Текст и перевод песни Aytekin Ataş - Oyunbaz

Oyunbaz

Bir varmış bir yokmuş gibi
Bir oyunbaz çocukmuş gibi
Hem düş gibi, hem gerçekmiş gibi
Yollar uzak, sesler tuzak
Dünya üç günlük bir yasak
Gözler anlatsa hiç konuşmasak
Diller küsmüş biz hala oyunbaz
Ne küçücük elleri var
Ne sarıp ısıtan kolları
Gitmekle bitmiyor sevda yolları
Yollar küsmüş biz hala oyunbaz
Yollar küsmüş biz hala oyunbaz
Hayat, güzel bir düşten uyanmak
Ya da bir düşe dalmakmış
Hep sonsuzluğa inanmak
Sonunda yarım kalmakmış
Sevda, aşılmaz denizler gibi
Kaybettiğimiz izler gibi
Karanlıkta suskun yıldızlar gibi
Bir sönüp bir daha yanmakmış
Ne akilim, ne divane
İçmeden sarhoş bir şahane
Ayrılıklar vuslat için bahane
Yıllar küsmüş biz hala oyunbaz
Ne gündüz biter ne gece
Dünya bir acayip bilmece
Esti geçti üstümüzden öylece
Yeller küsmüş biz hala oyunbaz
Yeller küsmüş biz hala oyunbaz
Hayat, güzel bir düşten uyanmak
Ya da bir düşe dalmakmış
Hep sonsuzluğa inanmak
Sonunda yarım kalmakmış
Sevda, aşılmaz denizler gibi
Kaybettiğimiz izler gibi
Karanlıkta suskun yıldızlar gibi
Bir sönüp bir daha yanmakmış
Bir varmış bir yokmuş gibi

Woman of the Pawn

Your existence, or lack thereof, is of no consequence to me
Like a pawn in a game
You're both an illusion and tangible
The road is long, voices masked
Life is a three day fast
Our eyes could tell stories, if only we could hear
Our tongues have given up, yet we still play the fool
What tiny hands you have
What comforting arms you have
The path of love knows no end
The road has given up, yet we still play the fool
The road has given up, yet we still play the fool
Life is waking up from a sweet dream
Or maybe falling into one
We always believe in eternity
Only to end up broken in the end
Love is an insurmountable sea of troubles
A trace we lost
Like the quiet stars in the dark
Fading and reigniting, over and over
Am I lucid, or mad?
A delightful drunkard without a drink
Separation is but a pretext for reunion
The years have given up, yet we still play the fool
Neither day nor night ever ends
Life is a strange riddle
It blew across our path like a breeze
The winds have given up, yet we still play the fool
The winds have given up, yet we still play the fool
Life is waking up from a sweet dream
Or maybe falling into one
We always believe in eternity
Only to end up broken in the end
Love is an insurmountable sea of troubles
A trace we lost
Like the quiet stars in the dark
Fading and reigniting, over and over
Your existence, or lack thereof, is of no consequence to me