Enzeva - Bamdad перевод на немецкий

Enzeva

غم رو غمه
مشکی از شاهرگم
قیر میچکه میپاچه رو هر چی نوشتی
به جمجمه ام میکوبه که منو بیدار کنه
تو توخوابه هفتم رگه خوابمو گرفتی
چطوره پاشم برم یخچالو نگاه کنم پاهام بره تو خوابه عمیقو تاریک
موهامو بکنم شاید فرجی شد
ناخونامو بگیرم با چاقو و خونی مالی
یه خشاب بگیرم قرص بریزم ته چاه
ماشه رو بچکونم با تراول برم تره بار
بوی فاضلاب سوراخ تهرانو تحمل کنم
از تردید دیشبو فردا نظر تبادل کنم
پرمو ببرم رد بدم که دلم خنک قندیل ببنده تو فریزر اسفند ماه
گمگشته تو سفره پوچی امسالم جای هفت سین شیش تا لیوان شاش بذارم
به گند بکشم ببندم محکم بخندم
چشامو کور کنم باکره بگرده دردم
کلیشه ی لاشیای کوه لاش اکباتان
صدای بِتُن گونه سرفه ی بلوک و بشنوم
میخوام انتقام بگیرم از همه
من اینی که می بینیم نیستم
من عصبیم و بد اخلاق و بی رحم
خیلی وقته صحنه ی کتک خوردن تو تصور میکنم
چجوری میتونم صورت تو با دستام له کنم
واسه همونایی که دارن به جوکت میخندن
توو ذهن من هیچ وقت خونی توو بدنت {نامفهوم}
من چقد میتونم؟ بوی تعفنت نشسته رو تنم
تو بهش میگی مریض حق داری یعنی یه وقتایی کمی از این حد وسط دوره
من حتی نزدیکت نیستم به این ظاهر دوستانه
تو بهش میگی مریض حق داری یعنی یه وقتایی کمی از این حد وسط دوره
لبخند گرم که بهت این باورو میدم که باورت دارم
تو بهش میگی مریض حق داری ولی
باورت دارم باورت دارم
خُب حق داری ولی
من خوب نیستم من ناراحتم
همه اجبار خفقان به صدای من
ترسناکه که پوست دستمو بِکَنم
خونشو مِک بزنم انقد که دودشمو بگذرمو
بفهمم که آلودگی هوا بودن یعنی چه
کص ننه اندیشه تیپ میزنم پریچهر
یا بشینم پام رو پام داف لخت سرنگ توو بینی
اسنیف بکنم یه جور ببینی فیت برینی
روده بزرگمو درآرم بکنم ته حلقت
به درخت ببندنت بفهمی واقعاً جنگه
چطوره به نظرت اگه منم بگم گرگم
گوه بخورم تا سیرشمو بو بدمو بگم بردم
با یه تیغی خط کج و ناشی بکشم رو چشم
لبامو بدوزم با قلمو جیغ بکشم
همه باتوما رو بکنم توو کون هر چی مأموره
بازپرسو ایسگاه کنم بگم کار من بوده
اون که مُرده من بوده
اون که فحش داده محموده
اون یارو که توو کاج مُرد اونم کار من بوده
شهرو باید سیر کنم نه اون دهاتو مختو
چاقالای کله پوک خوش استیل تخمه خور
بیاید کلیشه نباشیم کار نو بکنیم
چطوره جوجه رپرای نسل سه دسته دو
من هیچکدومتونو آدم حساب نمیکنم
وقتی میرم جلو بین همه ی شما آدم های مهم محو میشید
من دنیای خودمم حتی اگه بمیرم قهرمانم این قصه با من تموم میشه
شما هیچکدوم تووش نمیمونید
تو هیچی نیستی تازه چیزی که بهم یادآوری میکنه چجوری نباشه
تو بهش میگی مریض ولی نمیکنی حسش
یه چیزی داره از درون میخورتم
یه چیزی داره از درون تیکه پارم میکنه
تو بهش میگی مریض حق داری یعنی یه وقتایی کمی از این حد وسط دوره
نمیدونم چطوری آرومش کنم
تو بهش میگی مریض حق داری یعنی یه وقتایی کمی از این حد وسط دوره
دارم خطرناک میشم
تو بهش میگی مریض حق داری یعنی یه وقتایی
دارم خطرناک میشم
خُب حق داری ولی
دارم خطرناک میشم
ببین ساده است کَندن از قول های دروغشون
برو آدم های مهم و غول های کوتوله
همه اجبار خفقان به صدای من

