Текст и перевод песни Bahram - Lams

Lams

از بچگی بهم گفتن بزرگ میشی یادت میره
من کوچیک شدمُ
یادم موند
و این یادم داد
که واقعیت همیشه خلاف گفته هاشون خواهد بود
نقطه ؛
این آهنگ حالت روحی الانه منه
نه خوشگله
نه زشت
نه عامه پسند
نه واسه مهمونی خوبه
نه توی ماشین وسط یه جاده پر از منظره قشنگ
نه خوبه ؛
نه بد
نه درسته
نه غلط
نه سیاهه
نه سفید
خاکستریه
این یعنی رنگ واقعیت
واقعیتی که میگه کل زندگی یه بازیه
رویاهات میکشنت جلو
خاطراتت میکشنت عقب
چی میمونه ازت ؟
یه چیزی میشی به عمق افکارتو به طول زندگی
ولی این مهمه کی رفتنیه ؛ کی موندنی
کی تو حاشیه ست ، کی تو متن
کی یه جرقه ست واسه تغییر با چند خط شعر خوندنی
ولی این مهمه کی رفتنیه ؛ کی موندنی
کی تو حاشیه ست ، کی تو متن
کی یه جرقه ست واسه تغییر با چند خط شعر خوندنی
فقط با چند خط شعر خوندنی؛
زندگی، یه مجموعه منظم از بی نظمی هاست
یه مجموعه معقول از بی عقلی ها
له شده زیر پای عرف اجتماع
خوب ولی اشتباه
من ترکش کل جنگها تو شونمه
من لای همین آهنگا خونمه
من شعر نمیگم، من شعر میشم
این موسیقی واسه ی من عین بودنه
شما چی؟
شما که مام میهنُ مالیدی زیر بقلت که بو نگیری
شما که خوب هارو بد کردی
ما اون مرز های پیچیده و درهم مغز تورو رد کردیم
هی.
این یعنی له شدن کلیشه ها نوبتی
این یعنی وطن ولی آدمای غربتی
این یعنی موسیقی مدرن تو جامعه خشک سنتی
منو میبنی؟
جلوی پام؛ هیچ ردپایی نیس
تو اضطراب دستای پر
آرامش دستای خای نیس
از این زمین نفرین شده
نا آسمون بکر راهی نیس
منو میبینی؟
حتی افتخار میکنم به اشتباهام
هرچند کل گذشتمو ، حالمو ، آیندمو
له شده دیدم زیر پاهات
ولی.؛
ولی این مهمه کی رفتنیه ؛ کی موندنی
کی تو حاشیه ست ، کی تو متن
کی یه جرقه ست واسه تغییر با چند خط شعر خوندنی
ولی این مهمه کی رفتنیه ؛ کی موندنی
کی تو حاشیه ست ، کی تو متن
کی یه جرقه ست واسه تغییر با چند خط شعر خوندنی
فقط با چند خط شعر خوندنی؛

Блики

С детства мне твердили: вырастешь – забудешь.
Я стал меньше,
и запомнил.
И это научило меня,
что реальность всегда противоположна их словам.
Точка.
Эта песня – мое текущее состояние души.
Она не красивая,
не уродливая,
не популярная,
не подходит для вечеринки,
не для прослушивания в машине посреди живописной дороги.
Она не хорошая,
не плохая,
не правильная,
не неправильная,
не черная,
не белая,
серая.
Это цвет реальности.
Реальности, которая гласит, что вся жизнь – игра.
Мечты тянут тебя вперед,
воспоминания – назад.
Что остается от тебя?
Ты становишься чем-то глубиной своих мыслей и длиной своей жизни.
Но важно, кто уйдет, кто останется,
кто на обочине, кто в центре,
кто искра для перемен с несколькими строчками стихов.
Но важно, кто уйдет, кто останется,
кто на обочине, кто в центре,
кто искра для перемен с несколькими строчками стихов.
Всего лишь с несколькими строчками стихов.
Жизнь – упорядоченный набор беспорядков,
разумный набор безумств,
раздавленный под пятой общественных устоев.
Хорошо, но неправильно.
Я ношу в себе осколки всех войн.
Я живу среди этих песен.
Я не пишу стихи, я становлюсь стихами.
Эта музыка для меня как сама жизнь.
А вы?
Вы, кто спрятал Родину-мать подмышку, чтобы не провоняла.
Вы, кто очернил хороших людей.
Мы пересекли границы твоих запутанных мыслей.
Эй.
Это значит, что стереотипы рушатся по очереди.
Это значит – родина, но люди чужие.
Это значит – современная музыка в закостенелом традиционном обществе.
Видишь меня?
Передо мной нет следов.
В тревоге полных рук
нет спокойствия пустых.
С этой проклятой земли
нет пути в чистое небо.
Видишь меня?
Я даже горжусь своими ошибками,
хотя все мое прошлое, настоящее, будущее
я видел растоптанным под твоими ногами.
Но.
Но важно, кто уйдет, кто останется,
кто на обочине, кто в центре,
кто искра для перемен с несколькими строчками стихов.
Но важно, кто уйдет, кто останется,
кто на обочине, кто в центре,
кто искра для перемен с несколькими строчками стихов.
Всего лишь с несколькими строчками стихов.