Cieszyńska - Artur Andrus перевод на немецкий

Cieszyńska

Gdybym się urodził przed stu laty
W moim grodzie
U Larischów dla mej lubej rwałbym kwiaty
W ich ogrodzie

Moja żona byłaby starsza córką szewca
Kamińskiego, co wcześniej we Lwowie mieszkał
Kochałbym ją i pieścił
Chyba lat 200

Mieszkalibyśmy na Sachsenbergu
W kamienicy Żyda Kohna
Najpiękniejszą z wszystkich cieszyńską perłą
Byłaby ona

Mówiąc - mieszałaby czeski i polski
Szprechałaby czasem, a śmiech by miała boski
Raz na sto lat cud by się dokonał
Cud się dokonał

Gdybym sto lat temu się narodził
Byłby ze mnie introligator
U Prochazki bym robił po 12 godzin
I siedem złotych brał za to

Miałbym śliczną żonę i już trzecie dziecię
W zdrowiu żył trzydzieści lat na tym świecie
I całe długie życie przede mną
Całe piękne dwudzieste stulecie

Gdybym się urodził przed stu laty
I z tobą spotkał
W ogrodzie u Larischów rwałbym kwiaty
Dla ciebie, słodka

Tramwaj by jeździł pod górę za rzekę
Słońce wznosiło szlabanu powiekę
A z okien snułby się zapach
Świątecznych potraw

Wiatr wieczorami niósłby po mieście
Pieśni grane w dawnych wiekach
Byłoby lato 1910
Za domem by szumiała rzeka

Widzę tam wszystkich nas - idących brzegiem
Mnie, żonę, dzieci pod cieszyńskim niebem
Może i dobrze, że człowiek nie wie
Co go czeka

Cieszyńska

Wär ich vor hundert Jahren geboren
In meiner Heimatstadt
Bei Larisch würd ich Blumen pflücken für meine Liebste
In ihrem Garten

Meine Frau wäre die ältere Tochter des Schusters
Kamiński, der zuvor in Lemberg wohnte
Ich würde sie lieben und liebkosen
Wohl zweihundert Jahre

Wir wohnten am Sachsenberg
Im Haus des Juden Kohn
Die schönste aller Teschener Perlen
Wäre sie gewesen

Redend - mischte sie Tschechisch mit Polnisch
Sie spräche manchmal, und Lachen hätte sie göttlich
Einmal in hundert Jahren geschähe ein Wunder
Ein Wunder geschah

Wär ich vor hundert Jahren geboren
Würd ich ein Buchbinder sein
Bei Prochazka schuftete ich zwölf Stunden
Und sieben Goldstücke nähme ich dafür

Ich hätt eine hübsche Frau und schon das dritte Kind
In Gesundheit lebte dreißig Jahre auf dieser Welt
Und das ganze lange Leben vor mir
Das ganze schöne zwanzigste Jahrhundert

Wär ich vor hundert Jahren geboren
Und träf dich an
Im Garten bei Larisch pflückt' ich Blumen
Für dich, süße Frau

Die Straßenbahn führe den Berg hinauf über den Fluss
Die Sonne höbe die Schrankenlider
Und aus den Fenstern zöge der Duft
Der Festtagsspeisen

Der Wind trüge abends durch die Stadt
Lieder, gespielt in alten Zeiten
Es wäre Sommer 1910
Hinterm Haus flösse dann der Fluss

Ich seh uns alle dort - am Ufer gehend
Mich, die Frau, die Kinder unter dem Teschener Himmel
Vielleicht ist es gut, dass der Mensch nicht weiß
Was ihn erwartet