Khodakooshi - Arta , Mehrad Hidden перевод на немецкий

Khodakooshi

چی میشه ته این ماجرا
بیا نجاتمون بده از دست این قاتلا
هر روز فیلمارو میبینم گریم بند نمیاد چرا
این آدماتو ببین مگه من نمیاد صدام
گفتی برامون از بهشت و جهنم
چجوری باور کنم چرا دلتو نزنم
آخه من که ندیدمت فقط اسمتو بلدم
پس یه نشونه بده بگو بهم تو حداقل
خدا کوشی؟

خدا این مدت بگو کجا بودی؟
میدونم تنهایی ولی به جاش تو آرومی
تا کی قراره که باشه بگو اوضاعمون این؟
بگو خدا کوشی؟

مگه نمیگفتی که هرچی شد تو باهامونی؟
مگه نمیگفتی که هرچی شد تو باهامونی؟
تا کی قراره که باشه بگو اوضاعمون این؟
بگو که درست میشه همه چی
اینور اصلا هیچکی به دادمون نرسید
بگو این همه آدم هر روز میمیرن برا چی؟
یکی یکی یکی یکی

نورانیه این مشعل آفتاب طلایی
پر رنگه خون توو رگ من سرخابی شرابی
من اهل زندگی ام آرامش نهایی
جا نمیشه عقاب توو قفس یه قناری
این در و دیوار میکنه آدم رو روانی
یاد من نمیره این دوران کذایی
کاشکی میشد تا از کینه خونه نسازیم
کاش صدا برسه بهت الآن هر جایی

خدا کوشی، کل این مدت بگو کجا بودی
میدونم تنهایی ولی بجاش تو آرومی
تا کی قراره که باشه بگو اوضاعمون این
خدا کوشی؟

Selbstmord

Was wird am Ende dieser Geschichte geschehen?
Komm, rette uns aus den Händen dieser Mörder.
Jeden Tag sehe ich die Filme, warum hören meine Tränen nicht auf?
Sieh dir diese deine Leute an, hörst du meine Stimme denn nicht?
Du hast uns vom Himmel und der Hölle erzählt.
Wie soll ich glauben? Warum sollte ich dich nicht anzweifeln?
Denn ich habe dich ja nicht gesehen, ich kenne nur deinen Namen.
Also gib mir ein Zeichen, sag es mir wenigstens.
Gott, wo bist du?

Gott, sag, wo warst du die ganze Zeit?
Ich weiß, du bist allein, aber dafür bist du ruhig.
Wie lange soll unsere Lage noch so sein, sag?
Sag, Gott, wo bist du?

Hast du nicht gesagt, egal was passiert, du bist bei uns?
Hast du nicht gesagt, egal was passiert, du bist bei uns?
Wie lange soll unsere Lage noch so sein, sag?
Sag, dass alles gut wird.
Hier drüben ist uns überhaupt niemand zu Hilfe gekommen.
Sag, wofür sterben all diese Menschen jeden Tag?
Einer nach dem anderen, einer nach dem anderen.

Strahlend ist diese Fackel, goldene Sonne.
Kräftig ist das Blut in meinen Adern, purpurrot, weinrot.
Ich bin ein Mensch des Lebens, der endgültigen Ruhe.
Ein Adler passt nicht in den Käfig eines Kanarienvogels.
Diese Türen und Wände machen einen verrückt.
Ich werde diese trügerische Zeit nicht vergessen.
Wenn wir doch nur aus Groll kein Zuhause schaffen würden.
Ich wünschte, meine Stimme würde dich jetzt erreichen, wo auch immer du bist.

Gott, wo bist du? Sag, wo warst du die ganze Zeit?
Ich weiß, du bist allein, aber dafür bist du ruhig.
Wie lange soll unsere Lage noch so sein, sag?
Gott, wo bist du?