Добавлять перевод могут только зарегистрированные пользователи.
Le soleil noir (Live Chatelet 87)
Die schwarze Sonne (Live Chatelet 87)
Pour
ne
plus,
jamais
plus,
vous
parler
de
la
pluie,
Um
nie
mehr,
niemals
mehr,
mit
dir
über
Regen
zu
sprechen,
Plus
jamais
du
ciel
lourd,
jamais
des
matins
gris,
Nie
mehr
über
schwere
Wolken,
nie
über
graue
Morgen,
Je
suis
sortie
des
brumes
et
je
me
suis
enfuie,
Bin
ich
aus
Nebeln
getreten
und
entflohen,
Sous
des
ciels
plus
légers,
pays
de
paradis,
Unter
leichteren
Himmeln,
ins
Paradiesland,
Oh,
que
j'aurais
voulu
vous
ramener
ce
soir,
Oh
wie
ich
dir
heute
Abend
hätte
bringen
wollen,
Des
mers
en
furie,
des
musiques
barbares,
Von
wütenden
Meeren,
von
barbarischen
Klängen,
Des
chants
heureux,
des
rires
qui
résonnent
bizarres,
Von
fröhlichen
Liedern,
von
seltsam
widerhallendem
Lachen,
Et
vous
feraient
le
bruit
d'un
heureux
tintamarre,
Die
dir
das
Geräusch
eines
fröhlichen
Trubels
machen
würden,
Des
coquillages
blancs
et
des
cailloux
salés,
Weiße
Muscheln
und
gesalzene
Kieselsteine,
Qui
roulent
sous
les
vagues,
mille
fois
ramenés,
Die
unter
Wellen
rollen,
tausendfach
zurückgespült,
Des
rouges
éclatants,
des
soleils
éclatés,
Von
knallroten,
zerplatzten
Sonnen,
Dont
le
feu
brûlerait
d'éternels
étés,
Deren
Feuer
ewige
Sommer
brennen
ließe,
Mais
j'ai
tout
essayé,
Doch
ich
hab
alles
versucht,
J'ai
fait
semblant
de
croire,
Ich
tat
so,
als
glaubte
ich,
Et
je
reviens
de
loin,
Und
komme
von
weit
zurück,
Et
mon
soleil
est
noir,
Und
meine
Sonne
ist
schwarz,
Mais
j'ai
tout
essayé,
Doch
ich
hab
alles
versucht,
Et
vous
pouvez
me
croire,
Und
du
kannst
mir
glauben,
Je
reviens
fatiguée,
Ich
komme
müde
zurück,
Et
j'ai
le
désespoir,
Und
habe
die
Verzweiflung,
Légère,
si
légère,
j'allais
court
vêtue,
Leicht,
so
leicht
ging
ich,
kurz
gekleidet,
Je
faisais
mon
affaire
du
premier
venu,
Ich
kümmerte
mich
um
den
Erstbesten,
Et
c'était
le
repos,
l'heure
de
nonchalance,
Und
es
war
die
Ruhe,
die
Stunde
der
Trägheit,
A
bouche
que
veux-tu,
et
j'entrais
dans
la
danse,
Nach
Lust
und
Laune,
und
ich
trat
in
den
Tanz,
J'ai
appris
le
banjo
sur
des
airs
de
guitare,
Ich
lernte
Banjo
auf
Gitarrenmelodien,
J'ai
frissonné
du
dos,
j'ai
oublié
Mozart,
Ich
spürte
ein
Frösteln,
vergaß
Mozart,
Enfin
j'allais
pouvoir
enfin
vous
revenir,
Endlich
konnte
ich
endlich
zu
dir
zurückkehren,
Avec
l'il
alangui,
vague
de
souvenirs,
Mit
trägem
Blick,
Woge
der
Erinnerungen,
Et
j'étais
l'ouragan
et
la
rage
de
vivre,
Und
ich
war
der
Orkan
und
die
Lebenswut,
Et
j'étais
le
torrent
et
la
force
de
vivre,
Und
ich
war
der
Sturm
und
die
Lebenskraft,
J'ai
aimé,
j'ai
brûlé,
rattrapé
mon
retard,
Ich
liebte,
ich
brannte,
holte
meinen
Rückstand
auf,
Que
la
vie
était
belle
et
folle
mon
histoire,
Wie
schön
das
Leben
war
und
verrückt
meine
Geschichte,
Mais
la
terre
s'est
ouverte,
Doch
die
Erde
hat
sich
aufgetan,
Là-bas,
quelque
part,
Dort,
irgendwo,
Mais
la
terre
s'est
ouverte,
Doch
die
Erde
hat
sich
aufgetan,
Et
le
soleil
est
noir,
Und
die
Sonne
ist
schwarz,
Des
hommes
sont
murés,
Männer
sind
eingemauert,
Tout
là-bas,
quelque
part,
Ganz
dort,
