Текст и перевод песни Cihan Kilic - Bir Tutam özgürlük (poem for Ahmet Kaya)

Bir Tutam özgürlük (poem for Ahmet Kaya)

Ah be abi!
Gözlerimde yaş var
Ellerimizde resimler ve pankartlar
Dilimizde özgürlük türküleri kulağımizda sesin
Türkülerinle büyüdük isyanlara, devrimlere
Korsan yürüyüşlerde beraber yürüdük
Faşistlere karşı çıtık sen ölmedin abi!

Halktan yana bir yürektin sen
Bir gecede kopardılar saçlarındaki yıldızı
Ellerinde çatallarla hayin gördüler seni
Senin tek nedenin ve sebebin
Türkü cigirmakmış öz dilinde
Yani istedigin
Bir tutam bir tutam özgürlükmüş
Ah be abi Bunudamı bize çok gördüler

Sana vatan hayin dediler seni sürgünlere
ölümlere yolladılar vatanından ayırdılar
En büyük acı bu ya!
Kendi Öz ülkenin toprağında yatamadın
Topragindan Taşindan, halkından ayırdılar

Ah be abi!
Kadermiydi çirkin kralla aynı kaderi paylaşmak
Kadere inanmak isterdim ama bu ülkemin bir gerçeğidir
Bir tutam özgürlük istiyene bir ömür sürgünlük veriliyor
Nice Yılmaz, Ahmet ve Nazimlar yandi özgürlük yolunda
Ama siz ölmediniz yaşıyorsunuz, kalbimizde beynimizde

Duyarlılığımız duyarlılığınızla, içimizdeki öfke selini sizin sesinizle birleştiremedik
Siz hak etmediğiniz kadar büyük bir yalnızlık yaşadınız
Bizi affedin üzgünüz hoşçakal, hoşçakal koca yürekli asi adamlar
Hoşçakal iki gözlerimiz sizleri, unutmayacağız hoşçakal

A Handful of Freedom (poem for Ahmet Kaya)

Oh, brother!
There are tears in my eyes,
Pictures and banners in our hands,
Songs of freedom on our tongues, your voice in our ears.
We grew up with your songs, with rebellions and revolutions.
We marched together in pirate marches,
We stood up to fascists, you didn't die, brother!

You were a heart for the people,
They tore the star from your hair overnight,
They saw you as a traitor, with forks in their hands.
Your only reason and cause
Was to sing songs in your mother tongue.
So what you wanted
Was just a handful, a handful of freedom.
Oh, brother! Did they begrudge us even this?

They called you a traitor to the homeland, they sent you into exile,
To death, they separated you from your homeland.
Isn't this the greatest pain?
You couldn't lie in the soil of your own country.
They separated you from your soil, your stone, your people.

Oh, brother!
Was it fate to share the same fate as the ugly king?
I would like to believe in fate, but this is a reality of my country.
Anyone who seeks a handful of freedom is given a lifetime of exile.
So many Yılmaz, Ahmet and Nazıms burned on the path to freedom.
But you didn't die, you live on, in our hearts and minds.

We couldn't unite our sensitivity with yours, the flood of rage within us with your voice.
You experienced a loneliness you didn't deserve.
Forgive us, we're sorry, farewell, farewell, big-hearted rebel men.
Farewell, our dear ones, we will not forget you, farewell.