Текст и перевод песни Canfeza - Gel

Gel

Seninle alıp veremediğim yok, verip alamadığım var
Üzülüyorum verdiklerim işe yaramadığında
Sitemim yürümekten değil, bir yere varamadığımdan
Yalnızım temelli kendi kalabalığımda

İnsan bazen hayvan gibi yalnız hissediyor
Gönlümün mutluluktan yüzde bir hissesi yok
O kadar içine kapanmış ki kalbim
İç sesi var hiç sesi yok

O kadar açılmış ki gözlerim, boğulmuşum
Bir tane sen öldürüp dokuz doğurmuşum
Canımı sıktığından beri düşünüyorum
Kaç ömür geçtiğinde soğur kurşun

Hepiniz bir gün bu trene bineceksiniz
En müsait yerde de ineceksiniz
Sonrasını yayan gideceksiniz
Siz benim neden sevdiğimi nereden bileceksiniz

Gözümün nûrusun, közümün hârı
Zor edecek gibiyim bu baharı
Aramızdaki her neyse rastlantı
Sen yatağıma gelen sabah kahvaltım

Sen yüzümü sildiğim havlu, gönül evimde avlu
Yuvamdaki yavru, silahımda namlu
Sıcak insanı bu yazda kavurur
Gel gözlerimin yemyeşil çayırlarında kamp kur

Gel, bağrına bassın seni kuytularım
Gelişin darmadağın etsin uykuları
Gel, peşine düşsün senin uykularım
Seninle her kalabalık kuytu kalır

Gel, gece olsun güneş yerin dibine batsın
Sen ecel oldun, böyleyken yaşamak tatsız
Gel çöllerden okyanuslara dönsün bahtım
Gel otur ihtişamlı görünsün gönlümün tahtı

Sana gel diyorum, sana gelmiyorum
Unuttum zamanla sana gelen o yolu
Sana gelemiyorum ki sana gel diyorum
Ben artık anca sana gelen o yolum

Ben artık maddeyim sen hâlâ mâna
İç yerimde varlığın en âla, hâlâ
Ben hâlâ hiçim, sen her şey pekâlâ
Nasıl sığıyor ruh bu dar mekâna?

Aklımın almadığı binlerce soru var
Sığmayacak cevabı binlerce yoruma
Açız, evsisiz, yok yere ölüyoruz
İnsanlığını kapatıyor yorulan

Dünya böyle gelmiş böyle gider
Ama biz insanlar değişebiliriz
Aşk öyle bi′ dert böyle bi' dert
Esasında sevmek husunda yenişebiliriz

Birbirimizi farklı şekillerde yeriz
Farklı şekillerde sevmeyi deneriz
Deneriz bir ömür sürecek bir perhiz
Günde beş öğün sadece birbirimizi severiz

Acıyı sadece yemeklerde tadarız
Dünyamızı tartsan olduğumuz kadarız
Ses hızına, belki ışık hızına çıkarız
Yapamayız katiyen asla zaman kadar hız

Sen beni bilirsin bir parça
İçimdeki deli deniz şimdi bir çarşaf
Uzaklaştıkça kıyıdan küçülüyor kara
Ufaldıkça kara, devleşiyor yara

Ben seni bilirim bir parça
Sen seni bilmeyenin ağzına bal çal
Alışıyor insan büyüdükçe yara
Ölümde beliriyor başka bir kara

Come

I have nothing unsettled with you, but there's something I couldn't give you
I feel sad when what I give doesn't work
My complaint is not about walking, but about not getting anywhere
I'm completely alone in my own crowd

Sometimes one feels lonely like an animal
My heart has no percentage of happiness
My heart is so closed off
It has an inner voice, but no voice at all

My eyes are so open, I'm drowning
I killed one of you and gave birth to nine
I've been thinking since you've been bothering me
How many lifetimes will it take for a bullet to cool

You'll all get on this train one day
And you'll get off at the most convenient place
You'll walk the rest of the way
How will you know why I loved you?

You're the light of my eyes, the ember of my heart
I feel like I'm going to make this spring difficult
Whatever is between us is a coincidence
You are my breakfast coming to my bed

You are the towel I wipe my face with, the courtyard in my heart
The cub in my nest, the barrel of my gun
A warm person roasts in this summer
Come, set up camp in the emerald meadows of my eyes

Come, let my nooks embrace you
Let your arrival disrupt my sleep
Come, let my sleep chase after you
With you, every crowd feels secluded

Come, let the night fall and the sun sink to the bottom of the earth
You've become my death, life is tasteless like this
Come, let my fate turn from deserts to oceans
Come, sit down and let the throne of my heart look magnificent

I'm telling you to come, but I'm not coming to you
I've forgotten the way to you over time
I can't come to you, but I'm telling you to come
Now I'm just the path that comes to you

I am now matter, you are still meaning
Your presence is still the finest within me
I am still nothing, you are everything, very well
How does the soul fit into this narrow space?

There are thousands of questions my mind can't comprehend
The answers won't fit into thousands of interpretations
We are hungry, homeless, dying for nothing
The weary one shuts off their humanity

The world has come this way, it will go this way
But we humans can change
Love is a pain, this kind of pain
In fact, we can be defeated in the matter of loving

We eat each other in different ways
We try to love in different ways
We try a lifelong diet
We only love each other five times a day

We taste pain only in food
If you weigh our world, we are as much as we are
We reach the speed of sound, maybe the speed of light
We can never reach the speed of time

You know me a little bit
The crazy sea inside me is now a sheet
As we move away from the shore, the land gets smaller
As the land shrinks, the wound grows

I know you a little bit
You steal honey from the mouths of those who don't know you
One gets used to the wound as one grows up
Another land appears in death