Текст и перевод песни Bamdad - Bamdadam Man

Bamdadam Man

بامداد ام من... خسته از با خویش جنگیدن, خسته ی کویر و تازیانه و تحمیل
دیریست تا دم برنیاورده ام اما اکنون هنگام آن است
که از جگر فریادی برآرم; هر چند جنگی از این فرساینده تر نیست
و تو را از شکست و مرگ گزیر نیست
ورس یک:
خودم هم باور ندارم که میتونم جدی باشم
یه حسی دارم توم که دینی دارم بهش
حس میکنم همه نفس هام رو قسطی دارم
بعد از هر بازدمم میگه این بار آخره
وقت منه یه صدایی میگه صبر بسه هی
خشک و سرد مثل آدم برفی های ته دی
گرفته و کدر و بیروح مثل وقت فکر
زیر دوش میکنی از سرمایی که تنته
من خوابم ، من خوابم صدای خرناسم
پر کرده گوشه های شهر و با آدم
عادت کردم به خوابی به سنگینیه حرفم
به روز مرگی حوصله سر بر
به دیدن همه چی مثل فیلم های صامت
یه تکرار سیاه و سفید یه سکوت ثابت
از همه چیم که زدم
فحش هام هم شنفتم
دکمه هامو بستم
گه خوریم و کردم
چیزی نیست که ببازم
نه تاریکم نه روشن
بامدادم من

Bamdad the Man

I'm Bamdad... tired of fighting with myself, tired of the desert, whip, and imposition
It's been a long time since I've spoken up, but now it's time
To let out a cry from my heart; although there is no more grueling war than this
And you cannot escape defeat and death
Verse one:
I don't believe myself that I can be serious
I have a feeling about you that I owe something to it
I feel like I have all my breaths on credit
After each exhalation he says this is the last time
It's my time, a voice says, enough patience
Dry and cold like snowman's bottom
Depressed, dull and soulless like a thinking time
You make me feel freezing in the shower
I'm asleep, I'm asleep, the sound of my snoring
Has filled the corners of the city and with people
I've gotten used to a sleep as heavy as my word
To boring routine
To seeing everything like silent movies
A black and white repetition, a constant silence
I've given up on everything
I've heard my curses
I've buttoned up
I've taken and eaten shit
There's nothing to lose
I'm neither dark nor bright
I'm the dawn