Текст и перевод песни Charitha Attalage - Zd8

Zd8

කොහොඹ කණුවේ රැහැයියො ඉන්නවා
උන් රෑ මගෙ තනිකම මකනවා
නුඹ තාමත් දොරකඩ ඉන්නවා දැනෙනවා

රෑ හීනෙන් ඇවිදින් ඉන්නවා
උඹ කකුලෙන් අදිනවා දැනෙනවා
මම දන්නේ නැතිවම කඳුලක් වැටෙනවා

ඒත් අසලින් ඇවිදින් ඉන්නවා
මට ඒ බව ඉඳහිට දැනෙනවා
නුඹ තාමත් ගෙපිලේ ඉන්නව හැඟෙනවා

රෑට හීනෙන් ඇවිදින් ඉන්නවා
නුඹ කොනිත්තුවා මට දැනුනා
රැහැයියො නාඩන් හාමිනෙ තාමත් ඉන්නවා

සුදු පාටින් නෑ සිල් රෙදි කහ පාටට හැරිලා
සේපාලිකා මල් සංකාවෙන් තනිවම පිපිලා
පිපුණු පැණිකොමඩු මල් එතැනම පරවී වැටිලා
මගේ පොඩී එකී තුන් මාසෙන් පසු ගම යනවා

ගේ මැද පාළුයි මතකය පෑරෙයි
යන එන හැම තැන නුඹ මැවිල පෙනෙයි
ඉරිඟු හේන මහා ඔත්පල වෙනවා
මගෙ ඇතින්නියේ නුඹ මහ ඇල අරගෙන යනවා

හතර පෝයට නුඹ සිල් ගන්නවා
උරබන්දිය විස්තර අහනවා
නුඹ තාමත් දොරකඩ ඉන්නවා දැනෙනවා

වැඳපු දෙවිවරු නෑ අද වඩිනවා
නුඹ මඟහැරලා උන් ඉන්නවා
මම දන්නේ නැතිවම කඳුලක් වැටෙනවා

හවස් යාමෙට නුඹෙ කවි ඇහෙනවා
මම දෑස් වසාගෙන අහනවා
නුඹ තාමත් ගෙපිලේ ඉන්නව හැඟෙනවා

වැරදිකාරයෝ මුනිවත රකිනවා
දඬුවම් නැති බව උන් දන්නවා
නුඹ උදුරාගිය ඇල තවමත් ගලනවා

රෑට හීනෙන් ඇවිදින් ඉන්නවා
නුඹ කොනිත්තුවා මට දැනුනා
රැහැයියො නාඩන් හාමිනෙ තාමත් ඉන්නවා

(ඉමං භික්ඛං සපරික්ඛාරං ඉමස්මී...)
(නසින්නස්ස භික්ඛු සංඝස්ස දේම)

Zd8

На столбе маргозы живут гекконы,
Ночью они стирают мое одиночество.
Я чувствую, ты все еще стоишь у порога.

Ночью ты бродишь во сне,
Я чувствую, как ты волочишь ногу.
И слеза, которую я не могу сдержать, катится по щеке.

Ты все еще бродишь где-то рядом,
Иногда я это чувствую.
Я чувствую, что ты все еще живешь в этом доме.

Ночью ты бродишь во сне,
Ты даешь мне знать, что ты рядом.
Гекконы и хозяйка все еще здесь.

Белых простыней больше нет, шелковые ткани пожелтели,
Цветы жасмина одиноко цветут в печали,
Распустившиеся цветы дыни сгнили и опали там же,
Мой малыш уедет из деревни через три месяца.

Середина дома пуста, и воспоминания старые,
Куда бы я ни пошел, везде вижу твой призрак,
Рисовые поля превращаются в огромные озера лотосов,
Мой любимый, ты уходишь по большой канаве.

В четыре праздника Пойя ты соблюдаешь Сил,
Ты спрашиваешь новости о деревне Урабандия,
Я чувствую, ты все еще стоишь у порога.

Боги, которым мы поклонялись, больше не приходят,
Они остались после того, как ты ушел.
И слеза, которую я не могу сдержать, катится по щеке.

Вечером я слышу твои стихи,
Я закрываю глаза и слушаю,
Я чувствую, что ты все еще живешь в этом доме.

Виновные молчат,
Они знают, что наказания не будет.
Канал, который ты вырыл, все еще течет.

Ночью ты бродишь во сне,
Я почувствовала твое присутствие.
Гекконы и хозяйка все еще здесь.

(Имам бхиккхам сапариккхарам имасми...)
(Насиннасса бхиккху сангхасса дем)