irgendwo,
Les
hommes
sont
murés,
Die
Männer
sind
eingemauert,
Et
c'est
le
désespoir,
Und
es
ist
die
Verzweiflung,
J'ai
conjuré
le
sort,
j'ai
recherché
l'oubli,
Ich
beschwor
das
Schicksal,
suchte
das
Vergessen,
J'ai
refusé
la
mort,
j'ai
rejeté
l'ennui,
Ich
weigerte
mich
zu
sterben,
wies
die
Langeweile
zurück,
Et
j'ai
serré
les
poings
pour
m'ordonner
de
croire,
Und
ballte
die
Fäuste,
um
mir
zu
befehlen
zu
glauben,
Que
la
vie
était
belle,
fascinant
le
hasard,
Dass
das
Leben
schön
war,
faszinierend
der
Zufall,
Qui
me
menait
ici,
ailleurs
ou
autre
part,
Der
mich
hierhin
führte,
anderswohin
oder
sonstwohin,
Où
la
fleur
était
rouge,
où
le
sable
était
blond,
Wo
die
Blume
rot
war,
wo
der
Sand
blond
war,
Où
le
bruit
de
la
mer
était
une
chanson,
Wo
das
Meer
rauschte
wie
ein
Lied,
Oui,
le
bruit
de
la
mer
était
une
chanson,
Ja,
das
Meer
rauschte
wie
ein
Lied,
Mais
un
enfant
est
mort,
Doch
ein
Kind
ist
gestorben,
Là-bas,
quelque
part,
Dort,
irgendwo,
Mais
un
enfant
est
mort,
Doch
ein
Kind
ist
gestorben,
Et
le
soleil
est
noir,
Und
die
Sonne
ist
schwarz,
J'entends
le
glas
qui
sonne,
Ich
höre
die
Totenglocke
läuten,
Tout
là-bas,
quelque
part,
Ganz
dort,
irgendwo,
J'entends
le
glas
sonner,
Ich
höre
die
Totenglocke
läuten,
Et
c'est
le
désespoir,
Und
es
ist
die
Verzweiflung,
Je
ne
ramène
rien,
je
suis
écartelée,
Ich
bringe
nichts
mit,
ich
bin
zerrissen,
Je
vous
reviens
ce
soir,
le
cur
égratigné,
Ich
komme
heute
Abend
zu
dir,
das
Herz
zerkratzt,
Car,
de
les
regarder,
de
les
entendre
vivre,
Denn
sie
zu
betrachten,
sie
leben
zu
hören,
Avec
eux
j'ai
eu
mal,
avec
aux
j'étais
ivre,
Mit
ihnen
hatte
ich
Schmerz,
mit
ihnen
war
ich
berauscht,
Je
ne
ramène
rien,
je
reviens
solitaire,
Ich
bringe
nichts
mit,
komme
einsam
zurück,
Du
bout
de
ce
voyage
au-delà
des
frontières,
Vom
Ende
dieser
Reise
jenseits
der
Grenzen,
Est-il
un
coin
de
terre
où
rien
ne
se
déchire,
Gibt
es
ein
Fleckchen
Erde,
wo
nichts
zerrissen
wird,
Et
que
faut-il
donc
faire,
pouvez-vous
me
le
dire,
Und
was
muss
getan
werden,
kannst
du
es
mir
sagen,
S'il
faut
aller
plus
loin
pour
effacer
vos
larmes,
Wenn
ich
weiter
gehen
muss,
um
deine
Tränen
zu
tilgen,
Et
si
je
pouvais,
seule,
faire
taire
les
armes,
Und
wenn
ich
alleine
die
Waffen
schweigen
lassen
könnte,
Je
jure
que,
demain,
je
reprends
l'aventure,
Schwöre
ich,
dass
ich
morgen
das
Abenteuer
neu
beginne,
Pour
que
cessent
à
jamais
toutes
ces
déchirures,
Damit
alle
diese
Wunden
für
immer
aufhören
mögen,
Je
veux
bien
essayer,
Ich
will
gerne
versuchen,
Et
je
veux
bien
y
croire,
Und
ich
will
gerne
dran
glauben,
Mais
je
suis
fatiguée,
Aber
ich
bin
müde,
Et
mon
soleil
est
noir,
Und
meine
Sonne
ist
schwarz,
Pardon
de
vous
le
dire,
Verzeih,
es
dir
zu
sagen,
Mais
je
reviens
ce
soir,
Aber
ich
komme
heute
Abend
zurück,
Le
cur
égratigné,
Das
Herz
zerkratzt,
Et
j'ai
le
désespoir,
Und
habe
die
Verzweiflung,
Le
cur
égratigné,
Das
Herz
zerkratzt,
Et
j'ai
le
désespoir...
Und
habe
die
Verzweiflung...
Оцените перевод
Оценивать перевод могут только зарегистрированные пользователи.
Авторы: barbara
Внимание! Не стесняйтесь оставлять отзывы.