Enzeva

Trauer ist Trauer
Schwarz aus meiner Ader
Teer tropft, klebt an allem, was du schriebst
Schlägt gegen meinen Schädel, um mich zu wecken
Du hast meinen Schlaf in der siebten Vene gestohlen
Wie wär's, wenn ich aufstehe und den Kühlschrank öffne, meine Füße betreten tiefen, dunklen Schlaf
Rasier' meine Haare, vielleicht wird's besser
Pack' meine Nägel mit dem Messer, blutige Schwäche
Nehm' ein Magazin, schütte Pillen in den Brunnen
Drück' den Abzug, reise mit der Kugel zur Bar
Erträg' den Gestank der Abwasserkanäle Teherans
Tausch' Zweifel gegen Parfüm, morgen ändert sich die Meinung
Schneid' mein Haar, kühl' mein Herz, ein Eiszapfen im Gefrierfach im Februar
Verloren im leeren Tuch des neuen Jahres, statt sieben Sinnbilder sechs Gläser voll Urin
Lass es stinken, bind's fest, lache hart
Blend' meine Augen, mein Schmerz bleibt jungfräulich
Klischee der Gossen-Helden vom Ekbatan-Berg
Hör' das betonharte Husten der Blöcke
Ich will Rache nehmen an allen
Ich bin nicht der, den ihr seht
Ich bin wütend, böse, gnadenlos
Seit langem stell' ich mir vor, wie du verprügelt wirst
Wie ich dein Gesicht mit meinen Händen zerquetschen kann
Für die, die über deine Witze lachen
In meinem Kopf ist nie Blut in deinen Adern {unverständlich}
Wie viel halt' ich aus? Dein Gestank klebt an mir
Du nennst es krank, hast Recht, manchmal geht's über die Mitte hinaus
Ich bin nicht mal nah an dieser freundlichen Fassade
Du nennst es krank, hast Recht, manchmal geht's über die Mitte hinaus
Ein warmes Lächeln, das dir glauben lässt, dass ich dir glaube
Du nennst es krank, hast Recht, aber
Ich glaub' dir, ich glaub' dir
Ja, du hast Recht, aber
Mir geht's nicht gut, ich bin traurig
Alles zwingt mich zum Schweigen
Es ist gruselig, die Haut von meiner Hand zu reißen
Saug ihr Blut, bis der Rauch mich durchdringt
Damit ich verstehe, was Luftverschmutzung bedeutet
Fick die Gedanken, zieh' Parichahr-Stil an
Oder setz' mich, Bein über Bein, nackte Nutte, Spritze in der Nase
Schnupf es, damit du denkst, du kriegst den Beat hin
Reiß meinen Dickdarm raus, stopf ihn in deinen Hals
Bind dich an einen Baum, damit du verstehst, dass das Krieg ist
Wie wär's, wenn ich sage, ich bin ein Wolf?
Fress Scheiße, bis ich satt bin, rülps Gestank und sag': "Ich hab gewonnen"
Mit einer Klinge schräg und unsauber über mein Auge ritzen
Nähe meine Lippen, schrei mit dem Stift
Steck' alle Batterien in den Arsch jedes Bullen
Lass den Ermittler einfrieren, sag': "Ich war's"
Der Tote – ich war's
Der Fluch – war von mir
Der Typ, der im Wald starb – ich war's
Die Stadt muss satt werden, nicht dieses Kuhkaff
Dumme Glatzköpfe, stylische Sonnenblumenkernfresser
Lasst uns keine Klischees sein, was Neues machen
Wie wär's mit Gen-Z-Rappern in Team zwei?
Ich zähle keinen von euch als Menschen
Wenn ich vorwärts gehe, verschwindet ihr Wichtigtuer
Ich bin meine eigene Welt, selbst wenn ich sterbe, bin ich der Held, diese Geschichte endet mit mir
Keiner von euch bleibt darin
Du bist nichts, nur eine Erinnerung daran, wie man nicht sein soll
Du nennst es krank, aber du fühlst es nicht
Etwas frisst mich von innen
Etwas zerreißt mich in Stücke
Du nennst es krank, hast Recht, manchmal geht's über die Mitte hinaus
Ich weiß nicht, wie ich es beruhigen soll
Du nennst es krank, hast Recht, manchmal geht's über die Mitte hinaus
Ich werde gefährlich
Du nennst es krank, hast Recht, manchmal
Ich werde gefährlich
Ja, du hast Recht, aber
Ich werde gefährlich
Es ist einfach, die Lügen abzustreifen
Geh zu den wichtigen Leuten und den Zwergen
Alles zwingt mich zum Schweigen