Текст и перевод песни Canfeza - Acı

Acı

Yeniden birini sevmek ömür sürer
O kadar kalmadı be gönül süren
Yaşattıkların tümüyle ölümsüzler
Gözlerimde saklı mühürsün, hep

Seni seviyorum dediğim herkesi sevdim
İnan, yine olsalardı yine severdim
Ne aldım, ne de verdim
Ne aldın, ne verdin?

Neyse asıl konuya dönelim, aşka
Aşık olunca mı kalbine yönelir taşlar?
Çok sevince mi ızdırap başlar?
Kötü mü aşk, saçma mı başka?

Sevmek bir sanattır, kanatlı
Kanat uçmaktır ki uçmakta sanattır
Bana kalırsa biri sanatı yarattı
Mutlak yaradan, içimizdeki sanatçı

Sorarsa biri önünü kesenlerin
Tanımıyoruz ne sen beni, ne ben seni
Hiç olmadık ne ben senin, ne sen benim
Açıkçası ne sen ben, ne ben senim

Şiir senden fazlasıdır, sihrim
Doğum günüm, gün ışığım, mihrim
Bir zahmet hatanı düzelt şimdi
Beni bu saf karanlığa sen ittin

Beni bu karanlıkta kaybettin
Üzüldüm, sanki bilyelerimi kaybettim
Beni bir çocuk gibi kaybettin
Pazarda kaybolmuş gibi ağladım, aybettin

Bu bana yapılmazdı, yaptın
Sana bu yapılmazdı, yaptım
Kandırılmamalıydım, yaptın
Şiirlere değmezdin, yaptım

Güzeldin herşeyinle, yenmezdin tadından
Yüzüne şiir yazılacak binlerce kadın var
Ardından tek bir kez söz etmedim adından
Biriydin benim için o binlerce kadından

Biri gider bini gelir
Bini gider biri gelmez
Ne yaman çelişkidir
Biri kanatır, bini delmez

Onu sever, beni sevmez
Ona ulaşır, bana ermez
Aşk dilenmek gerekmez
Ona verir, bana vermez

Sırf benim gönlüm olmasın diye
Gönlüme el koyuyorsun, niye?
Sırf gönlünde olmayayım diye
Gönlüne el koyuyorsun, niye?

Acıyı seviyorum damak tadım böyle
Acı dil, çoğunlukla tatlı şeyler söyler
Unuttuysan beni, bunu açıkça söyle
Beni unutsan da özleyeceksin söz ver

Arada bana küfret, günahı benim
Vahı beni bulur bir gün, ahı seni
Yakama yapışmış bir günahın eli
İçinde boğuluyorum bir sürahi selin

Dışında kalmışım şekerden bir evin
Sular altında kalmış, insana güvenim
Ateş pahası olmuş sevdanın dirhemi
Ne sağa, ne sola dönmüyor dümenim

Sende herşey tıkırında gibi
Sanki bir gece de olsa görmemişsin dibi
Sen de zaten bunu istemişsin gibi
Ya gerçekten böyle oldu, ya da bu kibir

Gerçekleştiremedin bir küçük düşü
Seni gönlümde fazla büyütmüşüm
Ederini anladığımdandır küçük düşüm
Benimki küçük sen büyük düşün

Ama nereye çekersen oraya yürür
Orada gece olur, orada söndürür günü
Sana bakan gözlerinde beni görür
Çünkü ben ebediyen gözlerine sürgünüm

Kavradım süngümü tehlikeli sulardayım
Göz bebeklerine mesafem bir dudak payı
Bir ağlamana bakar işim, korkulardayım
Tekrar paylaşamazsak diye bir dudak çayı

Boşluğunu doldurmadım, daha yer açtım
Sende yer kalmadıysa eğer bana ver aşkı
Beni aşka boğ kesintisiz ki zaman şaşsın
Ki nasıl yaşar bir insan, bir başına, başsız

Gittin ama bana bir meziyet yükledin
Koyuyorum nereye istersem yüklemi
Bana bir kapı araladı tüm gördüklerim
Farklı bakıp, görmek bir çeşit körlük değil

Her şeye iyi niyetle yaklaşmak öldürür
Herkesi sarıp sarılmanın sonucu kördüğüm
Yaşam hayli narin bir ağdır kaderin ördüğü
Sevilen sanma ki sevende ömürlüğüm

Pain

To love someone again would take a lifetime,
My heart doesn't have that much time left.
What you put me through is immortal,
You're a seal hidden in my eyes, forever.

I loved everyone I said "I love you" to,
Believe me, I'd love them again if they were here.
I neither took nor gave,
You neither took nor gave.

Anyway, let's get back to the main topic, love.
Do stones target your heart when you fall in love?
Does agony start when you love too much?
Is love bad, is anything else absurd?

Love is an art, winged,
Wings are for flying, and flying is an art.
As far as I'm concerned, someone created art,
The absolute creator, the artist within us.

If someone asks about those who cut you off,
We don't know each other, neither you me, nor I you.
We never were, neither I yours, nor you mine.
Frankly, neither you are me, nor I am you.

Poetry is more than you, my magic,
My birthday, my daylight, my altar.
Please fix your mistake now,
You pushed me into this pure darkness.

You lost me in this darkness,
I'm sad, as if I lost my marbles.
You lost me like a child,
I cried like I was lost in the market, you moon-cursed.

This shouldn't have been done to me, you did it.
This shouldn't have been done to you, I did it.
I shouldn't have been fooled, you did it.
You weren't worthy of poems, I did it.

You were beautiful in every way, your taste was unbeatable,
There are thousands of women to write poems on their faces.
I didn't mention your name once after you left,
You were one of those thousands of women to me.

One goes, a thousand come,
A thousand go, one doesn't come,
What a terrible contradiction,
One stings, a thousand don't pierce.

He loves her, doesn't love me,
He reaches her, doesn't reach me.
Love shouldn't be begged for,
He gives to her, doesn't give to me.

Just so my heart wouldn't be mine,
You're confiscating my heart, why?
Just so I wouldn't be in your heart,
You're confiscating your heart, why?

I love pain, that's my taste,
A bitter tongue often speaks sweet things.
If you forgot me, tell me clearly,
Promise me you'll miss me even if you forget me.

Curse me sometimes, it's my sin,
Woe will find me one day, its curse is yours.
The hand of a sin is clinging to my collar,
I'm drowning in a pitcher of your flood.

I'm left outside a house made of sugar,
My trust in people is flooded,
The dirham of love has become expensive,
My helm is turning neither right nor left.

Everything seems perfect with you,
As if you've never seen the bottom, not even for one night.
As if you wanted this too,
Either it really happened this way, or it's just pride.

You couldn't realize a small dream,
I overestimated you in my heart.
My humiliation is because I understood your worth,
Mine is small, you think big.

But it walks wherever you pull it,
Night falls there, it extinguishes the day there.
The eyes that look at you will see me,
Because I am eternally exiled to your eyes.

I grasped my bayonet, I'm in dangerous waters,
The distance between your pupils and me is a lip's length.
My job is to watch you cry, I'm in fear,
In case we don't share a lip's sip of tea again.

I didn't fill your void, I made more space.
If you have no room left, give me your love.
Drown me in love, uninterrupted, so time gets confused,
So that a human knows how to live, alone, headless.

You left but burdened me with a virtue,
I put the burden wherever I want.
Everything I saw opened a door for me,
Looking differently, seeing is not a kind of blindness.

Approaching everything with good intentions kills,
The result of embracing everyone is a knot.
Life is a very delicate web woven by fate,
Don't think that the beloved is eternal in the lover.