Текст и перевод песни Armand - Marijke

Marijke

'T Was zo gemakkelijk om te zeggen:
" 't Is echt niet, dat ik niets om je geef."
Want ik ben nu ten volle gaan beseffen,
Dat er niets meer is, waarvoor ik eigenlijk nog leef.
Ik heb 't doel verloren,
Ik kan 't niet meer horen,
'T Doet pijn in m'n oren,
Als men je naam uitspreekt.
Je hebt veel gegeven,
Bij jou had ik 'n streven,
Maar jij kraakte m'n leven,
Zoals je een rietstengel breekt,
Marijke, denk jij, dat ik jou kan vergeten.
Marijke, zie jij, dat jouw invloed verder zal vreten.
Marijke, jij weet, ik ben niet te vertrouwen.
Marijke, je bent bang om nog op iemand te bouwen.
Maar nu is het somber en donker buiten

D'r is storm op komst, de wind huilt langs de daken,
En telkens weer hoor ik daarin jouw naam.
M'n handen beven.
Zonder jou te leven,
Is als 'n hart weggeven,
Maar dat deert jou niet.
Je hebt je eigen vrienden,
Je wilt je nooit meer binden,
Omdat 't jou niet zinde,
Al had ik daarom verdriet,
Ik geef toe, ik was dikwijls zwaarmoedig.
Je hebt geprobeert of je me helpen kon.
Als ik het nut van alles helemaal niet meer inzag,
Had ik jouw steun tot ik mezelf overwon.
Maar het werd je te veel,
'T Greep je naar de keel,
'T Werd 'n luchtkasteel.
Geluk vinden bij mij
En dromen, die mij belagen
In lengte van dagen,
Doen mij jou nu vragen:
Voel jij je ook niet vrij?

Marijke

'Twas so easy to say,
"It's really not that I don't care about you."
Because I have now fully come to realize,
That there is nothing more for which I actually live.
I have lost my purpose,
I can't hear it anymore,
It hurts my ears,
When someone pronounces your name.
You have given much,
With you I had a goal,
But you broke my life,
Like you break a reed stem,
Marijke, do you think I can forget you.
Marijke, do you see that your influence will continue to consume.
Marijke, you know I cannot be trusted.
Marijke, you are afraid to rely on anyone ever again.
But now it's gloomy and dark outside

There's a storm coming, the wind howls along the roofs,
And every time I hear your name in it.
My hands are trembling.
Living without you,
Is like giving away a heart,
But that doesn't bother you.
You have your own friends,
You never want to be tied down again,
Because it didn't suit you,
Even though I was sad about it,
I admit, I was often melancholy.
You tried to see if you could help me.
When I no longer saw the point of anything,
I had your support until I overcame myself.
But it became too much for you,
It seized you by the throat,
It became a castle in the air.
Finding happiness with me
And dreams that haunt me
For ages,
Make me ask you now:
Don't you feel free too?