Текст и перевод песни Bijan Mortazavi - Shekayat

Shekayat

حال و هوای گریه هست وقتی برای گریه نیست
کارم گذشت از گریه و فرصت برای خنده نیست
ناخن به سینه میکشم از روی ناچاری ولی
گویی در این ماتم کده احساس دردی زنده نیست
من تو همدرد یک حادثه پر از حکایت
هر دو بارون زده ابر شکایت
تو درون آتشی سوزنده مونده
من یه خاکستر نشین تا بی نهایت
کدامین آشنائی را بدعوت خوانم امشب
که از نیش به زهر آلوده اش بیمارم هر شب
چگونه قصه ای را با رفیقم گویم از درد
که از دردم به خوشحالی نیارد خنده بر لب
حال و هوای گریه هست وقتی برای گریه نیست
کارم گذشت از گریه و فرصت برای خنده نیست
ناخن به سینه میکشم از روی ناچاری ولی
گویی در این ماتم کده احساس دردی زنده نیست
قصه عشق من و تو یه حدیث جاودانه
بی گناه گشته اسیر بازی خشم زمانه
توی این بیگانه بازار با هیاهوی محبت
مرده انگار عاشقی تو قصه های عاشقانه
خسته و دربدر از زخم حسادت
هر دو دل شکسته مرگ صداقت
نارفیقان را ببین خنجر بدست
در کمین نشسته با نام رفاقت
حال و هوای گریه هست وقتی برای گریه نیست
کارم گذشت از گریه و فرصت برای خنده نیست
ناخن به سینه میکشم از روی ناچاری ولی
گویی در این ماتم کده احساس دردی زنده نیست

Жалоба

Настроение плакать, но слёз уже нет.
Я устал от плача, и нет места для смеха.
Скребу ногтями по груди от безысходности, но...
Кажется, в этом доме скорби нет живого чувства боли.
Мы с тобой, любимая, разделяем одну трагедию, полную историй.
Оба, как промокшие от дождя облака, полны жалоб.
Ты осталась в полыхающем огне,
А я — тлеющий пепел до бесконечности.
Кого из знакомых мне позвать сегодня вечером,
Если от их отравленных жал я болен каждую ночь?
Как рассказать другу о своей боли,
Если он от моей боли не рассмеётся с облегчением?
Настроение плакать, но слёз уже нет.
Я устал от плача, и нет места для смеха.
Скребу ногтями по груди от безысходности, но...
Кажется, в этом доме скорби нет живого чувства боли.
История нашей любви — вечный рассказ,
Невинно попавший в плен жестокой игры времени.
На этом чужом базаре, в шуме показной любви,
Любовь, кажется, умерла в любовных историях.
Усталый и изгнанный, израненный завистью,
Оба с разбитым сердцем, смерть искренности.
Посмотри на недругов, с кинжалами в руках,
Они ждут в засаде под именем дружбы.
Настроение плакать, но слёз уже нет.
Я устал от плача, и нет места для смеха.
Скребу ногтями по груди от безысходности, но...
Кажется, в этом доме скорби нет живого чувства боли.