Текст и перевод песни Areti Ketime - Loxantra

Loxantra

Η κυρά μας η Λωξάντρα η Πολίτισα
δεν ήτανε καμιά κοσμοπολίτισσα
ήταν δέντρο φυτρωμένο μες στην Πόλη
που οι ρίζες του στεριώσανε σαν μπόλι

Στον χαμηλό της τον οντά κάθε πρωί
με ζαχαρόνερο και καλοπιάσματα
σ'ένα κρυστάλλινο ποτήρι από φως
τη Μοίρα γλύκαινε η Λωξάντρα με κεράσματα

Τα δυο της χέρια που ζυμώναν τον Καιρό
μοσχοβολούσανε μαχλέπι και λιβάνι
στην αγκαλιά της ξεχειμώνιαζε ο Θεός
αναπαυμένος στο γαλάζιο της φουστάνι

Loxantra

Ma chère Loxantra, la citoyenne
n'était pas une cosmopolite
elle était un arbre enraciné dans la ville
dont les racines se sont ancrées comme un rocher

Sur son balcon bas chaque matin
avec du sirop sucré et des paroles douces
dans un verre de cristal de lumière
Loxantra apaisait le Destin avec des friandises

Ses deux mains qui pétrissaient le Temps
embaumaient de mastic et d'encens
dans ses bras, Dieu hibernait
reposant sur le bleu de sa robe