Текст и перевод песни Bloody Hawk - Mpalonia

Mpalonia

Σε Θυμάμαι σε γνώρισα μικρό η μικρή
Στου πατέρα τον καημό και της μαμάς την προσευχή
Στο πρώτο άγγιγμα στο μέτωπό σου πριν πάρει μορφή
Και την χαρά στα πρώτα λόγια των γιατρών στην κλινική
Σε λίγες μέρες όλοι συζητούσαν τ' όνομα
Μπαλόνια στο δωμάτιό σου κόλλησαν
Ευχές για μία μακρόχρονη ζωή με έργα λαμπερά και
γόνιμα και κλάμα από το πρώτο φως σου μέχρι την ταφόπλακα
Ζωή γλυκιά χωρίς ανχοι και ενοχές
Φωνές της μάνας "γιατί λερώσες το χαλί με μπογιές"
Έπεσες και πόνεσε το πόδι σου και κλαις
Μετά θα μάθεις ότι θα πονέσεις 100 φορές
11 Σεπτέμβρη σου φορέσανε μια τσάντα
Που φορούσαν όλα τα παιδιά και ήταν ροζ η γαλάζια
Εκεί μέσα βαζαν τα παιδιά το πρωινό τους τα
βιβλία του σχολείου και τα θέλω των γονιών τους
Πιο αργά απ' τους υπόλοιπους μεγάλωνες
Χάθηκες σε ιστορίες και άλγεβρες
Άγχος για την μέρα που θα έπαιρνες βαθμούς στις πρώτες τάξης
Διάβασμα για πράγματα που μετά θα ξεχάσεις
Λίγο μετά θα σε κοιτάξει ένα κορίτσι
Κι από όλο τον κόσμο θα ξεχωρίσει
Θα γράψεις δυο λόγια σε ένα χαρτί θα της το δώσεις θα το σκίσει
Και κάπου έκει η απορριψη θα σε φιλήσει
Το ημερολόγιο θα γεμίσει
Ο νους σου θα γεννήσει έναν όμορφο κόσμο για καταφύγιο
Πριν το καταλάβεις θα βρεθεί σε κάποιο λύκειο
Δάσκαλοι και μαθητές θα σε περνάν για ηλίθιο
Ξεκίνησες να γράφεις να παίζεις να ζωγραφίζεις
Και ξεκίνησες να βρίζεις να πίνεις και να καπνίζεις
Όλοι σε κοιτάνε περίεργα που ξεχωρίζεις
Μα κανένας δεν μπορεί να δει πως θέλεις να ξεφύγεις
Το πατρικό σου ώρα να αφήσεις
Τη πιο βαθιά τη νύχτα θα αγαπήσεις
Θα ξυπνάς με αναγούλες
Ρουτίνα σου οι σούρες και οι μαστούρες και
οι παιδικές σου ζωγραφιές θα γίνουνε Μουτζούρες
Τέλος η Περίοδος Χάριτος Ξύπνησες μία μέρα και είσαι άνεργος
Το ψυγείο άδειο και φωνάξες 'δεν γαμιέται'
Βρήκες τον εαυτό σου μία δουλειά εννιά με πέντε
Πέρασαν τα χρόνια όμως σε θυμάμαι ακόμα
Γιατί έχεις στα μάτια και στο μυαλό σου το ίδιο χρώμα
Απλά τα χέρια που τότε κρατούσαν γόμα
Τώρα πιέζονται να βγαλουν τον αγώνα
Στα 30 αισίως νοικοκυρεύτηκες
Βρήκες μία καλή κοπέλα Και ερωτεύτηκες
Πηγαίνατε καλά και δεν το σκέφτηκες
Την άφησες έγκυο και την παντρεύτηκες
Σαν πατέρας είχες τα σχολεία κυρία
να ζεις για να πληρώνεις φροντιστήρια
Να σώσεις το παιδί σου από της
κοινωνία τους μάγκες να διαλέγεις προσφορές
Να στέκεσαι σε ουρές στα σούπερ μάρκετ
Το παιδί σου σύντομα θα φύγει τη ζωή του να τραβήξει η
γυναίκα σου κουράστηκε απ'την πλήξη Όλα τα υπόλοιπα είναι κρύα
Θα περάσει στην υπόλοιπη ζωή σου σε μίζερα καφενεία
Ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ξέρεις
Ανάμεσα σε κόσμους που δεν αντέχεις να βλέπεις
Ανάμεσα σε θέλω και υποσχέσεις
Ανάμεσα σε ερείπια μιας ζωής χαμένης
Φοβήθηκες να κάνεις μακροβούτια
Νομίζω πως έβαλες το μυαλό σου σε καλούπια
Νομίζω το παιδί που κρύβεις μέσα σου ουρλιάζει
Για αυτό όταν ξαπλώνεις τα βράδυα δεν είσαι εντάξει
Για αυτό τις αναμνήσεις το μυαλό σου έχει ξεχάσει
Για αυτό οι παιδικές ζωγραφιές δεν φτάνουνε στο νου σου
Γιατί τα βράδυα πριν να κοιμηθείς προσπαθούσες να
βάλεις τα όνειρα σου μέσα στην τσάντα του γιου σου
Δεν σε κατηγορώ κάπου θα πιαστηκες
Συγνώμη αν από όσα είπα χαλαστηκες
Απλά απαντά μου σε κάτι τελευταίο
Πιστεύεις έζησες ή συμβιβάστηκες;

