Текст и перевод песни Bamdad - Man Ye Adame Jadidam

Man Ye Adame Jadidam

بامداد قدیم از ذهنم پاک نمیشه
چهارده ساله بودم که نوشتم اولین شعرم
اولین قسمم ترق ترق
زیر پاهام له کردم روزا رو قدم زدم
به سمت شب شدم همه شبگرد با یه پلاک رو گردن
وقت خوابه برو خونتون چاقال اه
می بینی گردن ماس باز
می بینی اینارو ولی میکنی باز کار تو
توی وطنمم توی عمق دل شبمم
غرق شدم خیلی وقته از اون ورا کندم
فاز نگیر بزار کنار هیپ هاپ نمنه
ما ها دود خوردیم دود چراغ نه علف
ابله دیگه نمی بینم روزا میادو میره و هیچی نمیشه
همه چی راکد و ساکت
پیاده میرم تو شهر دنبال شرم
ولی می بندم دهن فاسد تر از پلیستو
زندگی پول نی ولی پول همه چی
شاید حق با تو باشه شاید من
توام زخمای روحتو با تفت پاک کنیو بمالی صورتت بگی منم مردم
میزنیم دار از بالا بام تهران
فازم بالاس بم میگن بامداد
همیشه طلوعه
همیشه غروبو میکشم و وایمیسم تف میکنم تو روحت
من یه آدم جدیدم

Man Ye Adame Jadidam

The old Bamdad cannot be erased from my mind
I was fourteen when I wrote my first poem
My first oath was a rattling
I crushed the days beneath my feet and walked
I became a night owl with a dog tag around my neck throughout the night
It's time to go home, you damn jackal
You see our necks are still wide open
You see them, but you still do your thing
In my homeland, in the depths of the night
I've been lost for a long time, and I've been away from it all
Don't act up, let the hip hop fade away
We smoked fumes from lanterns, not weed
You fool, I no longer see the days come and go and nothing happens
Everything is stagnant and silent
I walk around the city looking for shame
But I'll shut the mouths of those who are more corrupt than the police
Life isn't money, but money is everything
Maybe you're right, maybe I
You too will wipe your emotional wounds with soot and smear your face, saying I am also human
We'll hang ourselves from the rooftops of Tehran
I'm high, they call me Bamdad
It's always sunrise
I always draw the sunset and I stand and spit on your soul
I'm a new person