Текст и перевод песни Bloody Hawk - Mpalonia

Mpalonia

Σε Θυμάμαι σε γνώρισα μικρό η μικρή
Στου πατέρα τον καημό και της μαμάς την προσευχή
Στο πρώτο άγγιγμα στο μέτωπό σου πριν πάρει μορφή
Και την χαρά στα πρώτα λόγια των γιατρών στην κλινική
Σε λίγες μέρες όλοι συζητούσαν τ' όνομα
Μπαλόνια στο δωμάτιό σου κόλλησαν
Ευχές για μία μακρόχρονη ζωή με έργα λαμπερά και
γόνιμα και κλάμα από το πρώτο φως σου μέχρι την ταφόπλακα
Ζωή γλυκιά χωρίς ανχοι και ενοχές
Φωνές της μάνας "γιατί λερώσες το χαλί με μπογιές"
Έπεσες και πόνεσε το πόδι σου και κλαις
Μετά θα μάθεις ότι θα πονέσεις 100 φορές
11 Σεπτέμβρη σου φορέσανε μια τσάντα
Που φορούσαν όλα τα παιδιά και ήταν ροζ η γαλάζια
Εκεί μέσα βαζαν τα παιδιά το πρωινό τους τα
βιβλία του σχολείου και τα θέλω των γονιών τους
Πιο αργά απ' τους υπόλοιπους μεγάλωνες
Χάθηκες σε ιστορίες και άλγεβρες
Άγχος για την μέρα που θα έπαιρνες βαθμούς στις πρώτες τάξης
Διάβασμα για πράγματα που μετά θα ξεχάσεις
Λίγο μετά θα σε κοιτάξει ένα κορίτσι
Κι από όλο τον κόσμο θα ξεχωρίσει
Θα γράψεις δυο λόγια σε ένα χαρτί θα της το δώσεις θα το σκίσει
Και κάπου έκει η απορριψη θα σε φιλήσει
Το ημερολόγιο θα γεμίσει
Ο νους σου θα γεννήσει έναν όμορφο κόσμο για καταφύγιο
Πριν το καταλάβεις θα βρεθεί σε κάποιο λύκειο
Δάσκαλοι και μαθητές θα σε περνάν για ηλίθιο
Ξεκίνησες να γράφεις να παίζεις να ζωγραφίζεις
Και ξεκίνησες να βρίζεις να πίνεις και να καπνίζεις
Όλοι σε κοιτάνε περίεργα που ξεχωρίζεις
Μα κανένας δεν μπορεί να δει πως θέλεις να ξεφύγεις
Το πατρικό σου ώρα να αφήσεις
Τη πιο βαθιά τη νύχτα θα αγαπήσεις
Θα ξυπνάς με αναγούλες
Ρουτίνα σου οι σούρες και οι μαστούρες και
οι παιδικές σου ζωγραφιές θα γίνουνε Μουτζούρες
Τέλος η Περίοδος Χάριτος Ξύπνησες μία μέρα και είσαι άνεργος
Το ψυγείο άδειο και φωνάξες 'δεν γαμιέται'
Βρήκες τον εαυτό σου μία δουλειά εννιά με πέντε
Πέρασαν τα χρόνια όμως σε θυμάμαι ακόμα
Γιατί έχεις στα μάτια και στο μυαλό σου το ίδιο χρώμα
Απλά τα χέρια που τότε κρατούσαν γόμα
Τώρα πιέζονται να βγαλουν τον αγώνα
Στα 30 αισίως νοικοκυρεύτηκες
Βρήκες μία καλή κοπέλα Και ερωτεύτηκες
Πηγαίνατε καλά και δεν το σκέφτηκες
Την άφησες έγκυο και την παντρεύτηκες
Σαν πατέρας είχες τα σχολεία κυρία
να ζεις για να πληρώνεις φροντιστήρια
Να σώσεις το παιδί σου από της
κοινωνία τους μάγκες να διαλέγεις προσφορές
Να στέκεσαι σε ουρές στα σούπερ μάρκετ
Το παιδί σου σύντομα θα φύγει τη ζωή του να τραβήξει η
γυναίκα σου κουράστηκε απ'την πλήξη Όλα τα υπόλοιπα είναι κρύα
Θα περάσει στην υπόλοιπη ζωή σου σε μίζερα καφενεία
Ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ξέρεις
Ανάμεσα σε κόσμους που δεν αντέχεις να βλέπεις
Ανάμεσα σε θέλω και υποσχέσεις
Ανάμεσα σε ερείπια μιας ζωής χαμένης
Φοβήθηκες να κάνεις μακροβούτια
Νομίζω πως έβαλες το μυαλό σου σε καλούπια
Νομίζω το παιδί που κρύβεις μέσα σου ουρλιάζει
Για αυτό όταν ξαπλώνεις τα βράδυα δεν είσαι εντάξει
Για αυτό τις αναμνήσεις το μυαλό σου έχει ξεχάσει
Για αυτό οι παιδικές ζωγραφιές δεν φτάνουνε στο νου σου
Γιατί τα βράδυα πριν να κοιμηθείς προσπαθούσες να
βάλεις τα όνειρα σου μέσα στην τσάντα του γιου σου
Δεν σε κατηγορώ κάπου θα πιαστηκες
Συγνώμη αν από όσα είπα χαλαστηκες
Απλά απαντά μου σε κάτι τελευταίο
Πιστεύεις έζησες ή συμβιβάστηκες;

