Текст и перевод песни Aref - Nabze Man Baraye Iran

Nabze Man Baraye Iran

این پرنده از غم غربت میمیره نمیتونه باز دوباره پر بگیره
میدونه از آشیونش خیلی دوره توی زندون غریبگی اسیره
آسمون آبیه هر جا که بری اما آسمون دل وا نمیشه
نبض من برای ایران میزنه شعر من مرثیه ی قلب منه
توی کوچه های شب بی رفیق و همسفر
واسه دل از غم تنهایی میخونم
ای وطن ای سرزمین ای همیشه بهترین
دیگه میمیرم اگه با تو نمونم

My Pulse Beats for Iran

This bird dies from the sadness of exile; it can't take flight again
It knows it's far from its nest; it's a captive in the prison of exile
The sky is blue wherever you go, but the sky of the heart won't open
My pulse beats for Iran; my poem is the elegy of my heart
In the night alleys without a friend or companion
I sing from my heart about the sadness of loneliness
Oh, my homeland, oh, my country, always the best
I will die if I can't stay with you anymore