Текст и перевод песни Benyamin Nuss - The Serpent Trench

The Serpent Trench

لالایی دودو
بابایی تو چرت
سالا بی پولو
داراییش بود فحش
که کوچولو میگرفت از طلبکارا به بابا نمیداد
با خودش میگفت بابا جونم از این فشارا نمیخاد
هر دفعه دست بابایی میرفت سقوط کنه بچه مینشست ببینه این دفعه نوبت کدوم گله فرشه
که بسوزه با سیگار
رو فرشا جای سوختگی نوستالژیای بچگی
بو تریاک الودگی نوستالژیای بچگی
دعوای خونوادگی نوستالژیای بچگی
نوستالژیای بچگی بچه ای که هیچی نفهمیده بود از بچگی جز دیدن دو تا الت خماری نئشگی
نئشگی افسردگی
دست بابایی شل یه سقوط دیگه رو گل یه سقوط دیگه رو گل
همیشه انگار یه چیزیش هست (3)
کانون گرم خونواده
بارون سرد تو نگاهش
فرشته به پوچی رسید
بابا تو چرت و مامانی قهراره
واسه کوچولو حالا که قهرمانه
گناهش چیه که بدنیا اومده تو خونه ای که صورتا عین برج زهر ماره
برج قبل اجاره برج بعد اجاره
بابا خرید نسیه اسیر قصه همیشه مثل مرده سرده اره سرده اره
اغوش نفهمید اغوشش
بدترین اموزش, پرورش تو محیط بی عشق عصبی الوده
دهنی که بوی سیگار میداد زیاد نبود سیرش
دستی که بوی سیگار میداد نوازشش نکرد
دنیا رو رنگی میدید از تو خاکستری میشد
حرفاشو قرنطینه کرد دم از شرایطش نزد
روحش شد فرش زیر پاش پر از سوختگی پر از زخم بی حساب
بزرگ شد اما اتیش گرفت کودک درونش
موند یه مشت خاکستر از بچگی بجاش
تو چشاش همیشه انگار یه چیزیش هس
انگار یه چیزیش هس
همیشه انگار یه چیزیش هس
انگار یه چیزیش
همیشه انگار یه چیزیش هس
به تنها جایی که سر میزد زانوهاش بود
همیشه انگار یه چیزیش هس
نه یه طرف تاریک داره نمیشه ببینیش اصلا
یه خلوت داره به عمق نداشته ها
یه لبخند پر از توهم نوازشا
کاشته هاش رشد نکرد خاکش خوب نبود
یه ظرفم داره پر از بذر نکاشته ها
زخمی و رنجوره خیلی وقتام تلخه
تلخی بامزه بودنو میفهمه
روزای زوج خونه میمونه اکثرا فرده
بیرونم باشه جریمش چند قلم درده
اولا سرده دوما خنده ادما رو میبلعه
شاد بودن یادش رفته اشک میده بیرون
میگنده
سوما تنهایی رو تنهایی میچینه تو تنهای بعدش
کمبود محبت داره انبوه اندوه انبار دلش
سرکوب سرکوب ته مایه اش
همیشه انگار یه چیزیش هس

La tranchée du serpent

Berceuse du Dodo
Papa, tu dors
Des années sans argent
Sa fortune était l'injure
que le petit recevait des créanciers mais ne donnait pas à papa
Il se disait : "Papa chéri, il ne veut pas de ces pressions."
Chaque fois que la main de papa allait tomber, l'enfant s'asseyait pour voir quelle moquette allait brûler cette fois
pour brûler avec la cigarette
Sur les tapis, les marques de brûlures, la nostalgie de l'enfance
L'odeur du haschisch, la pollution, la nostalgie de l'enfance
Les disputes familiales, la nostalgie de l'enfance
La nostalgie de l'enfance, celle d'un enfant qui n'a rien compris de son enfance, à part voir deux pénis ivres et excités
Excitation, dépression
La main de papa flasque, une autre chute sur la fleur, une autre chute sur la fleur
Il y a toujours quelque chose (3)
Le foyer chaleureux de la famille
La pluie froide dans ses yeux
L'ange a atteint le néant
Papa dort et maman est en colère
Pour le petit, qui est maintenant un héros
Quel est son péché d'être né dans une maison où les visages sont comme des tours de serpents venimeux
La tour avant la location, la tour après la location
Papa achète à crédit, esclave de l'histoire, toujours aussi froid que la mort, oui froid, froid
Il n'a pas connu l'étreinte
La pire éducation, l'élevage dans un environnement sans amour, nerveux et contaminé
La bouche qui sentait la cigarette n'était pas rassasiée
La main qui sentait la cigarette ne l'a pas caressé
Il voyait le monde en couleur, il devenait gris
Il a mis ses mots en quarantaine, il n'a pas parlé de sa situation
Son âme est devenue le tapis sous ses pieds, plein de brûlures, plein de cicatrices innombrables
Il a grandi mais l'enfant en lui s'est enflammé
Il ne reste qu'une poignée de cendres de son enfance
Dans ses yeux, il y a toujours quelque chose
Comme s'il y avait quelque chose
Il y a toujours quelque chose
Comme s'il y avait quelque chose
Il y a toujours quelque chose
Le seul endroit où il s'est rendu était ses genoux
Il y a toujours quelque chose
Non, il a un côté sombre, on ne peut pas le voir du tout
Il a un lieu secret, au plus profond de ses manques
Un sourire rempli d'hallucinations, de caresses
Ses plantations n'ont pas poussé, sa terre n'était pas bonne
Il a aussi un récipient plein de graines non plantées
Il est blessé et souffrant, il est souvent amer
L'amertume comprend le plaisir d'être drôle
Les jours pairs, il reste à la maison, la plupart du temps, il est célibataire
S'il est dehors, sa punition est une poignée de douleurs
D'abord, il fait froid, puis il avale le rire des gens
Il a oublié comment être heureux, il pleure à l'extérieur
Il dit
Troisièmement, il amasse la solitude dans la solitude qui suit
Il manque d'affection, il a une multitude de chagrins dans l'entrepôt de son cœur
La suppression, la suppression, sa base
Il y a toujours quelque chose