วิหคพลัดถิ่น - Carabao перевод на немецкий

วิหคพลัดถิ่น

เมื่อแดนดินแม่กันดาร
จิตวิญญาณของก๋งล่องลอย
เก็บเสื่อหมอนของใช้นิดหน่อย
เจ้านกน้อยโผบินจากรัง
ฝ่าคลื่นลม ภูเขา ทะเล
ขึ้นสำเภาที่ใกล้จะพัง
สร้างชีวิตใหม่โพ้นฟากฝั่ง
คือความหวังของจีนสยาม
เช้าจรดเย็น หนักเข็ญเท่าใด
ขอข้าวเพียงหนึ่งชาม
ข้าวและน้ำที่กินทุกคำ
จดจำสำนึกคุณ
หลากธรรมเนียมหลายที่มา
กี่ภาษาเชื้อชาติใด ๆ
ฟากฝั่งฝายังผืนดินไทย
ย่อมเป็นไทย ผองไทยทั้งสิ้น
เกิดจากแดนแคว้นเมืองไกล
หากวันใดไร้สิ้นชีวิน
อยากฝากกายวิหคพลัดถิ่น
ใต้แผ่นดิน บ้านเมืองเห่งนี้
ทุกชีวิตทำมาหากิน
บนแผ่นดินสยาม
ข้าวและน้ำที่กินทุกคำ
จดจำสำนึกคุณ
หลากธรรมเนียมหลายที่มา
กี่ภาษาเชื้อชาติใด ๆ
ฟากฝั่งฝายังผืนดินไทย
ย่อมเป็นไทย ผองไทยทั้งสิ้น
เกิดจากแดนแคว้นเมืองไกล
หากวันใดไร้สิ้นชีวิน
อยากฝากกายวิหคพลัดถิ่น
ใต้แผ่นดินพระเจ้าอยู่หัวฯ
จดจำสำนึกคุณ

Zugvogel

Als das Mutterland karg wurde,
schwebte der Geist meines Großvaters dahin.
Er packte eine Matte, ein Kissen und ein paar Habseligkeiten,
wie ein kleiner Vogel, der aus dem Nest fliegt.
Trotzte Wind und Wellen, Bergen und Meeren,
bestieg eine Dschunke, die fast zerbrach.
Ein neues Leben jenseits des Ufers aufzubauen,
war die Hoffnung von Chinesen und Siamesen.
Von morgens bis abends, egal wie hart die Mühsal,
bat ich nur um eine Schale Reis.
Reis und Wasser, die ich mit jedem Bissen aß,
daran erinnere ich mich mit Dankbarkeit.
Viele Bräuche, viele Ursprünge,
egal wie viele Sprachen oder Rassen,
solange sie am Ufer thailändischen Bodens stehen,
sind sie Thailänder, alle Thailänder.
Geboren in fernen Ländern und Städten,
wenn eines Tages mein Leben endet,
möchte ich meinen Körper, diesen Zugvogel,
unter dieser Erde, dieser Stadt, begraben.
Jedes Lebewesen verdient seinen Lebensunterhalt,
auf dem Boden Siams.
Reis und Wasser, die ich mit jedem Bissen aß,
daran erinnere ich mich mit Dankbarkeit, meine Liebste.
Viele Bräuche, viele Ursprünge,
egal wie viele Sprachen oder Rassen,
solange sie am Ufer thailändischen Bodens stehen,
sind sie Thailänder, alle Thailänder, meine Liebste.
Geboren in fernen Ländern und Städten,
wenn eines Tages mein Leben endet,
möchte ich meinen Körper, diesen Zugvogel,
unter der Erde des Königs begraben.
Ich erinnere mich mit Dankbarkeit.