Текст и перевод песни Benny Neyman - Lotje

Lotje

Zeg Lotje
Wat moeten we doen
Heeft alles nog zin
Maar dat 't voorbij is dat wil 'r bij mij niet goed in
Weet je nog
Weet je weet je weet je weet je weet je nog
Dat ik jou niet eens ontmoeten mocht
Hoe ik stapel van verliefdheid was
En ik in m'n ouwe regenjas
In de kou als een verzopen hond
Op de hoek op jou te wachten stond
En weet je nog
Hoe ik toch nog tegen twijfel vocht
Toen heb jij me lachend opgebeurd
Met mij was 't gebeurd
En m'n jongenshart ging maar bonkend op en neer
Nuchter blijven denken, nee, dat lukte me niet meer
Vanaf dat moment ging me niets meer snel genoeg
Alles moest ik hebben en niets was meer genoeg
Lotje, weet je wel
Hoe we vreeen in dat rothotel
In die kamer zonder zonneschijn
Was 't heerlijk om verliefd te zijn
Zonder toekomst, zonder huis en geld
Hebben wij de uren afgeteld
En jouw tederheid maakte dat ik niets verzweeg
Want m'n hart was boordevol maar m'n hersens leeg
En het feit dat ik toen voor jou niet vrij meer was
Gaf me vaak een schuldgevoel als ik bij je was
En nu weet ik niet, heb ik toch iets fout gedaan
Iets over het hoofd gezien, iets verkeerd gedaan
Lotje, weet je nog
Schat ik hou van je, dat weet je toch
Maar stel dat ik met je weg zou gaan
En een ander in de kou laat staan
Zou er dan voor ons nog toekomst zijn
Als we nu al zo onzeker zijn
Zeg Lotje
Wat moeten we doen
Zeg Lotje
Heeft 't nog wel zin

Лотте

Скажи, Лотте,
Что же нам делать?
Есть ли ещё смысл?
Но то, что всё кончено, никак не укладывается у меня в голове.
Помнишь ли ты,
Помнишь, помнишь, помнишь, помнишь, помнишь ли ты,
Что мне даже не разрешали встречаться с тобой?
Как я был безумно влюблён,
И в своём старом плаще,
На холоде, как промокшая собака,
Стоял на углу, ожидая тебя.
И помнишь ли ты,
Как я всё ещё боролся с сомнениями?
Тогда ты, смеясь, подбодрила меня.
Со мной это случилось.
И моё мальчишеское сердце бешено колотилось.
Сохранять трезвость ума, нет, у меня больше не получалось.
С того момента мне всё казалось слишком медленным,
Мне нужно было всё, и ничто не было достаточно.
Лотте, помнишь ли ты,
Как мы любили друг друга в той захудалой гостинице,
В той комнате без солнечного света?
Как же чудесно было быть влюблённым,
Без будущего, без дома и денег,
Мы считали часы.
И твоя нежность помогла мне ничего не скрывать,
Ведь моё сердце было переполнено, а голова пуста.
И тот факт, что тогда я был не свободен,
Часто вызывал у меня чувство вины, когда я был рядом с тобой.
И теперь я не знаю, сделал ли я что-то не так,
Что-то упустил, что-то сделал неправильно.
Лотте, помнишь ли ты?
Милая, я люблю тебя, ты же знаешь.
Но предположим, я уйду с тобой,
И оставлю другую в беде.
Будет ли у нас будущее,
Если мы уже сейчас так неуверены?
Скажи, Лотте,
Что же нам делать?
Скажи, Лотте,
Есть ли ещё смысл?