Текст и перевод песни Carabao - บัวลอย (ถึกควายทุย ภาค 5)

บัวลอย (ถึกควายทุย ภาค 5)

บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก
ทําไมจากข้าเร็วเกินไป
บัวลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยรู้บ้างไหมโหนกคิดคํานึง ถึงบัวลอย

บัวลอยเขาเป็นชายหนุ่ม
ตาเหล่หลังงุ้ม เด๋อ ๆ ด๋า ๆ
รูปร่างแม้ไม่โสภา
จิตใจลํ้าฟ้าดังสมญาบัวลอย

เป็นเพื่อนคุยยามเพื่อนว้าเหว่
เป็นพ่อครัวยามเพื่อนหิวโหย
เป็นหมอใหญ่ยามเพื่อนโอดโอย
หาหยูกยามารักษาบรรเทา

บัวลอยถึงวัยเกณฑ์ทหาร
พิกลพิการยังดีหนึ่งประเภทสอง
อาสารับใช้ชาติพี่น้อง
หัวใจคับพองกล้าหาญอดทน

เป็นคนหนักเอาเบาสู้
อุตส่าห์มานะถ่อมตน
ช่วยเหลือเพื่อน ๆ ทุกคน
ร่วมแต่ทุกข์สุขไม่สนใจ

บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก
ทําไมจากข้าเร็วเกินไป
บัวลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยรู้บ้างไหมโหนกคิดคํานึง ถึงบัวลอย

วันหนึ่งมีเสียงปืนคําราม
บัวลอยถูกหามมาในเปลผ้าใบ
แต่ยังละเมอห่วงว่าใครเป็นอะไร
คือคําพูดสุดท้ายของชายชื่อบัวลอย

ตั้งแต่วันนั้นยันวันนี้
แสงตะเกียงริบหรี่ที่บ้านไร่ปลายดอย
ไม่มีชายคนที่ชื่อบัวลอย
ความเหงาหงอยค่อยเข้าปกคลุม

โลกนี้ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้นดังคนชื่อบัวลอย

โลกนี้ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้นดังคนชื่อบัวลอย บัวลอย

โลกนี้ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้นดังคนชื่อบัวลอย บัวลอย

Bua Loi (Thick Buffalo Tui Part 5)

Bua Loi, my dear friend,
Why did you leave me so soon?
Where did you go, Bua Loi?
Do you remember me, my love?

Bua Loi was a young man,
With crossed eyes and a hunched back, a bit clumsy and awkward.
Though his appearance wasn't handsome,
His heart was as pure as his name, Bua Loi.

He was my companion when I felt lonely,
He was my cook when I was hungry,
He was my doctor when I was ill,
Finding me medicine and healing me.

Bua Loi reached the age to be drafted,
Though he had some disabilities, he was strong and courageous.
He volunteered to serve our nation and our people,
His heart was full of bravery and endurance.

He was a hard worker, always willing to help,
He was humble and kind,
He helped everyone, his friends,
Sharing both sorrow and happiness, without discrimination.

Bua Loi, my dear friend,
Why did you leave me so soon?
Where did you go, Bua Loi?
Do you remember me, my love?

One day, I heard the sound of gunfire,
Bua Loi was brought back to me on a stretcher.
He was still delirious, asking about everyone, wondering who was hurt.
Those were his last words, my dear friend, Bua Loi.

Since that day, until now,
The dim light of the lantern in our countryside home,
No longer sees the man named Bua Loi,
Loneliness and sorrow have crept into my life.

This world is not perfect,
Because some people only care about themselves.
How many people in this world,
Are as pure and good as the man named Bua Loi?

This world is not perfect,
Because some people only care about themselves.
How many people in this world,
Are as pure and good as the man named Bua Loi, Bua Loi?

This world is not perfect,
Because some people only care about themselves.
How many people in this world,
Are as pure and good as the man named Bua Loi, Bua Loi?