Текст и перевод песни Bedirhan Gökçe feat. Hakan Altun - Farkında mısın?

Farkında mısın?

Farkında mısın?
Bize ait cümleler kurmaktan,
Ne kadar da aciz kaldık son günlerde,
Bırak seni seviyorum demeyi,
Bir günaydını bile çok görür olduk birbirimize,
Tükenen,tükenen sevgimiz mi?
Yoksa,yoksa dilimiz mi varmıyor?
Ne sen bana iyi misin,diyorsun,
Ne ben sana bir günaydın,
Bıçak açmıyor ağzımızı,farkında mısın?
Yavan kelimelere başvurmamız sebepsiz değil,
Saçlarını bile taramıyorsun eskisi gibi,
Benimse içimden gelmiyor traş olmak,
Eskiden,daha zili çalmadan açardın kapıyı,
Kokunu ta aşağılardan duydum,derdin
Özledim,derdin
Kısar gözlerini ya sen,ya sen,derdin
Öylece sarılıp kalırdık kapı eşiğinde,
Offf,
Kaç gecedir koltuğun bir kenarında uyuyup kalıyorum,
Romatizmalarım öyle arttı ki üstelik,
Adeta kar yağıyor geceleri sol omuzuma,
Sana ilaçlarımın yerini korkudan soramıyorum,
Ya cevap vermezsen,
Ya,git kendin al dersen
Korkuyorum işte,sevginin tükendiğini bilmekten korkuyorum.
Dün ilk defa kahvaltı etmişsin beni kaldırmadan,
İlk defa çayı dün,soğuk ve şekersiz içtim,
Kaç zamandır adımla seslenmiyorsun bana,
Adım ürkütüyor seni,
Sen ayrı odadan kalkıyorsun,
Ben ta uçtaki odadan,
Bir suçlu gibi öne eğip başımızı,
Öyle geçiyoruz birbirimizin yanından.

Yok yok,bu böyle olmayacak,
Ya sen aç kıza telefon,ya ben,
Yok bu böyle olmayacak,
İstersen oğlanları sen ara,seni onlar daha bir severler,
Kısaca,ya ben gideceğim,ya sen,
Belki de bir zaman ayrı kalırsak,
Kimbilir belki de özleriz birbirimizi,
Bu günleri hiç düşünmeden,
O hoyrat,o pervasızca harcadığımız,
Aşkımıza nasıl muhtacım nasıl,bilemezsin,
Olsun bi′müddet yemeği dışarda yerim,
İlaçlarımı masnın üstüne geceden dizerim,
Parmağıma ip bağlarım falan,
Ya da istersen ben gideyim,
De nereye?
Of,offf,
Galiba yaşlanmamalı insan,yoksa suç erkek olmakta mı?
Ne yaparım bir başıma,
Yok,yok sen git kıza istersen.
Bir tabloyu meydana getiren iki unsur gibiyiz,
Senin vurdumduymazlığını benim aksiliğim tamamlıyor,
Dün o filmi seyrederken ağladığını gördüm,
Sanma ki fark etmedim,
Sanki ikimizin son dönemi,
Ne kadar açığa vursak da öfkemizi,
Gem vuramamasakta alışkanlıklarımıza,
Demek ki bazı şeylerin çok geç anlaşılıyormuş önemi,
Bir ara gözüm takıldı,saçlarına karışmış aklara,
Benim se kış çoktan oturmuştu şakaklara,
Hatırlar mısın?
İlk yemeğe çıktığımız günü,
Nasıl da elim ayağıma dolaşmıştı hani,
Hatırlar mısın?
Bu berbat halime bimecal kalırcasına güldüğünü?
Şimdi ise bak,yüreğimiz bimecal,
Dağbaşı yalnızlıklarına mahküm ettik birbirimizi,
Ne zaman biter bu suskunluğumuz,bilmem
Ya bir ölüm anı çığlığıyla,
Sahi,sahi ben ölürsem ağlar mısın?
Bana,bana hiç sorma,düşünmek bile acıtıyor içimi,
Camkesiği ağrılara gark oluyorum,
Hem benim bildiğim galiba,
Galiba 'önce erkekler ölür′
O zaman da sen,sen kalcaksın yapayalnız,
Ne yapar,ne edersin bu koca şehirde?
Kim getirir her sabah o çok sevdiğin fırın ekmeğini,
Kim sular bahçeyi,kim budar yediverenlerini
Ve kim koyar sen daha uyanmadan,
Yastığına en güzel gülleri?
Zor değil mi?
Yaşamın en zor tarafı işte,
Kolay değil alışkanlıklardan bir an için vazgeçmek,
Zaten,zaten benim tek alışkanlığım da sensin,
Yok,yok senden vazgeçemem,
Zaten benim bildiğim; 'ilk erkekler özür diler'
Daha bir yakışıyor gibi seni seviyorum demek erkeğe,
Yok,yok bu sabah kalkınca,
İlk işim sana sarılıp ve hiç yüksünmeden,
Ve kırılganlığı bir yana atıp,
Seni seviyorum demeliğim
Seni seviyorum,
Seni seviyorum,
Günaydın,günaydın,günaydın bir tanem.

