Opowiem Ci - Bezczel перевод на немецкий

Opowiem Ci

Znowu wszystko, co siedzi na sumieniu mi, szczerze od serca wypluję na płycie
I chętnie opowiem Ci, jak miłość mojego życia - muzyka rujnuje mi życie.
Krew, pot, łzy - te złe emocje we mnie tkwią
I sam sobie szukam wymówek jak zwykle, ale to zwykłe brednie są.
Zaniedbuje sprawy, zdrowie i wszystko, co tylko się da,
Dzikie stany w głowie krzyczą w nocy, milkną za dnia,
Jakie życie, taki rap, ooh, dlatego tak ciężkie rymy,
Ludzie w około tu żyją normalnie, a ja muszę stąpać po cienkiej linii.
Ile razy obiecywałem sobie już, że wszystko na nowo, zacznę się, zmienię,
A teraz ocieram się o samo dno znów i jeszcze w dodatku na własne życzenie.
I nawet z własnym sumieniem już nie mam odwagi gadać,
Proszę Cię, powiedz mi, jak bardzo mocno można se z tego sprawy nie zdawać.
Znowu ja i ciemność skazani na siebie, do bladego świtu paranoje, nie wiem,
To ostatnia gwiazda już na niebie gaśnie, a ja nie zmrużyłem oka chyba 7 nocy już.
I mam już dość, tracę wiarę nawet w Boga już,
Nie chce żyć, czuje złość, w duszy pustkę mam, a w sercu mróz.
Wyrzuty sumienia mówią mi, żebym się ogarnął
I wierz mi – próbuję, jak zwykle na darmo,
Przysięgam, że staram się, naprawdę bardzo,
Lecz nie umiem tego naprawić już dawno.
Nieskromnie powiem - mogliby napisać o mnie opowieść,
Rapuje o życiu, wiec jeśli zaznaczysz się w moim, pewnie kiedyś wspomnę o Tobie.
W wersach, od serca i to tak, żebyś mnie zapamiętał,
Nie pouczam ludzi, bo sam nieraz nie wyrabiam się na życia zakrętach.
Sam już nie wiem czego chce od życia,
Przysięgam, nie wiem, to pewnie od picia,
Chciałbym to rzucić, najlepiej od dzisiaj,
Zostawić na zawsze, odliczaj czas.

Wszyscy chcą wiedzieć tu wszystko o Tobie,
Myślą, że o sobie wszystko im powiesz,
Często podchodzą zbyt blisko, masz fobie,
Jak masz tego dosyć to wyskocz na głowę.
Z wieżowca lub zostań i sprostaj tej presji,
I dotrwaj do końca, wydostań się z opresji,
Bezbronny człowiek błądzący we mgle,
Spróbuj odzyskać siebie nim wykończysz się.

Idzie na świat ktoś, kto by coś zmienić w Tobie mógł,
Twój syn kopie żonę w brzuch, a Ty kopiesz sobie grób?
Weź mi powiedz, proszę, co mu powiesz, kiedy cię zapyta,
O ile w ogóle będzie miał okazję cię zapytać.
Nie flirtuj ze śmiercią chłopie, chyba że chcesz glebę gryźć,
Naprawdę chłopaku myślałeś, że jak jesteś w rapie kotem tu, to masz 9 żyć?
Nie wiesz nic o tym, gadasz głupoty, wciąż wpadasz w kłopoty,
A twoja rodzina i bliscy nie maja już nawet tu z Tobą rozmawiać ochoty.
Myślałeś może o tym, co będzie jak kiedyś zejdziesz?
Zostawisz żonę i syna w żałobie, no proszę cię, powiedz mi, co wtedy będzie?
Kilka gorzkich słów ode mnie dzisiaj masz i dobrze,
Przemyśl czy naprawdę tak Ci śpieszy się na własny pogrzeb.
Nie jeden twój kawałek sprowadził na dobrą drogę
Kogoś, a Ty sam już jesteś jedna nogą w grobie.
Obok ciebie znów, się dzieje coś, tylko że nic się dla ciebie nie liczy
I tylko udajesz twardziela tu, a tak naprawdę to bezbronny leżysz na glebie i kwiczysz.
I czujesz wstyd, wstyd, wstyd, i nic więcej
Masz w życiu syf, syf - jeszcze trochę i nić pęknie,
Przeklęty los Cię bije w twarz, Ty tylko wciąż pijesz, ćpasz,
Życie Cię łapie za szyję i wsiarz, tu się poddajesz lub żyjesz i grasz.
Wiem, ze masz tysiące oczu skierowanych w swoją stronę
I taka presję, że jest im to ciężko pojąć, ziomek,
Obserwują z każdej strony twoje ruchy, twoją żonę,
Musisz nauczyć się dźwigać ten ciężar na trzeźwo i stojąc tu w pionie!

Wszyscy chcą wiedzieć tu wszystko o Tobie,
Myślą, że o sobie wszystko im powiesz,
Często podchodzą zbyt blisko, masz fobie,
Jak masz tego dosyć to wyskocz na głowę.
Z wieżowca lub zostań i sprostaj tej presji,
I dotrwaj do końca, wydostań się z opresji,
Bezbronny człowiek błądzący we mgle,
Spróbuj odzyskać siebie nim wykończysz się.

