Текст и перевод песни Brigado Crew feat. Crisstiano - Keep Working

Keep Working

گزارش
ضبط ۱۳۹۸ صدام میاد؟
از اینجا به بعدشو ثبت کن
من ا کف ایران گزارش میکنم
شاید بعد مرگم لو رفت من یه گناهه بیخودم
سخته درکه دردم کلن من یه دو راهه بی توام
بس که زدم من به سنگر دوباره ا نو میدوم
خمارم ا صب تا ظهر
بعد شب تا شد
به غم دامن میزنم خسته م عالم بی هدف
رفتم آخر دیدم نه
ته ته اینجا بند ه
همه حواسمون پرته
چرخه مراممون لنگه
شب به جمالمون زد که
نشد توو یه شعر نگم چقد دلم تنگه
در کل کوه دل زدم چقد برم سمته
کندن ا صخره، سنگ رو سنگ اینجا معنیش یه جنگه
پ بجنگ مثله اون که رفت ولی دل خونه
اون که موند ولی ویلونه
هی خونه من بچه همین خیابونام
نه کم نه زیاد یکم بیا توو ما
میدونه زندگی به اسم فرار
اونجا که میگن
-آشناها غریبه ن، غریبه ها ساده آشنا میشن
میگم تا حالا من ندیدم آخه پای دل یه بازخاستی هس
میگن آنکارا وسیله س آخه بچه ها ولیعصر هی بازخاست میشن
رفقا دونه دونه توو داستان میرن
سفرا رپ فارس چن ساله میلنگه مثه خیال من که
شاید همینه
-*جدیدن دیر به دیر به خودم سر میزنم
اونقد گیر که آخرین نفر سر میز منم
گاهی به خودم فقط زنگ میزنم
پیش خودم شرمنده حرف میزنم
گاهی م به خودم فقط چنگ میزنم
فکر میکنم اینجوری سنگین ترم
چی میشد نشه زخمی شبم
روزا بخام نخام میگذرن میرن
بگو بینم سبکی دلمو چند میخرن
گنجیشککا بی بال
سنگ این طرف بی حال
شهر اینورم بیمار
من یکی ا همینام
افسرده امیدوار
چک خورده پریم کاش
پژمرده گلیم کاج
هرطور که گفتیم باز
بسته بود.
یه چی بگم شاید شمام دادی دس بمون
کشف کن که تویی راز
منم منتظر مهر تو وقتی دستم به شعر بود
دزد گوشیمو برد
وقتی دلم به حرف مدیر میکروفن خورد
وقتی توو فکر مقصد مسیر میشد نشه گم
ما نود میلیونیم سردرگم
#ماایرانیم هشتگ کن آ
(امضا۹۹ - ماایرانیم)
-تکرارین همه روزامون
انگار یه غمه همه بامون
شب تا صب وصل پامونن زنجیرا
اما خب سهم ما بودن من چی چرا
فردا ظهر
میگیرن ا خودمون چنتا نوک
میزنن خودمونو هر بار شد
بیشرفا، بیخیال
*جدیدن دیر به دیر به خودم سر میزنم
اونقد گیر که (آخ)رین ...

Continue à travailler

Rapport
Enregistrement de 1398, mon son est bien là ?
Enregistre tout ce qui suit
Je fais mon rapport depuis le cœur de l'Iran
Peut-être que après ma mort, on découvrira que j'étais un simple pécheur
Difficile de comprendre ma douleur, je suis un simple carrefour sans toi
J'ai tellement frappé à la porte, je recommence depuis le début
Je suis fatigué du matin jusqu'au soir
Puis la nuit arrive
Je me délecte de la tristesse, je suis épuisé, ce monde sans but
Je suis allé jusqu'au bout, j'ai vu que non
Au fond, c'est ici que je suis lié
Tous nos esprits sont distraits
Le cycle de notre générosité est en panne
La nuit a frappé notre beauté, nous n'avons pas pu
Dire dans un poème à quel point mon cœur est lourd
Je me suis cogné contre la montagne du cœur, à quelle distance dois-je aller
Déchirer la roche, pierre sur pierre, ici, cela signifie une guerre
Bats-toi comme celui qui est parti, mais le cœur est à la maison
Celui qui est resté, mais est en ruine
Hé, mon foyer, ce sont ces rues
Ni plus, ni moins, viens un peu chez nous
Il sait que la vie s'appelle la fuite
Là où ils disent
-Les familiers sont des étrangers, les étrangers deviennent des familiers
Je dis que je n'ai jamais vu ça, car il y a un désir au fond du cœur
Ils disent qu'Ankara est un moyen, mais les enfants de Vali-Asr sont toujours désireux
Les amis partent un à un dans l'histoire
Le rap persan voyage depuis des années, il boite comme mon imagination
C'est peut-être ça
-*Je me rends visite de plus en plus rarement
Tellement pris que je suis le dernier à table
Parfois je me téléphone
Je parle à moi-même, j'ai honte
Parfois, je me serre moi-même
Je pense que je suis ainsi plus lourd
Que se passerait-il si ma nuit ne devenait pas blessée
Les jours, je le veux ou non, ils passent et ils s'en vont
Dis-moi, combien vaut mon cœur léger ?
Les moineaux sans ailes
La pierre de ce côté est immobile
La ville de l'autre côté est malade
Je suis l'un d'entre eux
Déprimé, mais plein d'espoir
Mon chèque est expiré, j'espère
Tapis de pin fané
Peu importe ce que nous avons dit
C'était fermé.
Je vais te dire quelque chose, peut-être que tu as aussi donné la main
Découvre que tu es le secret
J'attends ton amour quand mes mains étaient sur la poésie
Il a volé mon téléphone
Quand mon cœur a écouté les paroles du directeur du microphone
Quand la destination était dans mes pensées, le chemin ne pouvait pas se perdre
Nous sommes 90 millions, perdus
#NousSommesIraniens, ajoute le hashtag
(Signature 99 - Nous sommes Iraniens)
-Tous nos jours se répètent
C'est comme si c'était la tristesse qui nous habitait tous
De la nuit au matin, les chaînes sont attachées à nos pieds
Mais pourquoi notre part est-elle d'être ici ?
Demain midi
Ils prendront quelques pointes de nous-mêmes
Ils se frappent eux-mêmes, chaque fois que c'est le cas
Les sans-gêne, peu importe
*Je me rends visite de plus en plus rarement
Tellement pris que (ah) le dernier ...