Текст и перевод песни Bilici - Sanma

Sanma

Sarıl içimdeki çocuğa
Deliririm inadın hırsına kapak atmazsam
Notaların içindeki mars asıl dünyam ah
Dünden daha kötü günler var

Koşsam yine kaçsam
Beni sormaz gibi ruhum
Yine çanlar çalar ağlar zaman
Her dakika sustuğum

Beni kan ter bırak
Aslen donuk her satır konuştuğum
Ama resmetmedi gönlüm yine
Gözlerimde yokluğu

Yoruldum artık anla karalamam satırları
Bi' bak sonuncu buydu gayrı kovalamam yatırları
Gözümden akan o damlalar bu şiirlerin yaşları
Sonunda sonuna vardık önce görmeden bu başları

Yıkılmak arefesindeyim
Yalandan her hevesim deniz
Misali dertlerin içinde
Yılana sarılmaktan hiç mi bıkmam
Ellerimde kir bu suskun hislerimde
Yok ki ferfecir

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Düşünceler var hala
Dönüp duran
Kendimi sarf ettikçe
Başa saran

Denizin ortasında bi kara bulamam
Düşünüp soramam duyamam derin sularda
Kendimi göremediğim bütün aynalar da
Bağırıp adımı bu gece beni karalar

Tek nefeste çektiğim rüyalarımda nefretim
Bu kez yok olmam hiç dedikçe parça pinçik her şeyim
Ki böyle böyle büyütmekten içimdekini sersefil
Bugünde kalmış ukde dünden hiçbi' kaygı dert değil

Ne son verir bu canilikten on yedinde kabilin
Kollarında can verirken on sekizde daha diri
Derken umutlar çöker tekerrür eden o tarihin
Vicdanı yok mu diyememek, çok vasat yok adili

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Yere düştüm sanma
Yine düştüm kalkmam
Sana küstüm sanma

Embrace

Hold the child in me
I'll go crazy if I don't restrain your stubbornness
The march inside the notes is my real world
There are worse days tomorrow

If I run, I'll escape again
My soul as if it doesn't care about me
Again, the bells toll, and time weeps
Every minute I'm silent

Leave me bloody and sweaty
Essentially, every line I speak is dull
But my heart still did not picture
The emptiness in my eyes

I'm tired now, please don't make me write
Look, this is the last one, I won't pursue my dreams anymore
Those drops flowing from my eyes are the ages of these poems
Finally, we reached the end without seeing the beginning

I'm about to collapse
Every desire of mine is a sea of lies
For example, in the midst of troubles
Will I never tire of embracing snakes
Dirt on my hands in these silent feelings
There is no dawn

Don't think I fell
I fell again and won't get up
Don't think I'm mad at you

Don't think I fell
I fell again and won't get up
Don't think I'm mad at you

Don't think I fell
I fell again and won't get up
Don't think I'm mad at you

Don't think I fell
I fell again and won't get up
Don't think I'm mad at you

There are still thoughts
Revolving
As I expend myself
Heading back to the beginning

I can't find land in the middle of the sea
Thinking and asking, I can't hear in deep water
All the mirrors where I can't see myself
They scream my name, tonight they're burying me

My hatred in my dreams I breathe in one breath
This time I will not disappear at all, as I say, my everything is torn apart
That by amplifying what is inside me, I make it more wretched
Today's remorse remains from yesterday, no worries or anxieties

What will end this savagery? Cain at seventeen
Dying in your arms, more alive at eighteen
Then hopes collapse, that history repeating itself
Not being able to say, "Has he no conscience?", is very mediocre, there is no justice

Don't think I fell
I fell again and won't get up
Don't think I'm mad at you

Don't think I fell
I fell again and won't get up
Don't think I'm mad at you

Don't think I fell
I fell again and won't get up
Don't think I'm mad at you

Don't think I fell
I fell again and won't get up
Don't think I'm mad at you