Ich erzähle Dir

Wieder alles, was mir auf dem Gewissen lastet, spucke ich ehrlich von Herzen auf die Platte
Und gerne erzähle ich Dir, wie die Liebe meines Lebens - die Musik - mein Leben ruiniert.
Blut, Schweiß, Tränen - diese schlechten Emotionen stecken in mir fest
Und ich suche mir wie üblich selbst Ausreden, aber das ist nur gewöhnlicher Blödsinn.
Ich vernachlässige Angelegenheiten, Gesundheit und alles, was nur geht,
Wilde Zustände im Kopf schreien nachts, verstummen am Tag,
Wie das Leben, so der Rap, ooh, deshalb so schwere Reime,
Die Leute hier leben normal, aber ich muss auf einem schmalen Grat wandeln.
Wie oft habe ich mir schon versprochen, dass alles neu wird, ich anfange, mich ändere,
Und jetzt reibe ich mich wieder am absoluten Tiefpunkt, und das auch noch auf eigenen Wunsch.
Und ich habe nicht mal mehr den Mut, mit meinem eigenen Gewissen zu reden,
Bitte Dich, sag mir, wie sehr man sich dessen nicht bewusst sein kann.
Wieder ich und die Dunkelheit, verdammt zueinander, bis zum blassen Morgengrauen Paranoia, ich weiß nicht,
Der letzte Stern am Himmel erlischt schon, und ich habe wohl schon 7 Nächte kein Auge zugemacht.
Und ich habe genug, verliere schon den Glauben, sogar an Gott,
Ich will nicht leben, fühle Zorn, in der Seele habe ich Leere, und im Herzen Frost.
Gewissensbisse sagen mir, ich soll mich zusammenreißen
Und glaub mir – ich versuche es, wie üblich vergeblich,
Ich schwöre, ich bemühe mich, wirklich sehr,
Aber ich kann das schon lange nicht mehr reparieren.
Unbescheiden sage ich - man könnte eine Geschichte über mich schreiben,
Ich rappe über das Leben, also wenn du in meinem eine Rolle spielst, werde ich dich wahrscheinlich irgendwann erwähnen.
In Versen, von Herzen und so, dass du dich an mich erinnerst,
Ich belehre keine Leute, denn ich komme selbst oft in den Kurven des Lebens nicht klar.
Ich weiß selbst nicht mehr, was ich vom Leben will,
Ich schwöre, ich weiß es nicht, das kommt sicher vom Trinken,
Ich würde es gerne aufgeben, am besten ab heute,
Für immer lassen, zähl die Zeit runter.

Alle wollen hier alles über dich wissen,
Sie denken, du erzählst ihnen alles über dich,
Oft kommen sie zu nah, du hast Phobien,
Wenn du das satt hast, spring kopfüber.
Vom Hochhaus oder bleib und stell dich diesem Druck,
Und halte bis zum Ende durch, befreie dich aus der Notlage,
Ein wehrloser Mensch, der im Nebel irrt,
Versuch dich selbst wiederzufinden, bevor du dich zugrunde richtest.

Es kommt jemand auf die Welt, der etwas in dir ändern könnte,
Dein Sohn tritt deine Frau in den Bauch, und du schaufelst dir dein Grab?
Sag mir bitte, was du ihm sagen wirst, wenn er dich fragt,
Sofern er überhaupt die Gelegenheit haben wird, dich zu fragen.
Flirte nicht mit dem Tod, Junge, es sei denn, du willst ins Gras beißen,
Hast du wirklich gedacht, Junge, dass du, weil du im Rap hier 'ne große Nummer bist, 9 Leben hast?
Du weißt nichts davon, redest Unsinn, gerätst ständig in Schwierigkeiten,
Und deine Familie und Nahestehenden haben nicht mal mehr Lust, hier mit dir zu reden.
Hast du vielleicht darüber nachgedacht, was sein wird, wenn du eines Tages abtrittst?
Du wirst Frau und Sohn in Trauer zurücklassen, na bitte dich, sag mir, was dann sein wird?
Ein paar bittere Worte hast du heute von mir, und das ist gut so,
Überleg, ob du es wirklich so eilig hast zu deiner eigenen Beerdigung.
Nicht nur einer deiner Tracks hat jemanden auf den richtigen Weg gebracht,
Und du selbst stehst schon mit einem Bein im Grab.
Neben dir passiert wieder etwas, nur dass für dich nichts zählt
Und du tust hier nur so, als wärst du ein harter Kerl, aber in Wahrheit liegst du wehrlos am Boden und quiekst.
Und du fühlst Scham, Scham, Scham, und nichts weiter
Du hast Dreck, Dreck im Leben - noch ein bisschen, und der Faden reißt,
Das verfluchte Schicksal schlägt dir ins Gesicht, Du trinkst und dröhnst dich nur ständig zu,
Das Leben packt dich am Genick, und du bist am Boden, hier gibst du auf oder du lebst und spielst [das Spiel].
Ich weiß, dass tausende Augen auf dich gerichtet sind
Und solcher Druck, dass es für sie schwer zu begreifen ist, Kumpel,
Sie beobachten von allen Seiten deine Schritte, deine Frau,
Du musst lernen, diese Last nüchtern zu tragen und hier aufrecht zu stehen!

Alle wollen hier alles über dich wissen,
Sie denken, du erzählst ihnen alles über dich,
Oft kommen sie zu nah, du hast Phobien,
Wenn du das satt hast, spring kopfüber.
Vom Hochhaus oder bleib und stell dich diesem Druck,
Und halte bis zum Ende durch, befreie dich aus der Notlage,
Ein wehrloser Mensch, der im Nebel irrt,
Versuch dich selbst wiederzufinden, bevor du dich zugrunde richtest.