Текст и перевод песни Bülent Ortaçgil - Memurun Şarkısı

Memurun Şarkısı

Pazartesi acımasız
Pazartesi sıkkın
Hep aynı şarkıyı söylemekten bıkkın
Bir masanın kenarları kadar buluşmazmışız, öyle derler
Oysa bütün masalarda tam dört köşe var
Umarsız ve umursamaz günler, gözlerde bir habersizlik var
Salı, Çarşamba çok uzun
Salı, Çarşamba sonsuz
Hiçbir işe yaramazlar sensiz
Bir ağacın yaprakları gibi, özgürmüşüz, öyle derler
Oysa bütün yapraklar aynı kökten çıkar
Umarsız ve umursamaz günler, gözlerde bir habersizlik var
Perşembe kadar güzelsin
Perşembe kadar hızlı
Her daim bir cümbüş arasında gizli
Bir yıldızın köşeleri kadar uzakmışız, öyle derler
Oysa yakından bakınca yıldızlar yuvarlaktırlar
Umarsız ve umursamaz günler, gözlerde bir habersizlik var
Cumartesi, Cumartesi
Sanki bir kış sonrası
Küçük renkli bir sofrada sabah kahvaltısı
Bir katarın vagonları gibi özelmişiz, öyle derler
Oysa bütün vagonlar aynı rayda gider
Umarsız ve umursamaz günler, gözlerde bir habersizlik var
Her son bir umuttur
Her başlangıç bir kuşku
Eğer günlerden Pazarsa arife keyfi
Bir meyvanın çekirdeği gibi atılmışız, öyle derler
Oysa yaşam meyvadan değil çekirdekten çıkar
Umarsız ve umursamaz günler, gözlerde bir habersizlik
Umarsız ve umursamaz günler, gözlerde bir habersizlik var

Песня Чиновника

Понедельник безжалостен,
Понедельник уныл,
Устал петь всё ту же песню,
Говорят, мы не соприкасаемся, как края стола,
Но у всех столов ровно четыре угла.
Безучастные и безразличные дни, в глазах – неведение.
Вторник, среда так длинны,
Вторник, среда бесконечны,
Бесполезны они без тебя.
Говорят, мы свободны, как листья дерева,
Но все листья растут из одного корня.
Безучастные и безразличные дни, в глазах – неведение.
Ты прекрасна, как четверг,
Быстра, как четверг,
Всегда скрыта среди всеобщего ликования.
Говорят, мы далеки друг от друга, как углы звезды,
Но если присмотреться, звезды круглые.
Безучастные и безразличные дни, в глазах – неведение.
Суббота, суббота,
Словно после зимы,
Завтрак за маленьким разноцветным столиком.
Говорят, мы особенные, как вагоны поезда,
Но все вагоны едут по одним рельсам.
Безучастные и безразличные дни, в глазах – неведение.
Каждый конец — это надежда,
Каждое начало — сомнение,
Если сегодня воскресенье, то предвкушение праздника.
Говорят, мы брошены, как косточка фрукта,
Но жизнь прорастает из косточки, а не из плода.
Безучастные и безразличные дни, в глазах – неведение.
Безучастные и безразличные дни, в глазах – неведение.