Текст и перевод песни Aref - Ay Iran

Ay Iran

هر چی میخوام اسم وطن نیارم
باز میبینم جز اون چیزی ندارم
وطن وطن میکنم و میدونم
آخرشم جونمو روش میذارم
هر چی بگم کم داره باز یه چیزی
باز میبینم جاش خالیه عزیزی
فقط میگم که هر چی هست اسیریست
در بدری بی کسی و غریبیست
آدما که درد وطن ندارن
بپرس ببین پس کین و چی دارن
بپرس ببین قبلشون از کدوم راست
اونا که ایرانمو دوست ندارن
سر روی مهر خاک کی میذارن؟
بی وطنی لایق دشمنامون
بذار که تا یکی بشه صدامون
دلم می خواد یه روز بیاد بتونم
تو کوچمون مست کنم و بخونم
تو کوچمون مست کنم و بخونم
داد بزم ای ایران ایران جونم
رو پرچمت چکیده رنگ خونم
سرود آزادی برات می خونم
از تو قفس آزاد میشی می دونم
آدما که درد وطن ندارن
بپرس ببین پس کین و چی دارن
بپرس ببین قبلشون از کدوم راست
اونا که ایرانمو دوست ندارن
سر روی مهر خاک کی میذارن؟
هر چی میخوام اسم وطن نیارم
باز میبینم جز اون چیزی ندارم
وطن وطن میکنم و میدونم
آخرشم جونمو روش میذارم
هر چی بگم کم داره باز یه چیزی
باز میبینم جاش خالیه عزیزی
فقط میگم که هر چی هست اسیریست
در بدری بی کسی و غریبیست
آدما که درد وطن ندارن
بپرس ببین پس کین و چی دارن
بپرس ببین قبلشون از کدوم راست
اونا که ایرانمو دوست ندارن
سر روی مهر خاک کی میذارن؟

Ay Iran

Everytime I refrain from uttering my homeland’s name,
I realize I have nothing else to cherish my dear,
I say my homeland over and over again, for I know
On her soil, one day I shall make my last stand.
However much I say, something still remains unsaid,
I see that something dear is missing from my embrace,
I only say that all there is, is imprisonment
In the realm of displacement, alienation, and solitude,
People who do not yearn for their homeland,
Ask them, what enemity, and what do they possess?
Ask them, whose heart is truly sincere,
Those who do not love my homeland,
For whom, would they make the ultimate sacrifice?
Rootlessness befits our enemies,
Let us unite with one voice,
My heart longs for the day when I can,
Freely roam my own streets and sing,
Freely roam my own streets and sing,
A joyous hymn to thee oh Iran, my beloved,
Upon thy banner, streams a river of blood,
I sing an anthem of freedom for thee,
I know you shall be liberated from your shackles,
People who do not yearn for their homeland,
Ask them, what enemity, and what do they possess?
Ask them, whose heart is truly sincere,
Those who do not love my homeland,
For whom, would they make the ultimate sacrifice?
Every time I refrain from uttering my homeland’s name,
I realize I have nothing else to cherish my dear,
I say my homeland over and over again, for I know
On her soil, one day I shall make my last stand.
However much I say, something still remains unsaid,
I see that something dear is missing from my embrace,
I only say that all there is, is imprisonment
In the realm of displacement, alienation, and solitude,
People who do not yearn for their homeland,
Ask them, what enemity, and what do they possess?
Ask them, whose heart is truly sincere,
Those who do not love my homeland,
For whom, would they make the ultimate sacrifice?