Motyw z Jasnorzewskiej - Budka Suflera перевод на немецкий

Motyw z Jasnorzewskiej

Ziemię zżarło słońce, lawa, popiół
Biała śmierć w zenicie pali oczy!
Usta ciągle szepcą obolałe słowa
Pamięć wciąż powtarza ostatnią rozmowę

Myśli szybko, coraz szybciej dawny gubią rytm
Dłonie trwają zaciśnięte w wielki, niemy krzyk
Miało być zawsze i tylko raz
Dziś nawet przyszłość to przeszły czas

Tłumy złud powietrznych z jedną tylko twarzą
Nogi głębiej grzęzną, ręce w słońcu marzną
Usta ciągle szepcą
Obolałe słowa
Pamięć wciąż powtarza ostatnią rozmowę

Myśli szybko, coraz szybciej dawny gubią rytm
Dłonie trwają zaciśnięte w wielki, niemy krzyk
Miało być zawsze i tylko raz
Dziś nawet przyszłość to przeszły czas

Świat się nagle rozłamał jak lód
Z zimnej głębi wieje lęk
To piękne jak wojna sfer
Groźne jak ostateczny dzień!

Świat się nagle rozłamał jak lód
Z zimnej głębi wieje lęk
To piękne jak wojna sfer
Groźne jak ostateczny dzień!

Myśli szybko, coraz szybciej dawny gubią rytm
Dłonie trwają zaciśnięte w wielki, niemy krzyk
Miało być zawsze i tylko raz
Dziś nawet przyszłość to przeszły czas

Miało być zawsze i tylko raz
Dziś nawet przyszłość to przeszły czas

Motiv von Jasnorzewska

Die Erde fraß die Sonne, Lava, Asche
Weißer Tod im Zenit verbrennt die Augen!
Lippen flüstern weiter schmerzerfüllte Worte
Die Erinnerung wiederholt immer das letzte Gespräch

Gedanken rasen, immer schneller, verlieren alten Rhythmus
Hände bleiben geballt, ein großer, stummer Schrei
Sollte für immer sein und nur einmal
Heut' ist selbst die Zukunft vergangene Zeit

Luftige Trugmassen mit nur einem Gesicht
Füße sinken tiefer, Hände frieren in der Sonne
Lippen flüstern weiter
Schmerzerfüllte Worte
Die Erinnerung wiederholt immer das letzte Gespräch

Gedanken rasen, immer schneller, verlieren alten Rhythmus
Hände bleiben geballt, ein großer, stummer Schrei
Sollte für immer sein und nur einmal
Heut' ist selbst die Zukunft vergangene Zeit

Die Welt brach plötzlich entzwei wie Eis
Aus kalter Tiefe weht Angst
So schön wie Krieg der Sphären
So furchtbar wie der jüngste Tag!

Die Welt brach plötzlich entzwei wie Eis
Aus kalter Tiefe weht Angst
So schön wie Krieg der Sphären
So furchtbar wie der jüngste Tag!

Gedanken rasen, immer schneller, verlieren alten Rhythmus
Hände bleiben geballt, ein großer, stummer Schrei
Sollte für immer sein und nur einmal
Heut' ist selbst die Zukunft vergangene Zeit

Sollte für immer sein und nur einmal
Heut' ist selbst die Zukunft vergangene Zeit