Текст и перевод песни Bamdad - خداوند گوشمو برید

خداوند گوشمو برید

گوش بده شوره پسر
یو یو
خداوند گوشمو برید ادب شدم خوندم و رد شدم رفت
هرچی بچگی بود تو سطلِ زباله ریختم
پُر از نفسِ رذل میکنن پشت به من
گوشا میشن تشنه به رپ من تو کارم رپ
ولی باز پس میدم درس پرت شد از دهن لفظ
کف جوابِ حرفم، الحق که نیست طرف کَس
آ، بریم؟
بریم
ببین من چشام بسته ست ندیدم رنگِ دریا
صبر و عمری ندارم ببینم چیه فردا
پرده بردار مربی از زمینِ سرپا
اَ روحِ جاری بعدِ مرگ تو سرزمینِ سرما
از حکمتای تاریخ از اهلِ بیتِ سلمان
از خشم و اخمِ چنگیز تا اشکِ پیرِ کنعان
ببین من دست بسته زیرِ یخ من سرد تر از قطب و
جذب تر از جاذبه به سمتِ سمِ اسب به بخت تو هر ثانیه
رو تخت تو خوابِ جنگ اولِ جهانی
با مشت له میکنم صورتِ یه مردو
هممون مریضیم تو این شهر اینو درک کن
حق با اگزیته یه راهِ خروج سریع کشف کن
دیر شده فکر میکنی شدی قاطی مردم
دشمنتم خودتی اینو باور کن
که هرکی شاس میخ تره میگه بیشتر بارمه
درجه اول جهلِ دوره اصن این کارمه
ببین من مطمعنم دردِ این جماعت اَ دردِ من
یه درِ سلول فاصله تا یه ملاقاته
این علاقه منو کشت که روحم تو جنونِ
من هیپ هاپم یه گره تو این دارِ مکافاته
من باور دارم که مفهوم لزومِ شعره
وگرنه حرف مفته سنگینِ بمونی ساکت
سبُک باده تو برگی زنده سبزه تو زردی
تو مُردی از درخت افتادی، پژمردی
تو دردت اینه چرا درِ دکونتو بستن
من دردم اینه هنر نیست دکونِ توئه الدنگ
هزار رنگ و لفظ و صد کاسه لیس تنبل
دورت پره که چی؟ خودتو پر کن اول ابله
مثِ ما کمه با دستِ خالی تره خورد کنه
بنی بشر بدونِ سود محاله سنگی پرت کنه
آجر چیدم رو فرهنگ، یه چی انداختم گردنِ
غولی ساختم حظ کردن دورش هم میگردن
ولی غرور که چی من میرم، تو هم میری
هنوز زوده ذوق نکن اگه بلندی دیدی
اگه جوون بمیری دیگه نمیفهمی تو پیری
که همش هیچه همش هیچ اگه درس نگیری، آ
دعای مادر ناموفقه که هر چی بهم گفت
الهی درد نبینی، برعکس شدم لِه
بدونِ سپر و زره
ولی خود ساخته شدم مرد بدونِ گِله
حسادت بی فایدست دِ بده بره
اگه بخوابم و خودکارم روی میز باشه
استفراغِ احساسِ تلخم از دهنش میپاشه
ولی بی خوابی تو خونه مهمونِ منه تو حال
من تو اتاقم بی حال، زُل زدم به طاق
میوه های کال مثل کلمات ماست چیه
درخت بدونِ کلمه زبون بدونِ میوه
مادر بدونِ بچش بشر بدونِ دیوش
تا عمری هست بیدار میمونم چشم ببینه
هیچی دیگه نمی ارزه زانو بغل بگیره
بام
خداوند گوشمو برید
طرد شدم پژمردم پیر شدم رفت
خداوند گوشمو برید
سخت شدم سنگ شدم از سبز شدم زرد
خداوند گوشمو برید
من هیچم از پیچشم در عجبم

