Текст и перевод песни Armand - Blommenkinders

Blommenkinders

Mensen met bloemen in hun haar, wat vreemd Zeg
Die misselijk makende middenstand
Mensen die van iedereen willen houden
Men vraagt zich af "wat is er aan de hand"
Denken ze dan niet aan geld
Je moet toch werken voor je brood
Zonder voedsel ga je immers toch kapot
Wat triest dat men niet weet waarom het eigenlijk draait
Is de mens van binnen dan al zo rot

Blommenkinders leg die stiletto's eens weg
Vergeet die bloedige taferelen
Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht
Vechten gaat zo gauw vervelen

Of is de mens onwetend, onnozel, verblind
Door z'n materialistisch bestaan
Door het aap-noot-mies van de struggle for life
Die hem belet geestelijk verder te gaan
Het is nuttig, geloof me, voor één keer
Te overdenken waarvoor je leeft
Want het is heel wat meer dan een slijk der aarde
Waarvoor men zwoegt tot men geen asem meer heeft

Blommenkinders leg die stiletto's eens weg
Vergeet die bloedige taferelen
Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht
Vechten gaat zo gauw vervelen

(Schelden op het nieuwe bewijst dat je bang bent
Zet die vooroordelen opzij, hoop doet leven
De gedachte aan iets moois
Maakt toch immers iedereen blij
Ook ik dacht vroeger dat het helemaal niet deugde
Maar nu het de goede kant uitgaat
Wil ik helpen, althans proberen te streven
Naar een wereld zonder haat)

De zomer van '67 werd met bloemen getooid
Nog nooit hebben zoveel kleuren de mensen gesierd
En ook al heeft het bij elkaar maar een goed jaar geduurd
Ik ben blij dat ik het ook heb gevierd
En als ik straks weer thuiskom in mijn jungle met planten
Dan voel ik een rilling door mijn ruggegraat gaan
En ik weet dat de bloemen nog steeds niet verwelkt zijn
Voor die vogels die ze nog zien staan

Blommenkinders leg die stiletto's eens weg
Vergeet die bloedige taferelen
Want geuren en kleuren zijn de nieuwe wereldmacht
Vechten gaat zo gauw vervelen

Дети цветов

Люди с цветами в волосах, как странно, - говорят
Эти тошнотворные мещане.
Люди, которые хотят любить всех,
Спрашивают себя: "Что происходит?"
Неужели они не думают о деньгах?
Ты же должен работать ради хлеба насущного.
Ведь без еды ты же пропадешь.
Как грустно, что люди не знают, в чем смысл.
Неужели человек изнутри настолько прогнил?

Дети цветов, отложите свои стилеты,
Забудьте эти кровавые зрелища.
Ведь ароматы и краски - вот новая мировая держава.
Бороться так быстро надоедает.

Или человек невежественен, глуп, ослеплен
Своим материалистическим существованием?
Этим "Азбукой" борьбы за жизнь,
Которая мешает ему духовно развиваться?
Полезно, поверь мне, хотя бы раз
Задуматься о том, ради чего ты живешь.
Ведь это нечто гораздо большее, чем просто грязь земная,
Ради которой люди трудятся до последнего вздоха.

Дети цветов, отложите свои стилеты,
Забудьте эти кровавые зрелища.
Ведь ароматы и краски - вот новая мировая держава.
Бороться так быстро надоедает.

(Ругать новое - значит бояться.
Отбросьте предрассудки, надежда дает жизнь.
Мысль о чем-то прекрасном
Ведь радует всех.
Раньше и я думал, что все это никуда не годится,
Но теперь, когда все меняется к лучшему,
Я хочу помочь, по крайней мере, попытаться стремиться
К миру без ненависти.)

Лето '67-го было украшено цветами.
Еще никогда столько красок не украшали людей.
И пусть все это продолжалось всего лишь год,
Я рад, что тоже был его частью.
И когда я возвращаюсь домой, в свои джунгли из растений,
Меня пробирает дрожь,
И я знаю, что цветы еще не завяли
Для тех птиц, которые их еще видят.

Дети цветов, отложите свои стилеты,
Забудьте эти кровавые зрелища.
Ведь ароматы и краски - вот новая мировая держава.
Бороться так быстро надоедает.