Текст и перевод песни Aspova feat. Ados - Birileri

Birileri

Sırtıma saplanan hançer
Yine kaldım arafta, bir dal ver
Gururuma konduramam ben
Tüm derdimi alnıma yazdın, ayazdayım
Nefesim kesildiği gün benliğimin ezildiği
Her yerim toz duman, gör ellerimin rezilliği
Doğduğum belli, ancak yaşadığım kesin değil
Beyaz bir tuvaldeki en minimal resimdeyim
Yazmak için değil, harbi fedakarlık
Canım yandıkça abilerden sigaralar çaldım
Ne bi' dost vardı, şimdi ne bi' insan kaldı
Yukarı bağırsam bıyıktı, aşağısı balçık
Kapı or'da görmüyo'n mu? Cekedini al, çık!
Benim hayatımı mahvedemez sıradan bi' kancık
Sinirlenip ellerimle yumruktan bi' sancı
Sinirlerim evlerinde otursun birazcık
Emek veren ben, devrilen ben
Ruhum çok uzaklarda evden
Beni birileri çaldı benden
İzi bile yok, neredeyim?
Emek veren ben, devrilen ben
Ruhum çok uzaklarda senden
Beni birileri çaldı benden
İzi bile yok, neredeyim?
"Sen yaz." dediler, "Neden?" dedim, durdum
Yazmak seni var edecek, düşünme hiç, kurtul
Güdümlendi ruhum, kalem sanki parçam oldu
Geceyle beslenip gündüze bir karanlık oldum
Çok sevdiğim öğretti nefret etmeyi
Sevgiyi öldürmek için kalbe dikte etmeyi
Beyne umut yerine ölüm yüklü tohum sermeyi
Güven aptalların işidir oğlum unut her şeyi
Kahır menşeim oldukça ağır geçmişim
İnsanı canım bilmişim, "Bu hata değil." demiştim
Kendime bir zamanlar, geçmiş zamanlar
Yarını bekliyordum ki geçmiş zamanlar
Ettim feragat insanî yanımdan böyle
Masamda dolu bir silah var acil durumda çare
Omzumda meleklerden bir soldaki kaldı
Diğeri gitti bir gün dayanamazdı hale
Emek veren ben, devrilen ben
Ruhum çok uzaklarda evden
Beni birileri çaldı benden
İzi bile yok, neredeyim?
Emek veren ben, devrilen ben
Ruhum çok uzaklarda senden
Beni birileri çaldı benden
İzi bile yok, neredeyim?

Someone

Dagger stuck in my back
Once again, I'm stuck in limbo
I can't bear the shame
You've etched all my troubles on my forehead, I'm frozen
The day my breath hitched, my essence was crushed
I'm a mess, look at the ruin of my hands
I was born, but it's not certain if I lived
I'm the most insignificant painting on a white canvas
Not for writing, but for genuine sacrifice
As my heart burned, I stole cigarettes from older guys
I had no friends then, and now I have no one
If I call out above, it's a mustache, below, it's mud
The door's right there, don't you see? Take your coat and go!
No ordinary bitch can ruin my life
My rage, my fists, an agony
Let my anger reside in their homes for a while
I'm the one who puts in the effort, but I'm the one who falls
My soul is far away from home
Someone stole me from myself
No trace, where am I?
I'm the one who puts in the effort, but I'm the one who falls
My soul is far away from you
Someone stole me from myself
No trace, where am I?
"Write about it," they said, "Why?" I paused, stopped
Writing will set you free, don't think, just escape
My soul was guided, the pen became a part of me
Nourished by the night, I became darkness for the day
The one I loved taught me to hate
To kill love, to dictate it to the heart
To sow death-filled seeds in the brain instead of hope
Trust is for fools, my son, forget everything
My sorrow is my origin, my past weighs heavy
I thought humans were my life, "It's not a mistake," I said
To myself once, long ago
I waited for tomorrow, but the past was
So I renounced my humanity
A loaded gun on my desk, a remedy in case of emergency
Of the angels on my shoulders, one remained on the left
The other left one day, couldn't endure the state
I'm the one who puts in the effort, but I'm the one who falls
My soul is far away from home
Someone stole me from myself
No trace, where am I?
I'm the one who puts in the effort, but I'm the one who falls
My soul is far away from you
Someone stole me from myself
No trace, where am I?