Namoos - Behnam Safavi перевод на немецкий

Namoos

با هر سرفه دلم آتیش میگیره
با لبخند یه بچه خوب میشم
من بی کس فقط سالی دو سه روز
برای بعضیا محبوب میشم
یه عالم یادگاری دارم از جنگ
دوتا ترکش امونم رو بریده
دلم میسوزه واسه اون دلی
که بهاری توی تقویمش ندیده
نگاه یه غریبه یه شب کابوس من شد
میون کفر و ایمان یه جنگ تن به تن شد
نتونستم بخوابم نتونستم بخندم
نشد چشمامو راحت رو این بلوا ببندم
کی میدونه که من چی کشیدم
کسی درد منو باور نداره
همه میگن دلش دریاست
اما دل من غرق موج انفجاره
من از دریا همیشه موج دیدم
به کی باید بگم از حال و روزم
یه عمره سرنوشتم سوز و سازه
همیشه ساختم تا که بسوزم
تا که بسوزم
نگاه یه غریبه یه شب کابوس من شد
میون کفر و ایمان یه جنگ تن به تن شد
نتونستم بخوابم نتوستم بخندم
نشد چشمامو راحت رو این بلوا ببندم
میپیچه تو سرم رد مسلسل
تنم تزیین شده با زخم و تاول
پر از حرفم ولی حرفی ندارم
شاید تقدیرم این بوده از اول
یه با غیرت نمیتونه ببینه
تن ناموسشو می پاشن از هم
هنوزم با همین پاهای خسته
سر ناموس دنیا رو حریفم
سر ناموس دنیا رو حریفم
End

Ehre

Bei jedem Husten brennt mein Herz,
beim Lächeln eines Kindes geht es mir besser.
Ich Einsamer bin nur zwei, drei Tage im Jahr
für manche Menschen beliebt.
Ich habe eine Welt voller Erinnerungen aus dem Krieg,
zwei Granatsplitter haben mich zugrunde gerichtet.
Mein Herz blutet für das Herz,
das in seinem Kalender keinen Frühling gesehen hat.
Der Blick eines Fremden wurde eines Nachts zu meinem Albtraum,
zwischen Unglaube und Glaube entbrannte ein Kampf Mann gegen Mann.
Ich konnte nicht schlafen, ich konnte nicht lachen,
ich konnte meine Augen nicht einfach vor diesem Chaos verschließen.
Wer weiß, was ich durchgemacht habe?
Niemand glaubt meinen Schmerz.
Alle sagen, sein Herz ist wie das Meer,
aber mein Herz ist von Explosionswellen überflutet.
Ich habe vom Meer immer nur Wellen gesehen,
wem soll ich von meinem Zustand erzählen?
Mein Schicksal ist seit Ewigkeiten Leid und Schmerz,
ich habe immer ertragen, um zu verbrennen.
Um zu verbrennen.
Der Blick eines Fremden wurde eines Nachts zu meinem Albtraum,
zwischen Unglaube und Glaube entbrannte ein Kampf Mann gegen Mann.
Ich konnte nicht schlafen, ich konnte nicht lachen,
ich konnte meine Augen nicht einfach vor diesem Chaos verschließen.
Das Rattern des Maschinengewehrs hallt in meinem Kopf wider,
mein Körper ist mit Wunden und Blasen übersät.
Ich bin voller Worte, aber ich habe keine Worte,
vielleicht war das von Anfang an mein Schicksal.
Ein Mann mit Ehre kann es nicht ertragen,
wenn die Ehre seiner Liebsten zerfällt,
Noch immer, mit diesen müden Füßen,
bin ich der Ehre der Welt gewachsen, meine Liebste.
Der Ehre der Welt gewachsen, meine Liebste.
Ende