Are you aware?

Are you aware?
We are so incapable of,
Forming sentences that belong to us, lately,
Let alone saying I love you,
We even find it hard to say good morning to each other,
Is it our love that is exhausted, exhausted?
Or, or is our tongue failing us?
Are you alright, you say,
And I reply good morning,
We can't bring ourselves to speak, are you aware?
It is not without reason that we resort to bland words,
You don't even comb your hair like you used to,
And I don't feel like shaving,
You used to open the door before I even rang the bell,
I could smell your scent from downstairs, you'd say,
I missed you, you'd say,
You'd narrow your eyes and say, you, you, you,
We would stay embraced at the doorway,
Oh,
I've been sleeping on the edge of the couch for nights now,
My rheumatism has gotten so bad,
It's like snow falling on my left shoulder at night,
I am afraid to ask you where my medicine is,
What if you don't answer,
What if you say go get it yourself,
I'm afraid, I'm afraid to know that our love is fading.
Yesterday, for the first time, you had breakfast without waking me up,
Yesterday, for the first time, I drank my tea cold and without sugar,
For how long have you not called me by my name,
My name frightens you,
You get up from a separate room,
And I from the far end room,
Like culprits, we bow our heads,
As we pass each other.

No, no, this won't do,
Either you call your daughter, or I will,
No, this won't do,
You call the boys if you want, they love you more anyway,
In short, either I will leave or you will,
Maybe if we stay apart for a while,
Who knows, maybe we will miss each other,
Without thinking about these days,
That we recklessly, wildly wasted,
You can't imagine how much I need our love,
I will eat out for a while,
I will line up my pills on the table at night,
I'll tie a string to my finger, and such,
Or if you want, I can leave,
But where to?
Oh, oh,
Maybe one shouldn't get old, or is being a man the fault?
What would I do on my own,
No, no you go to your daughter if you want.
We are like two elements that bring a painting to the fore,
Your indifference complements my clumsiness,
I saw you crying while watching that movie yesterday,
Don't think I didn't notice,
It was like the last period of us,
No matter how openly we express our anger,
No matter how much we cannot control our habits,
It seems that the importance of some things is understood too late,
My eyes caught the gray hairs mixed in your hair,
Mine, winter had already settled in my temples,
Do you remember?
The day we went out for our first meal,
How clumsy I was,
Do you remember?
How you laughed at my awkwardness?
Now, look, our hearts are clumsy,
We have condemned each other to mountaintop loneliness,
I don't know when this silence will end,
Maybe with the scream of a death rattle,
Tell me, tell me, will you cry if I die?
Don't ask me, even thinking about it hurts,
I am overwhelmed with glass-shattering pains,
And as I know it,
I guess 'men die first'
Then you, you will be left all alone,
What will you do in this big city?
Who will bring you your favorite bakery bread every morning,
Who will water the garden, who will prune your roses
And who will put,
The most beautiful roses on your pillow before you wake up?
Isn't it hard?
That's the hardest part of life,
It's not easy to give up habits for a moment,
Anyway, anyway, my only habit is you,
No, no, I can't give you up,
Anyway, as I know it, 'men apologize first'
Saying I love you suits a man more,
No, no, when I wake up this morning,
My first job is to hug you and without any burden,
And putting fragility aside,
I should say I love you
I love you,
I love you,
Good morning, good morning, good morning my love.