Текст и перевод песни Budka Suflera - Jolka Jolka pamiętasz (Live)

Jolka Jolka pamiętasz (Live)

Jolka, Jolka,
Pamiętasz lato ze snu,
Gdy pisałaś: 'tak mi zle',
Urwij sie choćby zaraz,
Coć ze mną zrób,
Nie zostawiaj tu samego, o nie'.
Żebrząc wciąż o benzynę,
Gnałem przez noc,
Silnik rzeził ostatkiem sił,
Aby być znowu w Tobie,
Śmiac się i kląć,
Wszystko było tak proste w te dni.
Dziecko spało za ścianą,
Czujne jak ptak,
Niechaj Bóg wyprostuje mu sny!
Powiedziałem, że nigdy, że nigdy aż tak
Słodkie były, jak krew Twoje łzy
Emigrowałem z objęc Twych nad ranem,
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem,
Dane nam było, słońca zaćmienie,
Następne będzie, może za sto lat.
Plażą szły zakonnice, a słońce w dół,
Wciąż spadało nie mogło spaść,
Mąż tam w świecie za funtem, odkładał funt,
Na Toyotę przepiekną, az strach.
Mąż Twój wielbił porządek i pełne szkło,
Narzeczoną miał kiedyś, jak sen,
Z autobusem Arabów zdradziła go,
Nigdy nie był już sobą, o nie
Emigrowałem z objęć Twych nad ranem,
Dzień mnie wyganiał, noca znów wracałem,
Dane nam było, słonca zaćmienie,
Następne będzie, może za sto lat.
W wielkiej żyliśmy farmie i rzadko tak,
Wypełzaliśmy na suchy ląd,
Czarodziejka gorzałka tańczyła w nas,
Meta była o dwa kroki stąd.
Nie wiem ciągle dlaczego zaczęło się tak,
Czemu zgasło też nie wie nikt,
Sa wciąż różne koło mnie, nie budzę się sam,
Ale nic nie jest proste w te dni.

Jolka Jolka Do You Remember (Live)

Jolka, Jolka,
Do you remember that summer from our dream,
When you wrote: 'I'm so bad',
Break away even now,
What can you do with me,
Don't leave me here alone, oh no'.
Constantly begging for gasoline,
I raced through the night,
The engine screeched with its last bit of strength,
To be with you again,
To laugh and curse,
Everything was so simple in those days.
The child slept behind the wall,
Alert like a bird,
May God straighten out his dreams!
I said, that never, that never like that
Were they sweet, like blood, your tears
I emigrated from your embrace at dawn,
The day drove me away, at night I returned again,
We were given a solar eclipse,
The next one will be, perhaps in a hundred years.
Nuns walked along the beach, and the sun down,
Still falling, it could not fall,
Your husband, out in the world, was saving up his pounds,
For a beautiful Toyota, to die for.
Your husband loved order and a full glass,
He once had a fiancée, like a dream,
She betrayed him with a bus of Arabs,
He was never himself again, oh no
I emigrated from your embrace at dawn,
The day drove me away, at night I returned again,
We were given a solar eclipse,
The next one will be, perhaps in a hundred years.
We lived on a big farm and rarely like that,
We crawled onto dry land,
The sorceress vodka danced in us,
The goal was two steps away.
I still don't know why it started like that,
Why it went out, no one knows either,
There are still different things around me, I don't wake up alone,
But nothing is simple these days.