Текст и перевод песни Ayten Alpman - Pencere

Pencere

Ne geceler, ne gündüzler gördüm
En vazgeçilmez yeminlerden döndüm
Görmedim senin gibi, sevmedim hiç kimseyi
Yapayalnızım şimdi, unuttum gülmeyi

Ne sevdalar, ne ümitler gömdüm
Aşkı yalansız duygulardan ördüm
Görmedim senin gibi, sevmedim hiç kimseyi
Yapayalnızım şimdi, unuttum gülmeyi

Sen, vaktinden çok sonra gelen sevdalı bir yağmur gibisin, çisil çisil gözlerimden
Sen, çıldırmış şairlerin bitmeyen mısralarında bahsettiği birisin
Pencereler önünde çürürken o güzelim yıllarım
Hayalin gözlerimin önünde, bize ağlıyorum

Pencereler önünde çürürken o güzelim yıllarım
Hayalin gözlerimin önünde, bize ağlıyorum

Ne baharlar ne tutkular gördüm
Her yeni günde uykulardan döndüm
Gülmedi senin gibi kalmadı bende kimse
Yapayalnızım şimdi eski bir resimde

Sen, vaktinden çok sonra gelen sevdalı bir yağmur gibisin, çisil çisil gözlerimden
Sen, çıldırmış şairlerin bitmeyen mısralarında bahsettiği birisin
Pencereler önünde çürürken o güzelim yıllarım
Hayalin gözlerimin önünde, bize ağlıyorum
Pencereler önünde çürürken o güzelim yıllarım
Hayalin gözlerimin önünde, bize ağlıyorum

At the Window

What nights, what days, I have seen
From the most sacred oaths, I have turned
I have never seen anyone like you, loved anyone so
Now I am all alone, I have forgotten how to laugh

What passions, what hopes, I have buried
From untainted emotions I have woven love
I have never seen anyone like you, loved anyone so
Now I am all alone, I have forgotten how to laugh

You are like a falling star, who came too late
You are the one the mad poets speak of in their endless verse
As my wonderful years rot away at the window front
Your vision in front of my eyes, I weep for us

As my wonderful years rot away at the window front
Your vision in front of my eyes, I weep for us

What springs, what passions, I have seen
Each new day I have turned from sleep
No one has laughed with me like you, and I am lost
Now I am all alone, like an old picture

You are like a falling star, who came too late
You are the one the mad poets speak of in their endless verse
As my wonderful years rot away at the window front
Your vision in front of my eyes, I weep for us
As my wonderful years rot away at the window front
Your vision in front of my eyes, I weep for us