Mpalonia

I remember you, I met you as a little one, a tiny thing,
In the midst of your father's grief and your mother's prayer.
At the first touch on your forehead, before it took shape,
And the joy in the doctors' first words at the clinic.
In a few days, everyone was discussing your name,
Balloons stuck to your room,
Wishes for a long life, with bright and
fruitful deeds, and tears from your first light to your tombstone.
A sweet life, without anxieties and guilt,
Your mother's voice, "Why did you stain the carpet with paints?"
You fell, your leg hurts, and you cry,
Later you'll learn that you'll hurt 100 times more.
On September 11th, they put a bag on you,
That all the kids wore, it was either pink or blue.
Inside, children would put their breakfast, their
school books, and the desires of their parents.
You grew up slower than the others,
Lost in stories and algebras,
Anxiety about the day you'd get your grades in the early years,
Studying for things you would later forget.
Soon after, a girl will look at you,
And she will stand out from the whole world.
You'll write a few words on a piece of paper, give it to her, she'll tear it up,
And somewhere around there, rejection will kiss you.
The diary will fill up,
Your mind will create a beautiful world as a refuge.
Before you know it, you'll find yourself in some high school,
Teachers and students will think you're an idiot.
You started writing, playing, drawing,
And you started swearing, drinking, and smoking.
Everyone looks at you strangely because you stand out,
But no one can see how you want to escape.
Time to leave your childhood home,
You'll love the deepest night.
You'll wake up with nausea,
Your routine will be drags and highs, and
your childhood drawings will become scribbles.
The grace period is over. You woke up one day and you're unemployed,
The fridge is empty, and you shouted, "Fuck it!"
You found yourself a nine-to-five job,
Years have passed, but I still remember you,
Because you have the same color in your eyes and your mind.
It's just that the hands that once held an eraser,
Now struggle to make ends meet.
At 30, you finally settled down,
Found a good girl and fell in love.
Things were going well, and you didn't think twice,
You got her pregnant and married her.
As a father, you had schools to worry about, ma'am,
to live to pay for tutoring,
to save your child from the
society's tough guys, to choose discounts,
to stand in lines at supermarkets.
Your child will soon leave to live their own life, your
wife is tired of boredom, everything else is cold.
You'll spend the rest of your life in miserable cafes,
Among people you don't know,
Among worlds you can't stand to see,
Among desires and promises,
Among the ruins of a lost life.
You were afraid to take deep dives,
I think you put your mind in molds.
I think the child you hide inside you screams,
That's why you're not okay when you lie down at night.
That's why your mind has forgotten the memories,
That's why the childhood drawings don't reach your mind.
Because at night, before you went to sleep, you tried to
put your dreams in your son's bag.
I don't blame you, you got caught somewhere.
I'm sorry if you got upset by what I said.
Just answer me one last thing,
Do you believe you lived, or did you settle?