Dä
Park
vüür'm
Grand
Hotel
wirk
wie
verwunsche,
vun
ir'ndwoher
weed
et
hell.
Nur
dä
Croupier
schwaad
met
'nem
Kunde,
ahnscheinend
jeht
et
om
Jeld.
Dä
letzte
Daach
em
Johr
hätt
ahnjefange
- unfaßbar,
wie
die
Zick
wegläuf
- doch
Magdalena,
die
zur
Kaateschlääsch
jejange,
weiß:
"T'jeht
alles
klar,
wemmer't
nur
fess
jenooch
jläuv.
Ramon
ess
mittlerweile
Paarunsechzig,
e
halv
Johrhundert
dobei.
Er
putz
die
Schoh
he,
charmant
un
lässig,
vüür'm
Grand
Hotel,
San
José.
"Wer
op
sich
hällt",
säht
Magdalena,
"dräht
Ledderschoh,
do
blieht
et
bei.
Dä
janze
Pumaquatsch
ess
irjendwann
jejesse,
nur't
Grand
Hotel,
dat
steht
dann
noch
he".
How'bout
Shoeshine?
Wie
wöhr
et
met
jet
Shoeshine?
Hey
let
me
make
your
shoe
shine.
Shoeshine's
all
right!
Et
patroulliert
'ne
Polizeijeep,
zwei
Type
jonn
en't
Café.
Senor
Delgado
sammelt
Fläsche
uss
Plastik,
ne
Stricher
dealt
me'm
Portier.
Ramon
läuf
enn,
schon
en
Erscheinung:
Frisur
un
Schnäuzer
wie
lackiert.
Silvester
kann,
wenn't
sinn
muß,
losjonn
für
ihn,
dä
Lück
noh
ihre
Schoh
taxiert.
Dä
local
Loser
met
dämm
Toupet
hätt
och
diss
Naach
widder
kei
Jlöck.
"Joot,
wenn
beim
Spill
nit,
dann
en
der
Liebe!",
grins'e,
bekoks
un
verröck.
Och
Magdalena
met
ihre
Kröcke
weed
jetz
en
ihrer
Blechbuud
wach.
Op
einem
Bein
mäht
sie
sich
stumm
jlich
op
de
Socke
noh'm
Grand
Hotel,
su
wie
sick
Johr
un
Daach
Le
parc
devant
le
Grand
Hôtel
est
comme
enchanté,
quelque
part
il
devient
clair.
Seuls
le
croupier
bavarde
avec
un
client,
apparemment
il
s'agit
d'argent.
Le
dernier
jour
de
l'année
a
commencé
- incroyable,
comme
le
temps
passe
- mais
Magdalena,
qui
est
allée
chez
la
boulangère,
sait
: "Tout
va
bien,
si
on
y
croit
assez
fort.
Ramon
a
maintenant
soixante-cinq
ans,
un
demi-siècle
ici.
Il
nettoie
les
chaussures
ici,
avec
charme
et
désinvolture,
devant
le
Grand
Hôtel,
San
José.
"Celui
qui
prend
soin
de
lui",
dit
Magdalena,
"porte
des
chaussures
en
cuir,
ça
dure.
Tout
ce
baratin
de
puma
sera
fini
un
jour,
seul
le
Grand
Hôtel
restera
ici".
Que
dirais-tu
d'un
cirage
de
chaussures
? Tu
veux
un
cirage
? Hey,
laisse-moi
faire
briller
tes
chaussures.
Le
cirage,
c'est
pas
mal
! Une
jeep
de
police
patrouille,
deux
mecs
entrent
au
café.
Senor
Delgado
ramasse
des
bouteilles
en
plastique,
un
clochard
traite
avec
le
portier.
Ramon
entre,
déjà
une
apparition
: coiffure
et
moustache
comme
laquées.
Le
réveillon
peut,
s'il
le
faut,
commencer
pour
lui,
il
taxe
les
gens
à
leurs
chaussures.
Le
loser
local
avec
la
toupet
n'a
pas
eu
de
chance
cette
nuit
non
plus.
"Eh
bien,
si
pas
au
jeu,
alors
en
amour !",
rit-il,
bourré
et
fou.
Magdalena
aussi,
avec
ses
béquilles,
se
réveille
dans
sa
baraque
en
tôle.
Sur
une
seule
jambe,
elle
se
met
silencieusement
en
route
vers
le
Grand
Hôtel,
comme
le
jour
et
la
nuit