lämpimään
Silloin painaa pään
Kun ajovalot viimein
Tutun kotipihan valaisee
Tunnen, kuinka miehen sydän herää uudelleen

Vanha ystävä tuo keskiviiva
Silmissä vain vilisee
Mä hoidan kyllä tän duunin
Vaik′ rahat herrain kirstuun kilisee
Oon myös niin kuin kuu, joka yksin kulkee
Ja painuu taas metsän taa
Mies ja kuu kiertolaisia luonteeltaan

Pitkän matkan jälkeen
Kulta, kun sut jälleen nään
Saanhan syliis lämpimään
Silloin painaa pään
Kun ajovalot viimein
Tutun kotipihan valaisee
Tunnen, kuinka miehen sydän herää uudelleen

Vaikka pitkä on matka ja mutkainen tie
Ei väisty mies milloinkaan
Mies kiertolainen luonteeltaan

Pitkän matkan jälkeen
Kulta, kun sut jälleen nään
Saanhan syliis lämpimään
Silloin painaa pään
Kun ajovalot viimein
Tutun kotipihan valaisee
Tunnen, kuinka miehen sydän herää uudelleen

Странник

Долгим стал мой путь,
День уже клонится к закату.
Но дорога всё ещё ведет меня,
По которой я отправился в путь.
Хоть и долог путь и ухабиста дорога,
Не сверну я никуда.
Я – странник по своей природе.

После долгого пути,
Любимая, когда я снова тебя увижу,
Позволь мне прижаться к тебе,
И склонить голову на твою грудь.
Когда фары наконец
Осветят знакомый двор,
Я почувствую, как мое сердце снова оживает.

Старая подруга – средняя полоса,
Мелькает перед глазами.
Я справлюсь с этой работой,
Пусть деньги звенят в сундуках господ.
Я тоже как луна, что одиноко бродит,
И скрывается за лесом.
Я и луна – странники по своей природе.

После долгого пути,
Любимая, когда я снова тебя увижу,
Позволь мне прижаться к тебе,
И склонить голову на твою грудь.
Когда фары наконец
Осветят знакомый двор,
Я почувствую, как мое сердце снова оживает.

Хоть и долог путь и извилиста дорога,
Не сверну я никуда.
Я – странник по своей природе.

После долгого пути,
Любимая, когда я снова тебя увижу,
Позволь мне прижаться к тебе,
И склонить голову на твою грудь.
Когда фары наконец
Осветят знакомый двор,
Я почувствую, как мое сердце снова оживает.