Текст и перевод песни Aref - Parandeh Mohajer

Parandeh Mohajer

ای پرندۀ مهاجر ، ای پر از شــ.ــوت رفتن
فاصله قد یه دنیاس ، بین دنیای تو با من
تو رفیق شاپرکها ، من تو فکر گلمونم
تو پی عطر گل سرخ ، من به یاد بوی نونم
دنیای تو بینهایت ؛ همه جاش مهمونی نور
دنیای من یه کف دست؛ روی سقف سرد یک گور
من دارم تو نغم شب جون میکنم ، تو داری از پریا قصه میگی
من توی پیله ی وحشت می پوسم ، وسم از خنده چرا قصه میگی
کوچه پس کوچه ی خاکی ، ساقه های ترد و خسته ؛ آدمای روستایی ، با پاهای پینه بسته
پیش تو یه عکس تازه س ، واسه آلبوم قدیمی
یا شنیدن یه قصه ، توی یه ده صمیمی
برای من زندگیمه ، پر وسوسه ، پر غم
یا مث نفس کشیدن، پر لذت دمادم
من دارم تو نغم شب جون میکنم ، تو داری از پریا قصه میگی
من توی پیله ی وحشت می پوسم ، وسم از خنده چرا قصه میگی
ای پرندۀ مهاجر ، ای همه شوق پریدن
خستگی یه کوله باره ، توی رخوت تن من
مث یه پلنگ زخمی ، پر وحشته نگاهم
برای وسوسه ی خاک ، سایه ای کوه سر راهم
نمیخوام مث یه سایه ، زیر پاها زنده باشم
مث چتر خورشید میخوام روی برج دنیا باشم
من دارم تو نغم شب جون میکنم ، تو داری از پریا قصه میگی
من توی پیله ی وحشت می پوسم ، وسم از خنده چرا قصه میگی

Parandeh Mohajer

O you, oh migrant bird, full of longing to depart,
The distance of a world lies between your world and mine.
You're a comrade to butterflies, while my thoughts are with our flowers.
You seek the scent of red roses, while I recall the smell of our bread.
Your world is infinite; everywhere a radiant celebration.
My world is the size of a palm, upon the cold roof of a grave.
I'm dying in the somber melody of the night, while you tell tales of fairies.
I'm withering in a cocoon of terror, why do you tell me fables of laughter?
Dusty alleys, tender and weary stalks; villagers, with calloused feet.
To you, just another snapshot, for an old album.
Or a story heard, in a cozy village.
To me, this is life, full of trials and tribulations,
Or like breathing, full of constant and fleeting pleasure.
I'm dying in the somber melody of the night, while you tell tales of fairies.
I'm withering in a cocoon of terror, why do you tell me fables of laughter?
O you, oh migrant bird, with an insatiable thirst for flight,
Weariness weighs heavy on me, like a backpack.
Like a wounded leopard, my gaze is fierce.
For the allure of the earth, the shadow of a mountain looms.
I refuse to live as a mere shadow, beneath the feet of others.
Like an umbrella providing shade, I aspire to stand tall upon the world's stage.
I'm dying in the somber melody of the night, while you tell tales of fairies.
I'm withering in a cocoon of terror, why do you tell me fables of laughter?