Текст и перевод песни Bedirhan Gökçe - Bir Elif Bir Mehmet Olmak

Bir Elif Bir Mehmet Olmak

Önce Elif olmak, Mehmet olmaktır mesele
Elif gibi dümdüz, Mehmet gibi şahan
Sonra bi' kadın, bi' erkek ve sonra vatan

Dalgalanan bayrağın gölgesinde bir olmaktır mesele
Birlik olmaktır hiç hayıflanmadan

Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın şiirinde Elif olmaktır
Mustafa Kemal'in kağnısını yürüten
Mehmet olmaktır
Vatanın bağrında sıradağlar gibi yükselen

Arif Nihat'ın şiirinde bayrak olmaktır
Nereye dikilmek istiyorsa oraya dikilen

Nazım Hikmet'in davetinde
Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
Ve Akdeniz'e bi' kısrak başı gibi uzanan
Necip Fazıl'ın Büyük Doğu'sudur bu vatan

Memleket istemektir Cahit Sıtkı gibi
Kardeş kavgasına bir nihayet olan
Türkü, Kürdü, Çerkezi, Arabıyla
Aynı al bayrağın alına dedesinin kanı bulanan

Ula bizimdir Beytüşşebap, Körtuzla, Çemişkezek
Anadolu sadece İstanbul, İzmir değil diyen
Yavuz Bülent'in dilinde Dede'm Korkut şafağıdır
Selahattin Eyyubilerin kılıcından Koca Akif'in Çanakkale'sine
Damla damla dökülen

Vur şanlı silahınla, gönül mülkü düzelsin
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin

Nihal Atsız'ın geri gelen mektubunda aşktır bu vatan
"Oy sevmişem men seni" diyen
Ahmet Arif'in Havar'ında bir sevdadır bu vatan
Elif dergâhında, mim kapısında seni istemektir ille de seni
Âşık Sefai'nin şiirinde ille de sen olmaktır bu vatan

Evet bir Elif, bir Mehmet olmaktır bu vatan
Mustafa Kemal'in kağnısı yıkılıp kaldığında
Elif olmaktır mesele, Kocabaş'ın yerine kendini koşan

Mehmet'in cephede yüreği yandığında
Bir yudum su olmaktır vatan
O suyu elinin tersiyle iterek bakışları ile şehadete uzanan

Kınalı Alileri yetiştiren ana olmaktır Elif
Erzurum tabyalarında Nene Hatun olmaktır
Kazma kürek demeden ne bulduysa çağlayan

Bazen 275 kiloluk mermiyi kaldıran Koca Seyit'tir Mehmet olmak
Anafartalar'da her biri tek başına bi' tarih yazan

Anadolu ana dolmuşsa eğer Elif'tendir
Bayraklar bayrak olmuş
Sancaklar sancak olup düşmemişse eğer o da Mehmet'tendir

19 Mayısları, 30 Ağustosları, 29 Ekimleri bayram yapan
Bayramının adını hürriyet ve zafer koyan
Bayramı bayraklaştırarak dalgalandırmaktır toprakları vatan kılan

Buyurun o zaman

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal
Hakkıdır hür yaşamış bayrağımın hürriyet
Hakkıdır Hakk'a tapan milletimin istiklal

Becoming an Elif and a Mehmet

First, to be an Elif, to be a Mehmet, is the matter at hand,
Elif, straight and upright, Mehmet, valiant and grand.
Then a woman, a man, and then the fatherland.

Beneath the waving flag's shade, to be one, is the matter at hand,
To be united, never relenting.

In Fazıl Hüsnü Dağlarca's poem, to be Elif is the matter at hand,
Mustafa Kemal's wagon, pulling it along,
To be Mehmet is the matter at hand,
Rising tall as mountain ranges in the bosom of the fatherland.

In Arif Nihat's poem, to be the flag is the matter at hand,
To be planted wherever it is needed to stand.

In Nazım Hikmet's invitation,
Galloping from distant Asia,
And reaching out like a horse's head towards the Mediterranean Sea,
Necip Fazıl's Great East is this homeland.

Like Cahit Sıtkı, to desire a homeland is the matter at hand,
Putting an end to sibling strife,
With Turk, Kurd, Circassian, and Arab,
Their ancestors' blood staining the red crescent and star.

Ours is Beytüşşebap, Körtuzla, Çemişkezek, you fool,
Saying Anatolia is not just Istanbul and Izmir,
In Yavuz Bülent's tongue, my grandfather Korkut's dawn,
From Selahattin Eyyubi's sword to Koca Akif's Çanakkale,
Drop by drop, it falls.

Strike with your glorious weapon, let your heart's kingdom be restored,
As you kill and as you strike, you are beautiful.

In Nihal Atsız's returned letter, this homeland is love,
"Oh, I love you," it says,
In Ahmet Arif's Havar, this homeland is a passion,
In the sanctuary of Elif, at the gate of Mim, to desire you, only you,
In Aşık Sefai's poem, to be this homeland is to be you.

Yes, to be an Elif, a Mehmet, is this homeland.
When Mustafa Kemal's wagon breaks down and lies still,
To be Elif is the matter at hand, taking his place at the head,

When Mehmet's heart burns on the front,
To be a sip of water is the homeland,
Pushing it away with the back of his hand, his gaze fixed on martyrdom.

Raising Kınalı Alis is to be Elif,
To be Nene Hatun in the Erzurum redoubts,
With pick and shovel, whatever she found, a torrent.

Sometimes to be Mehmet is to lift a 275-pound shell, like Koca Seyit,
Each one a legend in their own right at Anafartalar.

If Anatolia's womb is full, it is because of Elif,
Flags have become flags,
And if banners have become banners and not fallen, it is because of Mehmet.

Making May 19th, August 30th, and October 29th holidays,
Giving its holidays the names of freedom and victory,
Making its holidays into flags, waving over the lands that make up the homeland.

So come now,

Wave like the dawn, O glorious crescent moon,
Let all my spilled blood be lawful now,
There is no annihilation for you, for my race, forever,
The right to live free is my flag's,
The right to independence is my God-worshipping people's.