Текст и перевод песни Areti Ketime - Loxantra

Loxantra

Η κυρά μας η Λωξάντρα η Πολίτισα
δεν ήτανε καμιά κοσμοπολίτισσα
ήταν δέντρο φυτρωμένο μες στην Πόλη
που οι ρίζες του στεριώσανε σαν μπόλι

Στον χαμηλό της τον οντά κάθε πρωί
με ζαχαρόνερο και καλοπιάσματα
σ'ένα κρυστάλλινο ποτήρι από φως
τη Μοίρα γλύκαινε η Λωξάντρα με κεράσματα

Τα δυο της χέρια που ζυμώναν τον Καιρό
μοσχοβολούσανε μαχλέπι και λιβάνι
στην αγκαλιά της ξεχειμώνιαζε ο Θεός
αναπαυμένος στο γαλάζιο της φουστάνι

Локсантра

Наша госпожа Локсантра, что из Поли,
Не была никакой там космополидкой.
Была она словно дерево, что в городе росло,
Корни его, как лук, проросли глубоко.

В своих скромных покоях каждое утро
С водой розовой да с разными сластями
В стакане хрустальном, словно из света,
Судьбу свою Локсантра подслащивала.

Её руки, что Время месили,
Благоухали мастикой и ладаном,
В её обьятиях зимовал сам Бог,
Убаюканный лаской её платья голубого.