Воздушные шары

Я помню тебя, познакомился с тобой, когда ты была совсем маленькой,
В горе отца и молитвах матери.
При первом прикосновении к твоему лбу, прежде чем он обрел форму,
И радость в первых словах врачей в клинике.
Через несколько дней все обсуждали имя,
Воздушные шары в твоей комнате приклеили.
Пожелания долгой жизни с яркими и
плодотворными делами и слезы от твоего первого света до могильной плиты.
Сладкая жизнь без тревог и вины,
Голос матери: "Почему ты испачкала ковер красками?"
Ты упала, и нога болит, и ты плачешь.
Потом ты узнаешь, что будешь страдать еще сто раз.
11 сентября тебе надели ранец,
Который носили все дети, и он был розовый или голубой.
Туда дети клали свой завтрак,
школьные учебники и желания своих родителей.
Ты взрослела медленнее остальных,
Потерялась в историях и алгебре.
Тревога за тот день, когда ты получишь оценки в первых классах,
Учеба ради вещей, которые потом забудешь.
Чуть позже на тебя посмотрит девушка,
И выделится из всего мира.
Ты напишешь пару слов на бумажке, дашь ей, она порвет,
И где-то там тебя поцелует отвержение.
Дневник заполнится,
Твой разум создаст прекрасный мир для убежища.
Не успеешь оглянуться, как окажешься в какой-то старшей школе,
Учителя и ученики будут считать тебя глупой.
Ты начала писать, играть, рисовать,
И начала ругаться, пить и курить.
Все смотрят на тебя странно, потому что ты выделяешься,
Но никто не видит, как ты хочешь вырваться.
Родительский дом пора покинуть,
Самую глубокую ночь ты полюбишь.
Будешь просыпаться с тошнотой,
Твоя рутина - синяки под глазами и дурь, и
твои детские рисунки станут мазней.
Конец периода благодати. Проснулась однажды, и ты безработная.
Холодильник пуст, и ты крикнула: "Да пошло оно всё!"
Нашла себе работу с девяти до пяти.
Прошли годы, но я тебя все еще помню,
Потому что в твоих глазах и в твоем разуме тот же цвет.
Просто руки, которые тогда держали ластик,
Теперь напрягаются, чтобы выиграть борьбу.
В 30 лет ты наконец остепенилась,
Нашла хорошего парня и влюбилась.
У вас все было хорошо, и ты не думала,
Забеременела от него и вышла замуж.
Как отец, у тебя были школы, мадам,
жить, чтобы оплачивать репетиторов,
спасти своего ребенка от
крутых парней общества, выбирать скидки,
стоять в очередях в супермаркетах.
Твой ребенок скоро уйдет, чтобы прожить свою жизнь, твоя
жена устала от скуки. Все остальное холодно.
Ты проведешь остаток своей жизни в убогих кафе,
Среди людей, которых ты не знаешь,
Среди миров, которые ты не можешь выносить,
Среди желаний и обещаний,
Среди руин потерянной жизни.
Ты боялась нырять глубоко,
Думаю, ты загнала свой разум в рамки.
Думаю, ребенок, которого ты прячешь внутри, кричит,
Поэтому, когда ты ложишься спать по ночам, тебе неспокойно.
Поэтому твой разум забыл воспоминания,
Поэтому детские рисунки не достигают твоего разума,
Потому что по ночам, перед сном, ты пыталась
положить свои мечты в сумку своего сына.
Я тебя не виню, где-то ты попалась.
Извини, если мои слова тебя расстроили.
Просто ответь мне на последний вопрос:
Ты считаешь, что жила, или шла на компромиссы?