Dieu m'a coupé les oreilles

Écoute, ma chérie
Yo yo
Dieu m'a coupé les oreilles, j'ai été poli, j'ai chanté et je suis parti
Tout ce qui était enfantin, j'ai jeté à la poubelle
Pleins de souffle vil, ils me tournent le dos
Les oreilles deviennent assoiffées de mon rap, je suis dans le rap
Mais je renvoie la leçon, les mots ont été lancés de ma bouche
La mousse de la réponse à mes paroles, c'est vrai qu'il n'y a pas d'autre homme
On y va ?
On y va
Tu vois, mes yeux sont fermés, je n'ai jamais vu la couleur de la mer
Je n'ai ni patience ni vie pour voir ce que demain réserve
Lève le voile, mon mentor, de cette terre debout
L'âme qui coule après la mort dans le pays du froid
Des sagesses de l'histoire, des familles de Salman
De la colère et des sourcils froncés de Gengis Khan aux larmes du vieil homme de Canaan
Tu vois, mes mains sont liées sous la glace, je suis plus froid que le pôle Nord et
Plus attiré que la gravité par le poison du cheval, à ton destin, chaque seconde
Sur ton lit, le rêve de la Première Guerre mondiale
Avec mon poing, je vais écraser le visage d'un homme
Nous sommes tous malades dans cette ville, comprends-le
La vérité est avec Sartre, découvre une issue rapide
Il est trop tard, tu penses que tu fais partie des gens
Ton ennemi, c'est toi-même, crois-le
Car quiconque est le plus idiot dit qu'il porte plus de poids
C'est ma tâche, c'est l'ignorance du premier degré
Tu vois, je suis sûr que la douleur de cette foule est la même que la mienne
Une porte de cellule à distance d'une rencontre
Cet amour m'a tué, mon âme est dans la folie
Je suis le hip-hop, un nœud dans ce nœud gordien
Je crois que le sens du besoin de poésie
Sinon, les mots sont vains, reste silencieux et lourd
Le vent léger dans une feuille vivante, l'herbe dans son jaunissement
Tu es mort, tu es tombé de l'arbre, tu es fané
Ta douleur est que ton magasin est fermé
Ma douleur est que l'art n'est pas ton magasin, vieux bougre
Mille couleurs et mots, cent lécheurs de cuvette paresseux
Tu es entouré de quoi ? Remplis-toi d'abord, imbécile
Il y a peu de gens comme nous, avec les mains vides, qui s'entredévorent
L'être humain sans profit, il est impossible de lancer une pierre
J'ai posé des briques sur la culture, j'ai mis quelque chose sur le dos de
Un monstre que j'ai créé, ils aiment le regarder et tournent autour
Mais la fierté, quoi ? Je pars, toi aussi tu pars
Il est encore trop tôt pour te réjouir si tu vois la hauteur
Si tu meurs jeune, tu ne comprendras plus dans ta vieillesse
Que tout n'est que rien, tout n'est que rien si tu ne tires pas de leçons, ah
La prière de ma mère n'était pas bonne, tout ce qu'elle m'a dit
Puisse tu ne jamais connaître la douleur, je suis devenu le contraire, écrasé
Sans bouclier ni armure
Mais je me suis construit, un homme sans se plaindre
La jalousie est inutile, laisse-la partir
Si je m'endors et que mon stylo est sur le bureau
Le vomi de mes sentiments amers lui sort de la bouche
Mais l'insomnie est mon invité à la maison, dans le hall
Je suis dans ma chambre, sans vie, je fixe le plafond
Les fruits immatures comme nos mots, c'est quoi ?
L'arbre sans mot, la langue sans fruit
La mère sans son enfant, l'homme sans son démon
Tant que je vivrai, je resterai éveillé pour voir
Rien ne vaut la peine de se blottir dans les genoux
Bam
Dieu m'a coupé les oreilles
J'ai été rejeté, j'ai fané, j'ai vieilli, je suis parti
Dieu m'a coupé les oreilles
Je suis devenu dur, je suis devenu une pierre, du vert, je suis devenu jaune
Dieu m'a coupé les oreilles
Je ne suis rien, je suis étonné de mon tour