Текст и перевод песни Boudewijn de Groot & Liesbeth List - Pastorale (Radio 2 Gala)

Pastorale (Radio 2 Gala)

Mijn hemel blauw met gouden harp
Mijn wolkentorens, ijskristallen
Kometen, manen en planeten, alles draait om mij

En door de witte wolkenpoort tot diep onder de golven
Boort mijn vuur,
Mijn liefde,
Zich in de aarde

En bij het water speelt een kind
En alle schelpen die het vindt gaan blinken als ik lach

'K hou van je warmte op mijn gezicht
Ik hou van de koperen kleur van je licht
Ik geef je water in mijn hand
En schelpen uit het zoute zand
Ik heb je lief, zo lief

Ik scheur de rotsen met mijn stralen
Vergroot de meren in de dalen en
Onweersluchten doe ik vluchten, aah als de regen valt
Verberg je ogen in je hand
Voordat m'n glimlach ze verbrandt
M'n vuur, m'n liefde, mijn gouden hoofd

'T Is beter als je nog wat wacht
Want even later komt de nacht en schijnt de koele maan

De nacht is te koud, de maan te grijs
Toe neem me toch mee naar jouw hemelpaleis
Daar wil ik zijn alleen met jou
En stralen in het hemelblauw
Ik heb je lief, zo lief

Als ik de aarde ga verwarmen
Laat ik haar smelten in m'n armen
Van sterren weefde ik het verre, aah het Noorderlicht
Maar soms ben ik als kolkend lood
Ik ben het leven en de dood
In vuur, in liefde, in alle tijden

M'n kind ik troost je, kijk omhoog
Vandaag span ik mijn regenboog
Die is alleen voor jou

Ik wil liever branden neem me mee
Nooit sta ik een seconde stil
Wanneer je vanavond gaat slapen in zee
Geen mens kan me dwingen wanneer ik niet wil
En vliegen langs jouw hemelbaan
Geen leven dat ik niet begon
Ik wil niet meer bij jou vandaan
Je kunt niet houden van de zon
Ik heb je lief, zo lief

Ik heb je lief, zo lief
Je kunt niet houden van de zon
Je kunt niet houden van de zon
Ik heb je lief, zo lief
Ramses, zeg wat! Je kunt niet houden van de zon
Ik heb je lief
Je kunt niet houden van de zon
Ik heb je lief
Je kunt niet houden van de zon

Пастораль (Radio 2 Gala)

Мой небосвод — лазурь и арфы звон,
Мои чертоги — льда кристалл,
Кометы, всё вокруг меня, планеты, лунный бал.

Сквозь облаков хрустальный небосвод, до океана вод,
Пронзает пламя —
Моя любовь,
В глубинах спящих.

У кромки вод играет солнца блик,
И каждый камень, что он находил, искрится, словно мой смешок.

Твое тепло ловлю я на щеке,
И обожаю свет медный в твоей руке.
Дарю тебе глоток воды,
И ракушки из пены морской,
Я так люблю тебя, мой светлый бог.

Скалы лучами я могу дробить,
Озера в долинах могу разлить,
Грозы прогоню, ах, как капает слезой дождь…
Спрячь свои глазки поскорей,
Иначе блеск сожжет их быстрей.
Пламя, любовь и лик златой.

Подожди немного, прошу,
Ночь опустится и взойдет луна в тиши.

Ночь холодна, луна полна печали,
Возьми меня в небесные дали.
Хочу быть рядом лишь с тобой,
Сиять звездой в лазури голубой.
Люблю тебя, мой светлый бог.

Я землю буду согревать,
В обьятиях своих ее сжимая,
Из звезд соткала я вдали, ах, северный огонь,
Но иногда свинцом кипящим становлюсь,
Я — жизнь и смерть,
В огне, любви, во все часы.

Дитя, утешу, посмотри,
Раскинула я мост из радуги,
Он только твой.

Хочу с тобою быть, гори, гори!
Я не остановлюсь ни на миг,
Когда ты будешь спать в ночи,
Меня не удержать, когда я так хочу,
Лететь по небу за тобой,
Я жизнь дарю, иду на зов,
Не хочу больше быть с тобой,
Не полюбить тебе огонь,
Люблю тебя, мой светлый бог.

Люблю тебя, мой светлый бог,
Не полюбить тебе огонь,
Не полюбить тебе огонь,
Люблю тебя, мой светлый бог,
Рамзес, скажи же! Не полюбить тебе огонь,
Я так люблю,
Не полюбить тебе огонь,
Я так люблю,
Не полюбить тебе огонь.